Carolien

Tegen de tijd dat ik weer de moed heb om te praten is de Hoofdmagiër bezig met de rest van de klas. 'Ehm, goede draak, hoe zit het met de Draconic? Waarom is het onmogelijk dat ik een Draconic ben en wat is een Draconic?'

De draak kijkt me aan. 'Je hebt dus helemaal geen lessen gehad. De Draconic waren... zijn mensen die zoveel macht hebben over de draken dat de draken ze dienen. Er zijn zelfs gevallen bekend dat een Draconic zelf ook een draak kon worden. De Draconic waren, toen ze nog veelvoudig waren, een van de machtigste soorten magiër. Zoals ik al zei: ze konden de draken aan hun wil binden, maar ook soms onze krachten gebruiken. Maar er zit wel een ander punt bij: voor het gebruik van de drakenkrachten moet de Draconic wel onder de draken gestudeerd hebben. Waarom het volgens hem onmogelijk is? De Draconic, samen met alle andere soorten sterke magiërs, besloten om op te gaan in de draken. Het was te gevaarlijk voor zowel de bevolking als voor hun om gewoon rond te lopen tussen de normale mensen. Hun magie bleef actief, en wij draken waren aan hun gebonden. Toen ze tussen ons gingen wonen als draken verdwenen die bonden. Ze namen hun magie met hun mee, om te voorkomen dat er nieuwe mensen als Draconic geboren zouden worden.'

Ik knik dat ik het begrijp. Maar hij is nog niet klaar. 'De Draconic zijn, zoals je las, de drakenmeesters. In veel gevallen werden ze door de draken die zij hadden gebonden de koning of koningin genoemd. Dat betekent dat jij die titel ook krijgt, mijn koningin. Ik ben Siricade.'

De draak buigt voor mij. Via de link tussen mij en Celine voel ik hoe Celine net zo verbaasd is als ik. De jongens kijken op en zuchten verbaasd als ze de draak zien knielen. De Hoofdmagiër kijkt om als hij de commotie door heeft en zijn mond valt open. Maar ook bij mij gebeurt er iets. Zonder dat ik mijn arm bestuur strekt mijn arm zich uit en raakt de snuit van Siricade aan. Op aanraking begint mijn hele lichaam te trillen. De adem heeft even moeite mijn longen weer binnen te komen en de schok zorgt er bijna voor dat ik weer de vloer als bed gebruik. Celine zorgt ervoor dat dit niet gebeurd. In mijn geest spreekt Siricade. 'Ik ben nu altijd voor u beschikbaar, mijn koningin. Met de geest of in levende lijven, als u problemen heeft ben ik er. Mijn magie, tanden en klauwen staan tot uw dienst.'

Celine begint nu ook weer. 'Blijkbaar ben ik niet de enige die via de geest met Carolien spreekt.'

Siricade lijkt even geschrokken van de voor hem onbekende stem, tot ik de twee introduceer. Siricade lijkt dan te ontspannen. 'Ik wist niet dat een elf al zo snel in het leven leert met haar geest een link aan te maken.'

Celine lacht. 'Normaal gesproken niet. Maar ik ben niet normaal. Mijn ouders wilde niks met magie te maken hebben, maar via vrienden vond ik de magie. En ik bleek er talent voor te hebben, dus ben ik stiekem gaan oefenen. De link heb ik een paar keer eerder gedaan, met vrienden. Mijn ouders controleerde soms of ik magie gebruikte, dus moest ik leren om het geheim te houden. Daarom heeft de Hoofdmagiër niet door dat ik in dit gesprek zit.'

Dan zijn ze stil. En ik ben blij daarmee. Ik heb geen zin om de hele tijd mee te luisteren met hun gesprek. Dan voel ik me een luistervink, en dat is een van de dingen die ik niet wil doen.

Na een tijdje legt de Hoofdmagiër de les stil. Geen van de jongens heeft hun wezen opgeroepen. Dan begint de volgende les. Terwijl Sira met haar klas binnen komen zit ik tegen Siricade aan. De warme schubben helpen me om weer een beetje mijn concentratie terug te krijgen. Celine gaat ook naast me zitten. Sira kijkt nerveus naar Siricade. 'Wat doet die in het lokaal?'

De Hoofdmagiër gaat zitten met een zucht. 'Een van mijn zesde graad Magisters blijkt een Draconic te zijn en het is niet de elf.'

Sira kijkt naar mij. 'Zij? Zij is een drakenheerseres?'

Siricade slaat beschermend een klauw om mij en Celine heen. Sira stapt daarop achteruit. De rest van de klas blijft uit onze buurt. Dan begint Sira de les. Ze houdt een hele babbel over gevaarlijke magie vormen en laat ons dan opdrachten maken. Celine vertelt me wat er op het bord staat en dan schrijf ik het op in wat ik nu ken als het drakenschrift. Ik laat wel onder elk antwoord ruimte voor een tweede antwoord. Met hulp van Celine vertaal ik alles. Tenminste: ik ben met het derde antwoord bezig als Sira de antwoorden inneemt. Bij mij vraagt ze verbaasd wat dit betekent en waarom de dingen die wel in "normaal handschrift" geschreven zijn zo goed als onleesbaar zijn. Ik haal mijn schouders op. 'Dat is hoe ik schrijf, mevrouw. Siricade kan je wel helpen met de tekens in worden omzetten.'

Sira kijkt me aan alsof ik op water loop. Als antwoord wijs ik met mijn duim naar de draak, waar ik nog steeds relaxed tegen aan zit. Siricade vibreert terwijl hij lacht. 'Ken je draken, mevrouw.'