Carolien

In de weken die volgen gebeurt er veel. De techneuten laten enkele schepen te water in de haven, waar ze al snel enkele stijgers bouwen om hun schepen aan te leggen. De schepen, die zij kleine transportschepen noemen, zetten niet veel later koers naar de zee en de Techniekorde. De schepen keren later weer terug met materialen, die op de nieuwe stijgers worden uitgeladen. De materialen verdwijnen vervolgens in de fabriek. In de fabriek worden geschutskoepels gebouwd die overal in de stad gebouwd worden. Ook de fabriek zelf veranderd. Naast dat er vier geschutskoepels op gebouwd worden, komt er ook een grote mast op te staan.

De aanvallen nemen helaas ook toe. Gelukkig werken mijn anti-Basilisk kijkers goed. Het blijkt dat er meerdere basilisken zijn die graag de Magieorde en de Magieacademie omver willen brengen. Er zit gelukkig wel een positieve kant aan. Wanneer we bij de tweede aanval in twee dagen tijd de geschutskoepels activeren worden de aanvallende troepen compleet overrompeld.

Wat helaas minder werkt is mijn magie. Ik voel dat ik moeite heb om de controle erover te houden. Mijn draak is veel minder aanwezig omdat ze meer bezig is mijn magie in controle te houden. Ik weet dat dit vooral komt omdat ik geen magie deel en ik te veel in mijn lichaam heb zitten, maar alsnog deel ik nu niet. Ik wacht vooral op rapportages van de Magisters over leerlingen die ik uitgekozen heb. Ik wil pas een besluit maken als ik de rapportages binnen heb.

Twee dagen na de vijfde aanval sinds Azel vertrokken is komt een van de techneuten naar mijn kantoor. Het is in de ochtend voor een les, dus ik ben bezig met mijn huiswerk en wat administratie. 'Hoofdmagiër. Zou u ons willen vereren met uw aanwezigheid in de fabriek?'

Ik ben een beetje verbaasd. Zou er soms iets mis zijn in de fabriek? Ik drijf die gedachten mijn hoofd uit. Ik moet niet zo negatief denken. 'Natuurlijk. Geen probleem. Ik was toch al bijna klaar.'

De techneut wil al naar beneden lopen als ik opsta en de deur omhoog open. De techneut is verbaasd. 'Ehm, ik weet dat ik niet alles weet, maar volgens mij is de snelste weg via de trap naar beneden.'

Ik schud mijn hoofd. 'Dat zou de snelste weg naar beneden zijn als je geen vleugels hebt. Maar die heb ik wel.'

De techneut lijkt bang. 'Maar ik heb die vleugels niet! Hoe komt u straks de fabriek binnen zonder mij?'

Ik gebaar naar hem. 'Kom. Zometeen is het allemaal duidelijk. Volg mij en probeer op de verdieping hierboven stil te zijn. Mijn dochter slaapt nog.'

De techneut volgt mij twijfelend. Na de tweede trap omhoog genomen te hebben groet ik Sirana, die als enige wakker is. Hey, Sirana. Lekker geslapen?

Sirana kijkt mij slaperig aan. 'Goedemorgen, Carolien. Ik heb goed geslapen, ja. Ik vraag me alleen af wat die techneut hier doet.'

Ik gniffel zacht. Hij vroeg of hij me even kon lenen bij de fabriek. Ik heb alleen geen zin om dat hele stuk te lopen. Mijn hoop was dat jij of Siricade hem wilde dragen.

Sirana staat voorzichtig op. 'Op zich geen probleem. Als jij het zadel plaatst vind ik het best. Zou je mij alleen niet als alledaags af willen schilderen? Het moet niet lijken alsof iedereen hier een draak heeft, of dat ik dagelijks ritjes moet geven.'

Ik knik zacht. Dan draai ik me om naar de techneut. 'Dat is Sirana. Ze is een van mijn draken. Een van de weinige draken die hier in de Magieacademie leeft. Op mijn verzoek geeft ze jou een lift naar de fabriek. Je mag haar wel gedag zeggen, als je wil.'

De techneut stapt onzeker naar voren. 'Ehm... goedendag, edele draak...'

Sirana lacht in mijn geest. 'Ik mag hem wel.' Terwijl ze dat zegt in mijn geest ruikt ze even aan de techneut. Dan spreekt ze hem aan. 'Goedendag, techneut.'

Ik loop naar de twee toe en pak de hand van de techneut. Dan leg ik zijn hand op de snuit van Sirana. Sirana sluit haar ogen even. In een poging om niet op te vallen haal ik mijn hand van die van de techneut af. Zo stil mogelijk loop ik naar de muur en pak ik een zadel ervan af. De techneut lijkt bijna stijf van de zenuwen in mijn absentie. Toch laat ik hem daar staan terwijl ik het zadel op Sirana's rug leg. Sirana opent haar ogen wanneer het zadel vast zit. Ze stapt voorzichtig over en langs de rest naar het platform. De techneut volgt mij voorzichtig. Wanneer we bij de rand staan stoppen we. Ik spreek de techneut weer aan. 'Wat je nu gaat meemaken is zeer speciaal. Naast mij is er maar een ander die tot nu toe op een draak heeft gereden. Celine, mijn bèta. Normaal vliegt Sirana alleen met Celine, als ze al met iemand vliegt. Geniet dus van elk moment.'

De techneut worstelt zichzelf in het zadel. Sirana lacht zacht terwijl hij dat doet. Dan zit hij eindelijk. Hij lijkt zich af te vragen hoe ik dan ga vliegen. Nog voor de vraag kan komen draai ik mijn rug naar de rand, sluit mijn ogen en laat ik me vallen van de rand. Een verschrikte blik volgt mij vanaf de rug van Sirana. Voor iets meer drama laat ik mijn vleugels iets langer dicht. Dan draai ik me om in de lucht en open ik ze. Sirana zegt dan iets tegen de techneut voor ze haar eigen vleugels openklapt en mij de lucht in volgt. Wanneer ik dan opzij kijk zie ik de techneut op Sirana haar rug. Hij heeft een blik van angst op zijn gezicht. Maar naast angst zie ik nog een emotie. Plezier.