Carolien

De griffioen is nu compleet gehoorzaam. Met de hulp van Magister Ron en Sira maak ik een nieuw zadel voor de griffioen. De twee zijn beiden nieuwsgierig hoe ik aan de griffioen kom. Als ze beiden er zijn leg ik pijnlijk uit hoe hard ik gefaald heb. Sira zucht. 'Dit is niet jouw schuld. Hij was machtlustig. Hij wilde alleen maar sterker worden. Dat is zijn ondergang. Hij kon zichzelf niet tegenhouden en is zo zijn geest verloren. Maak je geen zorgen. Ook al had je er alles aan gedaan: iemand als dat verliest zichzelf vroeg of laat. Dit is het beste.'

Ik laat mijn hoofd zakken. 'Dit is al de tweede keer dat ik gefaald heb iemand anders te transformeren zoals het hoort. Misschien moet ik het maar op gaan geven.'

Ron drukt voorzichtig mijn hoofd omhoog. 'Nee. Je moet sterk blijven. Weet je niet hoe vaak ik gefaald heb om een goed zadel in elkaar te zetten? Selira kan je wel vertellen hoe vaak ze mij verrot heeft gescholden omdat ik het profiel verkeerd heb gemaakt en zij in pijn heeft gevlogen. Vergeet niet dat magie grillig is. Zelfs de meest ervaren mensen weten niet hoe je een transformatie altijd perfect kan laten verlopen. Magie is net een wild beest. Vertrouw er niet te veel op want het stormt zo over je heen. Wees voorzichtig en maak er gebruik van, maar laat het niet te dicht bij je. En als dingen zoals dit gebeuren dan kan je het alleen accepteren.'

Sira vult hem aan. 'Ron heeft gelijk, Hoofdmagiër. Ik ben de wolfmagiër. Maar denk je echt dat ik altijd mijn magie perfect onder controle had? Dus niet. In het begin veranderde ik continu in een wolf of wolfachtig dier. Ik werd een wolfmutant op de meest irritante momenten. Mijn docenten besloten er wat aan te doen toen ik tijdens een belangrijk examen spontaan een gevleugelde wolf werd en de halve zaal afbrak. Ze wilde het opbergen zodat het niet meer los kon breken. Drie keer zijn de bonden losgebroken. Uiteindelijk hebben ze een soort compromis gesloten. Ze hebben de wolfmagie aan mijn wil gekoppeld, en eenmaal per maan transformeer ik voor een hele nacht. Tijdens die nacht ben ik een wolf in alle intenties: ik twijfel of zelfs jij contact met mij kan leggen.'

Mijn draak spreekt nu ook. 'Ze hebben gelijk. De magie is niet te beheersen. Je kan het sturen, misschien zelfs beïnvloeden, maar het heeft altijd een eigen wil. Maar weet dat je altijd op mij kan terug vallen mocht je ervaring nodig hebben.'

Ik voel me al een stuk beter nu. De twee gaan meteen aan de slag. Op mijn verzoek maken ze het ook mogelijk voor Tharkis om mee te rijden op het zadel, in een liggende positie. Niet veel later is het zadel klaar en gesp ik het vast op de rug van de griffioen. Tharkis komt erbij. Dan til ik haar op de rug van de griffioen en gesp ik haar vast. Dan pas hijs ik mezelf in het zadel. Om de een of andere reden weigert de griffioen te lopen. Ik geef hem de sporen, maar hij weigert alsnog iets te doen. Dan galmen de woorden van mijn draak door mijn hoofd heen. Oeps. 'Ehm, Sira?'

Sira kijkt vragend omhoog. Ik denk dat ik de vraag wel kan stellen. 'Volgens mijn draak heeft de griffioen niet genoeg intelligentie om de sporen te begrijpen. Zou hij misschien reageren op teugels?'

Sina knikt. 'Als je draak gelijk heeft dan zal hij fysieke aanmoediging moeten hebben. Zelfs orders zullen niet werken. Hoe sterk je hem ook hebt gebonden: bij gebrek aan intelligentie moet je hem fysiek aansporen.'

Ik bedenk me dan iets anders. Ik geef aan dat ze nog moeten wachten. Kan ik kunstmatig intelligentie in hem plaatsen? Dus dat ik hem slimmer maak zodat hij genoeg van onze taal kan begrijpen?

Mijn draak is verbaasd over het idee. 'Dat is een geweldig idee. Je kan hem inderdaad niet terug brengen, maar je kan wel zijn hersencapaciteit vergroten om hem slimmer te maken. Denk je dat je genoeg bloed kan missen ervoor? Want je zal niet alleen de juiste tekens in de drakentaal moeten maken, maar ook de Runes die hem binden aan je. Die inkt zal anders vervagen en hij zal ontsnappen. Hij blijft een wild dier.'

Ik stap af. Eerst maak ik met een tijdelijke klauw een wond om met mijn bloed de tekens die er al staan over te trekken. In tegenstelling tot de inkttekens lichten ze nu op. Net als na te transformatie buigt de griffioen zijn nek voor mij. Dan loop ik naar zijn kop toe voor de intelligentie tekens. Weet je welke tekens ik moet hebben en in welke vorm ze moeten zitten?

Mijn draak lacht er alleen maar om. Ze geeft me een paar beelden van de juiste tekens. Volgens haar maakt de vorm niet uit, maar moet ik wel op de grootte van de tekens letten. Als ik ze te groot maak wordt hij te intelligent en is hij zo verdwenen. Met behulp van de beelden teken ik de juiste tekens op de kop. Als de griffioen na afloop zijn kop optilt zie ik een duidelijk verschil. Hij kan niet praten maar verstaat overduidelijk wat ik zeg. Hij is net slim genoeg om basale emoties te voelen, maar ik zie nog steeds dat hij niet veel meer kan dan dat. Hij is nog steeds minder slim dan een paard. Ik voel me nog steeds slecht erover, maar nu een stuk minder nu ik tenminste een goed leven voor hem geregeld heb.