Carolien

Samen met Tharkis ga ik naar de zomerzaal. Als we aankomen is iedereen er al. Om ervoor te zorgen dat iedereen me herkent loop ik gewoon als Hoofdmagiër naar binnen. Op mijn advies doet Tharkis dat ook. We hebben besloten om haar nieuwe naam aan te houden. Voor mij is het wat lastiger: ik kan niet zomaar mijn nieuwe naam aanhouden. Daarvoor moet ik eerst een aankondiging maken. Met Tharkis aan mijn zijde loop ik naar het podium waar de Magister tafel op staat. Dan ga ik voor mijn stoel staan. 'Mag ik jullie aandacht?'

Iedereen is op klap stil. Dat geeft mij de kans om even te vertellen wat er verteld moet worden. Ik zucht. 'Er zijn meerdere dingen die jullie moeten weten. Ten eerste loopt de komende tijd een vriend van overzee mee op de Magieacademie: Azel de Hoofdingenieur. Het doel is dat wij elkaar als orders leren te begrijpen en kennen, zodat wij een permanente vrede in elkaar kunnen zetten. Om die reden wil ik het volgende zeggen: wie magie tegen ze gebruikt tegen hun wil zal dezelfde straf ontvangen als magie-gebruik op een van de medemagiërs. Dit geld ook voor de twee nieuwe inwoners van de Magieorde: Tharkis en haar moeder. Ik heb het papierwerk al ingevuld.

Als laatste wil ik jullie erop wijzen dat er eerder vandaag iemand langs de beveiliging is geslopen en heeft geprobeerd om mij en de hiervoor genoemde personen te doden. Ik heb de moordenaar ter plekke ter dood veroordeeld, en het oordeel uitgevoerd. Dit is het lot van iedereen die in zijn voetstappen volgt. Laat dit dus een waarschuwing zijn. Ik heb ook nog nieuws voor jullie: sinds mijn uitstap naar de Techniekorde ben ik mezelf beter gaan kennen, waardoor ik nu ook in balans ben met mijn drakenkant. Dit heeft ertoe geleid dat ik ook een drakennaam heb, die ik hierbij ook wil mededelen. Deze naam zal mijn voorkeur ook dragen: Chaliera.'

Daarmee laat ik me zakken in de stoel. Tharkis rent naar me toe. 'Moeder, hoe doe ik het dan met mijn drakenvorm? Ze weten niet dat ik die krachten heb.'

Ik zet haar op mijn schoot. 'Alles op zijn tijd. Ook ik heb nog niet mezelf als draak geïntroduceerd. Niet officieel tenminste. Maar ik denk dat ze je wel zullen herkennen aan je paarse schubben. Geen enkele draak heeft paarse schubben zo fel van kleur. Wel lichter, maar niet zoals die van jou.'

Tharkis kijkt trots naar mij. Ondertussen laat ik het eten binnen komen. Tharkis begint al te watertanden als ze het eten ziet. Ook haar moeder kan niet voorkomen dat ze er uitgehongerd gevoel geeft. Toch wacht ze beleefd tot het eten bij iedereen op tafel staat. Zodra ik het eerste stuk vlees pak vallen zowel zij als Tharkis aan. Ik krijg het gevoel van een stel hongerige hyena's die in geen maand een fatsoenlijke maaltijd hebben gegeten. Van een plek een stukje verderop hoor ik hoe Azel er ook van geniet. Het verbaasd me dat ze zoveel kunnen eten. En ondertussen geniet ik van mijn kleine portie. Ik heb erg weinig nodig uit mezelf. Tot zij zich er weer mee bemoeit. 'Dit is niet hoe een draak eet, Chaliera. Wij hebben meer nodig. En serieus? Gekookt vlees? Waarom niet rauw, en zelfs doorbloed? Dat is toch veel beter?'

Ik reageer nors. Jij weet niet hoe ik al jaren leef. Misschien ben ik wel dat type dat slecht tegen massa's bloed kan. Of hou ik helemaal niet van rauw vlees. Wie weet maak je mij nu misselijk met je gezeur.

Ze gromt in mijn hoofd. Ze lijkt even boos op me, maar dan kalmeert ze. 'Misschien moet je het zelf ervaren. Laat vanavond jezelf vrij. Dan zal je zien dat ik gelijk heb.'

Ik bedenk me dan nog iets. Eigenlijk is Tharkis ook een draak. Zal ik haar ook meteen meenemen of wil je het aan haar draak overlaten?

Mijn draak lacht. 'Je denkt al als een echte moeder. Jagen laten we niet aan het instinct over. Je moet het haar vroeg of laat leren. Waarschuw haar nu wel voor ze haarzelf volpropt.'

Ik tik haar aan. 'Heb je even tijd tussen het eten door voor mij?'

Ze knikt met een volle mond. Ik draai haar hoofd naar mij toe. 'Ik heb even met mijn draak overlegt, en we hebben besloten dat we misschien beter af zijn als we beiden kunnen jagen. Daarom heb ik besloten dat we vanavond samen gaan jagen. Dus ik heb een tip voor je: eet je nog niet vol.'

Tharkis lacht. 'Dat zal ik doen! Ik vindt het nu al geweldig!'

Ondertussen eet ik mijn bord leeg. Hoewel ik het verberg voor mijn draak verheug ik me er al op. Na het eten breng ik kleine Tharkis naar boven, naar mijn toren. 'Ben je er klaar voor, dochter?'

Ze kijkt me uitdagend aan. 'Kom maar op, moeder.'