Celine (Techniekorde)

Ik kijk verbaasd naar Carolien, of Chaliera zoals ze haarzelf nu noemt. De stem in mijn hoofd spreekt weer met een zachte toon. 'Ze is de echte drakenkoningin. Ons hart wordt door haar in leven gehouden. Zij is degene die ons samen heeft gebracht.'

Ik ben nu nog verwarder. Wat bedoelt de stem daarmee? En waarom voel ik me als een baby van Chaliera? De stem klinkt nu lieftallig. 'Chaliera is de moeder van alle draken. De Hoofdmagiër heeft laten zien dat zij het waard is, dus heeft de drakenmoeder haar de naam gegeven. Vervolgens heeft zij via de Hoofdmagiër ons samen gebracht. Jij en ik zijn nu een, jonkie. En zij is jouw nieuwe moeder.'

Maar mam dan? Mijn echte moeder? Die voor mij heeft gezorgd en die de Hoofdmagiër gevraagd heeft om mij te helpen? Ook daar heeft de stem een antwoord op. 'Ze blijft, in theorie, jouw moeder. Maar in de praktijk zal je alleen nog maar oog hebben voor de Hoofdmagiër. Zij zal voor jou alles zijn. Chaliera zal jouw echte moeder zijn, alleen niet in bloed, hoewel het er wel op lijkt. Binnenkort begrijp je het wel, Tharkis. Maar laat het nu. Vanavond zal je alles begrijpen.'

Ik wordt er alleen maar meer verward door. Maar de stem zegt niks meer. Daarom vraag ik het maar aan Carolien. 'Ehm, Carolien? Waarom noemt die stem jou mijn moeder?'

Carolien zucht. 'Ik heb zojuist ook wat uitleg gekregen van mijn stem. Volgens haar ben ik nu de drakenmoeder, maar vooral van degene op wie ik mijn magie heb losgelaten. En jij hebt de meest intensieve magie van mij ontvangen, namelijk een hele transformatie. Dus als ik de stem mag geloven ben jij in essentie mijn dochter.'

Ze is even stil. Dan spreekt ze weer. 'Sorry, volgens de stem moet ik je eerst de behandeling geven van een drakenjong. Ik begrijp echt helemaal niks meer van dit hele drakenmagie gebeuren. Dit is echt verwarrend.'

Ik draai me om als ik een klauw op mijn rug voel. Koeral streelt me zachtjes. 'Carolien, of Chaliera zoals ze nu is, is nog nieuw met de drakenmagie. Ik heb erg weinig tijd gehad om haar te leren hoe de drakenmagie werkt en zelf kan ze niks leren. Wat haar stem eigenlijk vertelde is dat ze je moet verzorgen als een draak. Wat er dan gebeurt is dat de banden tussen jou en haar als drakenmoeder aangehaald worden. Ik zal jullie wel wat uitleg geven als de andere twee weg zijn.'

De Hoofdingenieur en moeder lopen weg. Dan kijkt Koeral ons indringend aan. 'De reden waarom ik om privacy vroeg is omdat we nu iets gaan doen wat voor veel mensen en draken als schokkend wordt ervaren. Je gaat haar namelijk voeden als een moeder. Dus niet rauw vlees, maar de melk.'

Ze transformeert haarzelfzelf naar de draak. Maar zodra ze dat doe zie ik een probleem. Hoe gaat ze mij voeden? Ik zie niks anders dan schubben en platen. Blijkbaar ziet zij dat probleem ook. Dan draait ze haarzelf ineens om, zodat ze haar buik alleen naar mij heeft gericht en trekt ze een paar platen omhoog. Ik zie meteen wat ik moet doen.

Carolien

Met de hulp van de stem weet ik uit te vinden hoe de moeders hun kinderen voeden. Zodra kleine Celine gedronken heeft kruipt ze tegen me aan. Dat is het teken dat ik mijn platen los kan laten. Het voelt... raar. Het kleine draakje geeft me een geweldig gevoel. Koeral komt om het hoekje kijken. Zodra hij kleine Celine ziet lacht hij tevreden. 'Een moeder is voor een draak alles. Als haar moeder zal je het de komende tijd druk hebben, Carolien.'

Ik kijk hem aan. 'Nee. Ik ben niet Carolien. Ik ben Chaliera de Drakenmoeder.'

Koeral kijkt me twijfelend aan. 'Ben je nu jouw identiteit aan het vergeten? Als dat zo is kun je beter nu jouw baantje opgeven.'

Ik schud mijn kop. 'Ik weet dat ik geboren ben als Carolien. Maar nu ben ik meer dan dat. Ik ben meer geworden. Ik ben nu een draak, en daar hoort een drakennaam bij. De naam die ik nu draag. Chaliera.'

Koeral knikt zacht. 'Misschien is dit wel beter. Chaliera is geen slechte naam. Maar ik maak me zorgen dat je oog op jezelf verliest. We kunnen het niet veroorloven dat je zodanig in je draken zelf opgaat dat je jezelf verliest. Vergeet je origine niet, want dat is wie je bent.'

Ik zucht. 'Tja. Mijn verleden maakt mij wie ik ben. Maar ik ben nu zoveel meer geworden dan ik was. Ik kan nu veel meer nu ik Chaliera ben. Het voelt raar maar ik weet wie en wat ik moet zijn. Ik weet hoe ik de Drakenmoeder moet zijn. Ik weet hoe ik het Draconic kan combineren met het Hoofdmagiër en draken gedoe. Dit besef is gekomen doordat ik Chaliera ben geworden. Ik ben niet meer de Hoofdmagiër die maar wat deed. Ik ben nu een ander persoon, met een doel en een reden.'

Koeral geeft me een trotse blik. 'Dit was wat je nodig had. Je was zo onzeker. Maar nu heb je het ontdekt. Maar alsnog moet ik je waarschuwen. Laat je niet te veel overmannen door je nieuwe zekerheid. Wees voorzichtig: een nieuw karakter kan nieuwe problemen met zich meebrengen. Maar ik laat je nu alleen met je dochter.'

Koeral loopt weg en stijgt op van het balkon. Daardoor blijf ik alleen met Celine. Nee, ze is Tharkis, mijn dochter. Ik lik haar schoon, puur uit instinct. De stem klikt nu ook tevreden. 'Goed zo. Nu is ze jouw dochter. Ze is van jou nu, jonge Chaliera. Laat je moederinstinct je begeleiden. Leer hoe het is om een drakenmoeder te zijn.'