Carolien

Met een enorme snelheid spring ik van het balkon af en stijg ik op. In de lucht zoek ik naar diegene waarvan ik weet dat hij altijd in de lucht is. Ver boven de stad zie ik zijn kenmerkende schitterende kleur. Koeral. Ik neem mijn drakenvorm aan en ga naast hem vliegen. 'Hey, Koeral.'

Koeral is buiten zichzelf. 'Carolien! Ik ben zo blij dat je terug bent. Het heeft veel te lang geduurd!'

Ik knik 'Tja. De afspraak is twee weken. Maar nu heb ik een ander probleem. Of eigenlijk, een klein dingetje dat besproken moet worden.'

Koeral gaat dichter bij me vliegen. 'Vertel.'

Ik zucht 'Sinds de tweede dag bij de Techniekorde begon er een stem in mijn hoofd te spreken. Ik was bezig een meisje te helpen zonder ledematen, toen de stem sprak. Ik denk dat de stem van mijn drakenkant komt. De stem beïnvloede mijn werk, waardoor het meisje nu met drakenledematen rondloopt. Ze is er wel blij mee, maar ik zit er wel mee. Maar er is nog iets. Die stem gaf mij een andere naam.'

Koeral is spontaan geïnteresseerd. 'Ga door. Welke naam gaf die stem je?'

Ik kijk hem in de ogen. 'De stem noemde mij Chaliera.'

Koeral is geschokt. 'Die naam is in geen jaren uitgesproken! De voorspelling van de drakenkoningin! Het gaat echt gebeuren en nog in mijn generatie ook!'

Ik ben spontaan de weg kwijt. 'Wat gaat er gebeuren? Wat is er zo mis met die naam dat eerst Siricade hysterisch wordt en nu jij?'

Koeral richt zich naar mij. 'Die naam is zo speciaal omdat hij genoemd werd in een voorspelling. Als de draak met de naam Chaliera aan de macht komt zullen de draken en de draconic weer heersen over de lucht. Jij bent nu Chaliera. Jij bent aan de macht. De tijd van de draken is nu weer wedergekeerd. Siricade was bang dat jij een doelwit zou worden vanwege die naam. Maar nu ben je meer. De prijs van de draken.'

Ik denk daardoor na. 'Maar kan een deel van mijn draak zijn dan niet in dat meisje overgebracht zijn? Het meisje dat ik hielp?'

Koeral knikt. 'Dat is mogelijk. Maar dat zou ons in een benarde situatie brengen, want het moment dat de stem tegen haar spreekt zal zij de macht van de draken ontvangen, en ik kan geen oceaan oversteken.'

Ik kijk hem weer diep in de ogen. 'Ze is hier. Zij en haar moeder willen hier leven.'

Koeral kijkt terug. 'Breng me alsjeblieft naar haar.'

Bij landing verander ik meteen terug. Kleine Celine wil me in eerste instantie aanvallen, maar zodra ze ziet dat ik het ben knikt ze naar me. Ik laat me zakken tot haar hoogte, waardoor ik merk dat mijn staart niet helemaal weg is. 'Celine, er is iemand hier die je graag wil ontmoeten. Dit is Koeral, de vader van Siricade zijn mate.'

Koeral landt precies op tijd. Celine rent naar Koeral toe en rent rondjes om hem heen. Hij kijkt verbaasd naar het meisje dat rondjes om hem rend. Als ze eindelijk stil staat bekijkt Koeral haar goed. 'Echte drakenklauwen, licht vergrootte spiermassa, een staart die zeer sterk geworteld zit en grote vleugels. Hoofdmagiër, je hebt het goed gedaan. Dit is je beste faal ooit.'

Celine loopt dan naar mij toe. 'Carolien, ik ben bang. Een stem spreekt in mijn hoofd.'

Ik ga zodanig zitten dat er een knie is waar zij op kan zitten. Dan zet ik haar erop, voorzichtig met haar staart. 'Vertel me alsjeblieft alles wat de stem zei.'

Ze wriemelt met haar klauwen. 'De stem zei dat ik voor grote dingen ben voorbestemd. Dat mijn toekomst bij jouw ligt. Dat ik... Tharkis ben.'

Koeral springt zo hard achteruit dat hij zijn kop tegen het plafond stoot. 'Au! Dat gaat een pijnlijke plek worden. Maar hoor ik dat goed? Tharkis?'

Kleine Celine knikt. Ik kijk door gespleten ogen naar Koeral. Koeral zucht. 'Tharkis is de naam van een legendarische draak die honderden jaren geleden haarzelf heeft gedood om de draken van de ondergang te redden. Haar geest dwaalt nog ergens in de tempel rond, die voor haar was opgericht.'

Celine legt haar rechter klauw op haar hoofd. Dan kijkt ze mij met tranende ogen aan. 'De stem zegt dat ik die Tharkis ben. Dat ik nu een draak ben.'

Koeral wisselt zijn blik af tussen mij en Celine. Dan schud hij zijn kop. 'Hoofdmagiër, een van ons moet haar zeer snel leren hoe ze haarzelf moet ontdekken. Doe jij het of doe ik het?'

Celine kijkt angstig naar mij. Spontaan wordt ik droevig. 'Celine, wat hij bedoelt is dat je jouw draken zelf moet ontdekken. Je moet ontdekken hoe je kan zijn. Zoals ik mezelf in een gouden draak kan veranderen moet jij jezelf in een paarse draak kunnen veranderen.'

Celine kijkt nu stralend op. Zonder enige uitleg of hulp groeit ze iets uit, tot ze ongeveer zo lang is als een volwassene. Haar paarse schubben breiden zich uit. Een paar mini hoorns groeien uit haar achterhoofd, waardoor je meteen ziet dat ze nog een zeer jonge draak is. Ook haar nek groeit een klein beetje. Niet veel later staat ze voor me als een paarse draak. 'Het is gelukt! Ik ben een draak!'

Ze vliegt me meteen om de nek. Ik omhels haar, voorzichtig met haar vleugels. 'Dat is het inderdaad, kleine Tharkis. Je bent schitterend.'

Ze likt me dan kort. 'Maar wat is dan jouw drakennaam?'

Ik laat mijn hand over haar kleine kop gaan. 'Ik ben Chaliera.'