Carolien

Voor de kleine Celine wordt het er alleen maar beter op. Zij en haar moeder mogen nu aan dezelfde tafel eten als Azel en ik. En om het af te maken help ik haar diezelfde avond nog om haar eerste zweefvlucht te maken. Tijdens het vliegen geniet ze van elk moment. Haar voorheen onbekende vleugels en staart trillen gewoon van het plezier. Haar moeder kijkt dolblij naar boven als ze haar dochter alleen ziet vliegen. En niet alleen dat: haar dochter zwaait nog terug naar beneden ook.

De dagen vliegen vervolgens voorbij. Nadat de man gevangen was genomen zijn de zwarte draken weggebleven. Iedereen ziet mij nu als een heldin. Azel leert mij overdag hoe de techniek werkt. Met die kennis kan ik ook meehelpen met de ontwerpen van de vliegende pakken. En in de avonden vlieg ik met kleine Celine, die net zo snel leert te vliegen als ze groeit. De stem bemoeit zich er soms mee, maar is nu juist behulpzaam. De dagen vliegen zo snel voorbij dat ik te snel naar mijn zin op de kade sta. Azel heeft een van zijn beste schepen naar de kade laten brengen om ons snel en in luxe naar Stereno te brengen. We willen net aan boord stappen als we een stem horen. 'Wacht alsjeblieft!'

Celine en haar moeder komen aanrennen. Ze stoppen hijgend voor ons. De moeder van Celine, nadat ze klaar is met hijgen, spreekt. 'Celine is dol op je geworden. En eigenlijk zie ik je liever niet vertrekken, Hoofdmagiër. Ik wil daarom een verzoek doen. Zouden wij mee mogen komen naar de Magieorde? Voorgoed?'

Ik knik. 'Verwacht geen al te warm ontvangst, want we zijn al in oorlogsmodus. Er zijn te veel aanvallen geweest. Maar ik zal ervoor zorgen dat jullie terecht kunnen in Stereno. Misschien mogen jullie wel een van mijn draken daar. Azel vindt het waarschijnlijk geen probleem om twee extra passagiers mee te nemen, of wel?'

Azel schud zijn hoofd. 'Nee. Als jij ze accepteert als nieuwe burgers dan zal ik de route geven. Je bent een goed mens, Hoofdmagiër. Ik vertrouw je genoeg om het volgende te zeggen: de Techniekorde zal geen oorlog meer voeren met de Magieorde zolang als jij leeft.'

De reis vindt nu nog sneller plaats dan eerst. Het voelt alsof we amper een paar minuten aan boord het schip zijn. Tijdens de reis zit ik met Azel, Celine en haar moeder in een luxe kamer die niet veel anders lijkt dan de Magieacademie. Het geeft een huiselijk gevoel. Als iemand komt vertellen dat we er bijna zijn ga ik naar het achtersteven, waar Siricade zo goed en kwaad als het ging is geplaatst. Dan wek ik hem. 'Hey, Siricade. Kan je even naar de Magieacademie vliegen en Celine en co vertellen dat we er bijna zijn?'

Siricade opent vermoeid zijn ogen. 'Ug. Prima, ik ga al. Moet ik nog iets anders erbij vermelden of is dat alles?'

Ik gebaar dat hij weg kan gaan. Celine kijkt me vragend aan. 'Wie is die Celine?'

Ik ga door mijn knieën om Celine in de ogen aan te kunnen kijken. 'Celine, jouw naamgenoot, is mijn beta. Ze is een Elf, maar is gedeeltelijk Draconic. Een drakenheerseres. Zij heeft zelf ook een draak. Momenteel is zij de baas hier, in mijn afwezigheid. Maar ik ben eigenlijk de baas.'

Ze luistert alsof haar leven ervan af hangt. 'Een echte Elf? Kan ik haar ontmoeten?'

Ik lach. 'Natuurlijk! Omdat ik de komende tijd veel zal samenwerken met jullie zal ze vroeg of laat wel iets te maken hebben met jullie. Misschien ontmoet je haar wel meteen.'

Het schip vaart dan de haven langzaam in. Ik ga naar de boeg om te kijken hoeveel mensen er op zijn komen dagen... en zie alleen Celine en Sira staan. Ik schaam me kapot voor mijn orde, wat nog erger wordt als Azel erbij komt. 'Nou, er is niet echt een opkomst hier.'

Ik zucht luid. 'Ik kan niet geloven dat mijn eigen volk me zo behandelt. Maar gelukkig zijn de twee belangrijkste hier.'

Bij het van boord gaan vliegt Celine me om de hals. 'Ik ben zo blij dat je terug bent! Je weet niet wat er gebeurt is de afgelopen tijd.'

Ik knik. 'Ik denk een hoop. Maar ik moet het volk toespreken. Er is een belangrijke verandering ontstaan. Ik moet ze inlichten over iets.'

Celine knikt, voor ze gebaart dat ik haar moet volgen. Azel, kleine Celine en Sira volgen mij weer. Na een paar keer de hoek om gegaan te zijn komen we op een plein waar iedereen verzameld is. Ik loop rechtstreeks het podium op. Daar draai ik me naar het volk. 'Mensen van de Magieorde. Welkom op deze historische dag! Vele van jullie hebben gemerkt dat de afgelopen twee weken Celine, als mijn beta, in mijn plaats heeft geregeerd. Persoonlijk was ik bij de Techniekorde.'

Het wordt rumoerig. Ook in mijn hoofd blijft het niet rustig. 'Gebruik mijn krachten om je stem te verheffen. Zie het nou onder ogen: zonder mij kom je nergens, Chaliera.'

Ik stem maar in. Als ik dan weer spreek is mijn stem vijf keer luider dan ervoor. 'Stilte! Dank jullie. Voordat ik onderbroken werd wilde ik jullie iets vertellen. De Techniekorde is nu een bondgenoot. We hebben besloten om samen te werken tegen onze gezamenlijke vijand: Koer. De eerste stap zal zijn om elkaar te leren kennen. Vandaar dat ik bij hun was. Nu zal de Hoofdingenieur van de Techniekorde met ons meelopen om ons te leren kennen. Ook hebben we twee nieuwe bewoners. In de Techniekorde heb ik een jong meisje geholpen dat geboren is zonder ledematen. Zij en haar moeder hebben verzocht of ze hier mochten blijven. Ik heb dat verzoek ingewilligd, waardoor ze nu dus inwoners van de Magieorde zijn. Dit is permanent.'

Ze blijven nu stil. Zonder nog een woord te zeggen loop ik naar de Academie toe.