Carolien

Het moment dat ik mijn ogen open doe en de energietoevoer volledig afsnijd zie ik wat er mis gaat. De armen en benen vormden zich op zich wel redelijk, maar nu begint er een paarse gloed over heen te trekken. De huid groeit hard en paars. De tenen worden langer dan bij een gewoon mens en krijgen harde klauwen. Ook de handen veranderen van mensenhanden naar drakenklauwen. Het blijft doorgaan zelfs terwijl de energie is afgesneden. Ik kijk Siricade aan. 'Ik heb gefaald, denk ik.'

Siricade kijkt me vragend aan. Ik vertel kort hoe de stem in mijn hoofd mij lastig viel. Siricade is ineens geïnteresseerd in de stem. 'Vertel verder alsjeblieft. Heeft die stem nog iets speciaals gezegd? Een naam of zo?'

Ik knik. 'De stem noemde mij Chaliera. Ik weet niet waar het vandaan kwam. De stem zei ook dat ze deel is van mij.'

Siricade lijkt geschokt. 'Goed. Er zijn een paar dingen die nu moeten gebeuren. We moeten uitvinden of we dit nog terug kunnen keren. Vervolgens moeten we jouw flink wat bescherming geven, en ondertussen mag je niet praten over die naam tegen niemand. Er hangt nu meer van je af dan je denkt.'

Ik schud mijn hoofd. Dan concentreer ik me op hoe ik het meisje weer volledig mens kan maken. Weer komt de stem. 'Dacht het niet. Ze is nu beter dan je ooit kan denken. Waarom zijn jullie mensen zo gehecht aan jullie waardeloze vormen?'

Het meisje wordt langzaam wakker. Ze wil meteen in beweging komen, tot ik haar tegen houd. 'Wacht even. We moeten nog een paar dingen checken. Je moet me vertellen als je iets voelt en wat je dan voelt.'

Zo snel mogelijk gaan we door de tests heen. Het meisje kan wel tikken voelen, en voelt het als er iets in haar handpalm ligt, maar ze voelt geen hitte of kou met haar nieuwe ledematen. En als kers op de cake komt dan de Hoofdingenieur binnen. 'Zo, Hoofdmagiër. Hoe gaat het met het meisje?'

Ik wijs naar het meisje en vervolgens gebaar ik dat hij niets erover moet zeggen. Hij knikt stil. Dan ga ik naast het meisje zitten. 'Hoe heet je nu eigenlijk?'

Het meisje kijkt, zover als het gaat op haar buik liggend, mij aan. 'Ik ben Celine.'

Ik lach. 'Mooie naam. Toevallig ken ik iemand anders die ook Celine heet. Ze is mijn beta, en is momenteel in de magieorde. Maar goed. Wil je zien wat er van je is geworden?'

Celine (Techniekorde)

De Hoofdmagiër buigt zich gedeeltelijk over mij heen. Het voelt raar om dingen te voelen die ik nooit heb gehad. De Hoofdmagiër tilt me voorzichtig op en plaatst mij in een zittende positie op de tafel waar ik op lag. Ze legt snel een hand over mijn ogen. 'Ben je klaar om te zien wat er is gebeurt?'

Ik knik zover als het gaat. De Hoofdmagiër spreekt weer. 'Voor je kijkt wil ik nog een ding zeggen. Ik heb mijn uiterste best gedaan, maar wat er nu van je is, is alles wat ik kon doen. Als je boos bent op mij dan reken ik je er niet voor af.'

Nu ben ik des te nieuwsgieriger naar wat er is gebeurt. De Hoofdmagiër haalt haar hand voor mijn ogen weg, zodat ik kan kijken naar mijn lichaam. Ik kijk naar mijn nieuwe handen. Een oogopslag is genoeg voor mij om het vast te stellen: ik ben er dol op. Mijn handen lijken op mensenhanden, maar hebben paarse schubben en zijn geklauwd net als Siricade. Als ik het experimenteel beweeg voel ik de soepelheid. De paarse schubben zitten van de gewrichten tussen mijn bovenarmen en onderarmen tot de punten van mijn vingers. 'Ik ben dol hierop!'

De Hoofdmagiër lacht opgelucht. 'Daar ben ik blij mee. Maar dat is niet het enige. Kijk eens naar je benen.'

Ik kijk naar mijn benen. Ook daar zitten paarse schubben, van onder mijn knieën tot het puntje van mijn flexibele tenen. De overgang tussen de twee is duidelijk zichtbaar. De Hoofdmagiër helpt mij om te staan. Dan voel ik iets dat niet helemaal klopt. Een bepaalde stugheid zit onder mijn ruggengraat. Ik kijk om, recht naar een paarse staart. Een klein stukje boven mijn staart, net onder mijn schouders, zitten twee vleugels. Hoewel de staart aan mijn ruggengraat zit, lopen de schubben door tot mijn buik. Mijn vleugels weigeren nog te bewegen, maar die staart niet. 'Dit is gaaf! Hoe heb je dit gedaan?'

De Hoofdmagiër blijft stil. Blijkbaar was er iets mis gegaan. Maar ze lacht als ik mijn staart knuffel. Het voelt zo prettig. Mijn hele lichaam voelt zoveel beter. Ik spring op de schoot van de Hoofdmagiër. Lachend tilt ze me op. 'Zelf heb ik nooit problemen gehad met missende ledematen, en ik kende voorheen niemand die jouw probleem had. Maar ik ben blij dat ik een verschil kon maken. Ik ben nog niet zeer machtig, maar dit zet mij ertoe om door te zetten. Meer mensen te helpen.'

De Hoofdingenieur schraapt zijn keel vanaf zijn positie bij de deur. 'Hoofdmagiër, het eten wordt bijna geserveerd. Ik denk dat we de introductie het beste voor het eten kunnen doen.'

De Hoofdmagiër knikt. 'Denk je dat je kan lopen, Celine?'

Ik knik vol overtuiging. 'Ik wil zelf lopen. Mijn nieuwe voeten uittesten.'