Carolien

Zodra ik het voor elkaar krijg om mijn eigen huid weer terug te krijgen, met als bonus ook mijn gewaad, legt Selira ook uit wat ik kan met de staf die zojuist verschenen is. 'Er zijn een paar dingen die je daarmee kunt doen. Je kunt zelf een feniks worden met alle krachten die daarmee gepaard gaan, je kan feniksen binden en je bent onkwetsbaar voor al het vuur. Zelfs als je de staf niet in je handen bent kun je gewoon door vuur lopen: het doet je niks. Als je op de juiste plekken bent kan je ook leven van het vuur, maar dat is zo gelimiteerd dat het bijna onbruikbaar is.'

Ron wijst naar het meer van vuur. 'Dit is een van de feniks schuilplaatsen. Je kan proberen je eigen feniks op te roepen.'

Selira heeft blijkbaar gehoord wat Ron zei. Die indruk geeft ze tenminste als ze zelf ook wat zegt. 'Ik zou proberen om Silante op te roepen. Zij is nog een beetje meegaand. Voor een feniks.'

Net als met het oproepen van draken met de drakenstaf gaat het oproepen veel makkelijker met de feniks-staf. Een feniks die iets kleiner is dan Selira komt uit het meer omhoog. In tegenstelling tot Ron ga ik direct over naar het binden. Het binden gaat niet bepaald makkelijk: meerdere keren struikelt mijn tong over de zinnen. De binding is bijna alien voor mij. Ik ben compleet afgemat als de binding voorbij is. De feniks vliegt naar de richel waar we opstaan en buigt haar nek. 'Mijn koningin.'

Ik kijk eerst naar Siricade, en dan naar Silante. Dan lach ik luid. Het is geen duivelse lach, maar een lach van plezier. 'Jullie magie-wezens lijken wel enorm op elkaar! Siricade noemt me bij de eerste oproeping en binding al meteen een koningin, en nu jij ook al!'

Silante kijkt me een beetje angstig aan. 'Hoe bedoelt u?'

Ik open mijn vleugels en wijs naar Siricade. 'Ik ben naast een Fenicon ook een Draconic. Siricade is een van mijn draken.'

Silante lijkt een probleem met haar kop te hebben: haar kop kan het niet omvatten. Ze denkt lang na voor ze weer wat zegt, maar dan niet over dat onderwerp. 'Zou u op mijn rug willen vliegen?'

Ik wil al meteen reageren met "Ik heb zelf vleugels" als Siricade het tweezits zadel neerlegt. Ron laat zijn handen over het zadel gaan. 'Dit is lang geleden. Ik heb dit zadel in geen jaren meer gezien. Hoe kom je hieraan?'

Hij haalt zijn schouders op. 'Tijdens het neerhalen van het dak kwam ik het zadel tegen. Het was verstopt tussen de draagbalken en de dakpannen. Het leek alsof de Hoofdmagiër het heeft geprobeerd om het zadel te verwoesten, maar het niet gelukt is. Daarom heb ik samen met Sira de kapotte delen hersteld. Het is weer zo goed als nieuw.'

Ron loopt naar Selira. Hij fluistert even, waarna Selira haar kop over Ron zijn schouder legt. De twee omhelzen elkaar zo goed en kwaad als het gaat voor Ron het zadel aan mij uitreikt. 'Een tip: de laagste band moet achter de vleugels. Als we weer bij de academie zijn maak ik wel een zadel voor je, maar voor nu is dit de enige die geschikt is.'

Silante bukt zodat ik het zadel op haar rug kan leggen. Het vastgespen van het zadel is niet erg moeilijk, maar ik moet wel opletten dat elk deel van het zadel komt waar het hoort. Dan slinger ik mezelf in het zadel en gesp ik mijn benen vast. Ron doet hetzelfde bij Siricade. Mijn Nachtmerrie klapt een paar keer met zijn vleugels. Ineens krijg ik het gevoel van een race. Silante bevestigd dit. 'Wie het eerste bij de academie is wint!'

Siricade en Silante klappen tegelijk met hun vleugels. Rono is iets later, maar door zijn lagere gewicht en grote vleugels is hij ook enorm snel. Onderweg is het werkelijk een race. In plaats van in formatie te vliegen om energie te besparen vliegen ze ieder op zich. Silante vliegt een paar keer bijna Siricade omver. Siricade krijgt af en toe hulp van Rono, voor Rono er weer vandoor vliegt. Uiteindelijk is het Siricade die als eerste op de toren land. Het verbaasd me dat Siricade niet lager land, tot ik zelf af kan stappen van Silante. Als ik naar beneden loop de trap af, kom ik in mijn kantoor. Aan de andere kant van de trap zit een deur gemaakt van hardhout. Er staat ook een hardhouten bureau met een stoel voor een groot glazen raam. De twee boekenkasten die ook in mijn tekening stonden staan er nog niet, maar wat ze wel hebben gedaan verbaasd me. Alle muren waren ook weg, als bijwerking van de draken die het dak hadden gesloopt. In de tijd dat ik de feniksen aan het halen was hebben ze letterlijk een hele kamer gemaakt. Als ik doorloop naar de tweede kamer verdwijnt mijn adem pas echt. De hele ontvangstkamer is al af en precies zoals ik hem in gedachten had. Alles is perfect. Als Sira de trap op komt zeg ik dat dan ook.