Carolien

Als ik wakker word lig ik in een zeer zacht bed. Het bed staat in een kamer die door grote hoge ramen belicht word. De rest van de kamer is gemaakt van grijs steen. Niet ver van mij vandaan zit de Hoofdmagiër. De rest van de klas zit om hem heen. Als ik wakker ben kijkt de hoofdmagiër op. 'Ah, je bent wakker. Goed zo. Ik be blij dat je in orde bent.'

Ik knik afwezig.  'Wat was dat? Datgeen dat me aanviel?'

De hoofdmagiër kijkt me serieus aan. 'Objecten waar magie op wordt gebruikt, vooral magie die minder gecontroleerd is zoals bij jullie, kan de magie een eigen leven gaan leiden. Wat er was gebeurd? De magie in de bol was aan het slapen, tot de bol brak. Maar er is nog iets gebeurd. De magie is in jou getrokken. Het vult jouw eigen magie aan. Dit is natuurlijk gevaarlijk, maar het lijkt erg... onderdanig. Ik laat het dus maar zitten. Voor de rest lijkt het erop alsof je geen problemen hier aan gaat ondervinden, dus je hebt geluk, mevrouw.'

Celine komt op mijn bed zitten. 'Ik ben blij dat je in orde bent, Carolien. Zonder jou wordt het enorm lastig die jongens te overleven.'

Ineens bedenk ik me dat ik ook met haar een privé gesprek kan voeren. 'Wat is er gebeurd toen ik buiten westen was?'

Ze reageert een beetje verrast. 'Niet veel. Zometeen wijst de baas ons kamers toe. Dan gaan we eten en naar bed.'

De Hoofdmagiër gebaart naar me. 'Kan je opstaan?'

Ik knik. Dan gooi ik de deken van me af en sta op. Het kost even wat energie, maar ik ben blij dat het lukt. De Hoofdmagiër loopt weg. Met de hulp van Celine loop ik hem achterna. Celine fluistert onderweg. 'Wees voorzichtig. Hij kan me misschien ontdekken. Ik wil onze link bewaren voor wanneer het echt nodig is. Ik kan je later ook wel een paar trucjes leren, maar nu nog niet.'

De Hoofdmagiër brengt ons naar de slaapkamers. Er zijn niet veel mensen rondom de kamers. Daar draait hij om en spreekt hij ons aan. 'Dit jaar zijn er niet veel mensen die magie kunnen gebruiken. Dat merkte ik eigenlijk al toen ik jullie uitzocht: normaal heb ik minstens het dubbele aantal mensen die ik vanaf het begin al kan vinden. Daarom krijgen jullie per tweetal een kamer. Dames: linker trap omhoog, tweede verdieping kamer 4 is van jullie. Heren, kamer 7 op de tweede verdieping, rechter trap. Maar jullie kunnen niet elkaars trappen op. Er is een betovering die voorkomt dat meiden op de herensectie komen en andersom. Gegroet.'

Hij keert om en loopt weg. Celine gebaart naar de trap. 'Zullen we?'

Ik ben haar al voor en loop naar de trap. We lopen naar de tweede verdieping en zoeken kamer 4 op. Er zit een slot op de deur, maar de klink draait soepel naar beneden als ik mijn hand erop leg. Binnen valt mijn mond open. Een viertal grote stapelbedden staan aan een kant, met tussen elke twee stapelbedden een raam. Een tweetal bureau's staan naast de deur. Net als bij de Hoofdmagiër staan er inktpotten, veren en notitieboeken op. In een enorme kledingkast hangen verschillende gewaden. Het volgende waar mijn mond van openvalt is de enorme badkamer. Vier ligbaden staan op gelijke afstand van elkaar, twee aan elke kant van de deur. Bij elk bad staat een handdoekenrek. Met handdoeken. Ik kijk mijn ogen uit. Celine lijkt niet onder de indruk. 'De sloppenwijken, hè?'

Ik knik. Mijn afkomst is een punt van schaamte voor mij. Ik werk enorm hard om spullen te kunnen kopen die voor andere vanzelfsprekend zijn. Als Celine rond heeft gekeken ploft ze neer op een van de bedden. 'Dit bed is nog niet eens half zo zacht als ik gewend ben. Maar jij gaat het geweldig vinden.'

Ik laat me op dat advies op een bed vallen. Het ligt heerlijk. Als ik erop val dan veert het heerlijk mee. Het voelt enorm lekker om weg te zakken in het bed. Celine lacht. 'Wel geinig om een keer om te gaan met iemand die totaal geen luxe gewend is. Voor mij is deze kamer al krap en totaal niet luxe.'

Ik lach. 'Het is voor mij vooral en teken dat mijn leven op het goede pad is. Ik ben blij dat ik uit de sloppenwijken ben.'

Celine knikt. We zitten even in stilte, allebei op een van de lage verdiepingen van de stapelbedden. Dan vraagt ze aan mij: 'Wil jij een stukje magie van me zien?'

Ik word er enthousiast van. 'Graag!'

Ze gaat voor me staan en houd een hand uitgestrekt. Boven haar handpalm vormt zich een ijskristal. Het begint klein, maar breid zich steeds meer uit tot het ter grootte van haar hand is. Ik vraag haar verbaasd hoe ze dat doet. 'Dit is nog iets kleins. Ik laat de druppeltjes water naar mijn hand gaan en laat de warmte uit het gebied boven mijn hand weg gaan. Het resultaat is een ijskristal.'

Ik wil het nu ook proberen. Ik houd mijn hand ook uitgestrekt en focus me op de stappen die Celine zojuist vertelt heeft. Het is niet makkelijk, maar een klein kristal vormt zich boven mijn palm. Ik roep het bijna uit. 'Kijk! Ik heb een kristal gemaakt!'

Celine knikt tevreden. 'Niet slecht. Volgens mij gaan we dat morgen behandelen.'