Carolien

De vlucht vanaf de academie is lang, maar verre van monotoom. Het landschap veranderd veel en ook het vliegen is een ervaring. Af en toe open ik mijn vleugels en maak ik een zweefvlucht, maar als ik te veel afzak pikt Sirana me weer op. Uiteindelijk weet ik bij een van mijn vluchten een paar keer met mijn vleugels te klappen, waardoor ik twee keer zo lang door kan vliegen op eigen kracht. Het laatste stuk laat ik wel helemaal over aan Sirana: ik ben te vermoeid om nog meer te vliegen. Sirana en Siricade landen in een vallei midden in een kleine bergketen. De vallei lijkt in eerste instantie hetzelfde als alle andere valleien. Maar dan komen de drakenkoppen tevoorschijn. Uit elke grot komt een drakenkop, op een na. Een van de draken komt in zijn geheel uit zijn grot. 'Siricade! Sirana! Waar zijn jullie geweest?'

Sirana rent naar de draak toe. De draak is oranje van kleur en schittert in de late middagzon. Vlak voordat de twee tegen elkaar komen spring ik van Sirana af, maak een salto en land met half open vleugels. De twee omhelzen elkaar. Net als Sirana eerst onwennig was met Celine is de oranje draak eerst onwennig met Sirana. Als de twee loskomen introduceert Sirana mij en Celine aan de oranje draak. 'Carolien, Celine, dit is mijn vader Koeral. Pap, dit is Carolien, de laatste Draconic, en haar bèta Celine. De komende twee weken blijven ze even hier om les te krijgen in onze manieren.'

De oranje draak die blijkbaar Koeral heet bestudeerd ons. Bij mij komt hij even dichterbij. 'Dus jij bent de Draconic. Hoeveel draken volgen je?'

Ik kijk de oranje draak recht in zijn felgroene ogen. 'Alleen Siricade en Sirana. Ik heb geen zin om iedere draak die bestaat aan me te binden. Dan ben ik veel te veel energie kwijt en er is geen garantie dat ik iedereen tevreden kan maken.'

Koeral knikt. 'Eerlijkheid. Niet slecht. Maar waarom heb je dan mijn kleine meisje aan je gebonden?'

Siricade komt ertussen. 'Dat is mijn schuld, Koeral. Ik verzocht Carolien om mijn mate terug te brengen. Carolien deed het, maar Sirana was helemaal wild. Niets kon haar kalmeren. Uiteindelijk had ze geen keuze en bond ze Sirana aan haar.'

Koeral pakt mijn rechterhand. Dan kijkt hij naar mijn palm. 'De markering van een hoge Draconic. De sterkste soort Draconic die er bestond. Heb je nog iets anders?'

Als antwoord open ik mijn vleugels. Koeral kijkt er tevreden naar. 'Vleugels. De macht van de draken staat aan jouw kant. Ik denk dat Sirana en Siricade nog geen fractie van jouw macht innemen. Je kan veel meer bereiken met jouw macht.'

Dan gaat Koeral naar Celine. Hij loopt een paar rondjes om haar heen. 'Ik zie niks dat wijst op de macht van een Draconic. Waarom ben jij hier?'

Sirana regelt het nu. 'Pap, zij heeft tenminste gedeeltelijk de magie van een Draconic. Ze gebruikte vandaag een schild zonder oefening.'

Koeral bekijkt haar nog een keer. 'Hmm. Ik zie echt niks, maar ik voel wel iets dat niet klopt. Iets van de magie die ze recentelijk heeft gebruikt. Je kan wel eens gelijk hebben, dochter. Wacht.'

Hij lijkt te verstijven. Ik maak me zorgen om hem tot hij weer bijkomt. 'Ah, het blijkt dat je gelijk hebt. Ze is ongeveer zestig procent Draconic. Genoeg om de bèta van Carolien te worden maar te weinig om de krachten van een enkele draak volledig te beheersen. Ik zie waarom je haar hebt meegenomen. Maar goed, waarom zijn jullie zo snel hierheen gekomen?'

Siricade vertelt over de discussie tussen hem en de Hoofdmagiër. Koeral is niet blij. 'Siricade, je hebt de link tussen draken en mensen zojuist weggehaald bij de mensen. De Draconic zijn meer dan alleen de heersers van de draken: ze zijn ook de brug tussen de draken en de mensen.'

Ik kalmeer hem. 'Ik ben het eigenlijk met Siricade eens. Bijna alles wat we leren is nutteloos. Elke idioot met een half ook herkent een eenhoorn en weet hoe je de hoeven moet beslaan. En alsnog komt de Hoofdmagiër met een les waarin hij het tot de kleinste details uitwerkt.'

Koeral knikt. 'Geduld is geen drakeneigenschap. Maar die weddenschap is geen oplossing. Alsnog: nu staat de weddenschap en Siricade is geen leerkracht. Er zal een draak moeten komen met meer ervaring. Ik ben de oudste draak hier, dus zal ik deze last op me nemen. Koeral, tot je dienst, majesteit.'

Siricade kijkt naar de rode gloed om de bergtoppen. 'Ik denk dat het tijd is om de grotten op te zoeken. De Nachtmerries komen er zo aan.'

Koeral knikt. 'Morgen zal ik jullie helpen. Tot morgen.'

Koeral duikt snel zijn grot in. Het valt me op dat de andere drakenkoppen ook verdwenen zijn. Alleen Siricade en Sirana zijn nog buiten. Beiden grijpen ze een van ons en duiken ze de lege grot in. Siricade plaatst een schild bij de grot opening en gaat liggen. Celine en ik, omdat we geen alternatief zien, besluiten tegen zijn buik aan te gaan liggen. Dan gaat Sirana aan onze kant liggen, en samen gebruiken ze hun vleugels om een soort dak over onze hoofden te maken. Slaap komt snel.