Carolien

Zodra Sirana en Siricade elkaar uitgebreid hebben begroet en Siricade heeft uitgelegd hoe alles ervoor staat beginnen ze samen met het uitleggen hoe ik de eerste krachten van Siricade kan gebruiken. Het is even verwarrend. 'Goed. Om te beginnen gaan we ondersteuningsmagie gebruiken. Zoals je zag kan ik mijn wonden genezen zonder problemen. Als ik een klauw in een gevecht verlies dan kan ik die zonder problemen weer opnieuw groeien. Nou is een hand afhakken wel erg extreem voor nu. Maar een snee is wel te doen. Geef me je hand.'

Nerveus steek ik mijn hand uit. Hoewel ik niet bepaald voorzichtig was als kind ben ik nooit echt gewond geraakt. De enige pijn die ik ooit heb gevoeld was de pijn van blauwe plekken als ik in een gevecht kwam. De pijn die ik voel als Siricade in mijn huid snijd is anders. Het is totaal niet wat ik had verwacht. Dan wijst Siricade naar mijn hand. 'Daar heb jij jouw snee. Focus je op hoe jij je hand eruit wil laten zien en zorg ervoor dat die snee verdwijnt.'

Ik begrijp niet wat hij bedoelt. 'Moet je geen woorden gebruiken voor die betovering? Want het gaat wel om iets ingewikkelds: mijn hand. En ik heb toch echt gehoord dat voor ingewikkelde betoveringen woorden gebruikt moeten worden.'

Sirana lacht. 'Ik zie dat Siricade nog geen kans heeft gehad om je dingen te leren. Wij draken gebruiken geen woorden voor magie, hoe ingewikkeld ook. Jij gaat ook die kant op. Gewoon bedenken wat je wilt en dan doet je magie het voor je. Probeer het gewoon.'

Ik ben sceptisch, maar probeer het wel. Ik sluit mijn linker hand om mijn handpalm en denk me in hoe het er uit zou zien als het genezen is. Mijn huid kriebelt dan enorm, alsof een spin er over heen loopt. Dan is het zover: het moment van de waarheid. Ik haal mijn hand weg en bekijk de plek waar de wond zat. De wond is genezen, maar spoorloos zou ik het niet noemen. Waar de wond zat, maar ook het gebied erom heen, is bedekt met een laag kleine schubben. De schubben zijn net zo blauw als Siricade. Ik wijs hem erop. 'Ik heb toch echt aan een gladde witte huid gedacht. Dit is geen gladde witte huid. Wat heb jij voor een verklaring daarvoor?'

Siricade kijkt er goed naar. Hij ziet de schubben. Hij laat zijn klauw er over heen gaan, een ratelend geluid veroorzakend. Het gevoel dat het geeft is erg raar. Het voelt erg kietelend. Als Siricade zijn klauw weg haalt lacht hij. 'Dat zijn echte drakenschubben. Het is niet een ernstig gebrek: het is alleen maar jouw magie die laat zien dat je klaar voor je opleiding bent. Maar ik denk dat dit genoeg is voor ondersteuningsmagie voor vandaag.'

De Hoofdmagiër staat weer op van achter zijn bureau. 'Goed, dan laat ik haar docent weten dat ze onderweg is.'

Nog voor hij wat kan doen komt Sirana ertussen door. 'Klinkt goed schat. Dan ga ik haar leren omgaan met haar vleugels.'

De Hoofdmagiër laat zijn mond open vallen. Siricade en Sirana pakken beiden een arm en leiden me naar de twee enorme deuren aan de zijkant die open staan. Ze zetten mij neer aan de rand van het balkon. Ze kijken elkaar even aan, voor Siricade mijn voeten onder me vandaan tikt en ik een duikvlucht van de toren maak. Het gaat eigenlijk van het begin al fout. Het kost me een paar seconden voor ik goed naar beneden gericht ben met mijn hoofd onder de rest van mijn lichaam. Dan krijg ik de wind onder mijn vleugels en openen ze. Door mijn hele lichaam te buigen voorkom ik dat ik te pletter sla tegen het dak van de academie. Maar zodra dat probleem uit de weg is blijkt dat ik recht op de toren van een van de Magisters af vlieg. Dan begint de stress bij mij op te komen. Ik weet nog niet hoe ik moet sturen of hoe ik moet stijgen. Gelukkig komt Sirana dan, die me uit de lucht grijpt en voorkomt dat ik in een paar duizend stukjes op het dak beland. Dan stijgt ze een stuk op, nog steeds mij meenemend, en laat me dan weer los. Nu vlieg ik een stuk rustiger, met meer tijd om te genieten van de vlucht. Het vliegen is toch beter dan ik had verwacht. Siricade komt er ook bij. 'Moet je dat zien! Mijn koningin is aan het vliegen!'

Ergens ter hoogte van Siricade komt de stem van de Hoofdmagiër. Hij lijkt sacherijnig. 'En verdraaid slecht. Kunnen jullie haar niet uitleggen hoe ze stabieler kan vliegen? En kan jij alsjeblieft rustiger vliegen? Anders krijg je een gele kleur.'

Siricade draait zijn kop naar zijn rug, waar ik nu de Hoofdmagiër zie zitten. 'Waag het niet. Je houd die smerige zooi binnen anders ga je zelf maar vliegen.'

De Hoofdmagiër draait zich brommend goed in het zadel. Ondertussen helpt Sirana mij om bochten onder controle te krijgen. Het gaat niet erg soepel maar ik ben blij dat ik bochten kan nemen.