Carolien

Terwijl de Hoofdmagiër en ik aan het spreken zijn wijst Siricade ons op de ondergaande zon. Als een gek verzamelen we onze spullen en gaan we naar de Zomerzaal. Ons entree is dan ook dramatisch: Siricade gooit de deuren van de zaal open en met zijn drieën gaan we naar binnen. Omdat ik al verwachtte dat Siricade de subtiliteiten overboord zou gooien bleef ik in het zadel zitten. En daar ben ik blij mee. Vanaf de rug van Siricade kijk ik uit over de zaal. Alle magiërs kijken met grote ogen hoe ik op de rug van Siricade zit. Het kost moeite om niet zelfvoldaan rond te kijken. Zodra we bij de Magister tafel staan maak ik de bonden om mijn benen los. De Hoofdmagiër steekt een hand uit om mij te helpen, maar ik stap zelfstandig van siricade af. Zonder een woord te zeggen ga ik naast Celine zitten. De Hoofdmagiër gaat ook zitten. Zonder een aankondiging te doen begint hij de maaltijd. Ook na de maaltijd zegt hij niks. Na de maaltijd gaan Celine en ik richting onze slaapkamer. Dan bedenk ik me ineens dat Celine nog iets moest doen. Siricade, ik denk dat nu een goed tijdsstip is.

Siricade lijkt verward, maar begrijpt het. Siricade komt ook onze kant op. Ik stap met gemak op zijn rug en steek mijn hand uit naar beneden. Celine kijkt verbaasd naar mijn uitgestrekte hand. Als antwoord zeg ik: 'Kom op. Pak mijn hand.'

Celine lijkt gestrest te raken. 'Kan Siricade het gewicht van twee personen wel aan? En is er wel ruimte in het zadel voor twee personen? En vind je het niet erg?'

Ik tik tegen de grote spieren van Siricade. 'Ik denk dat hij wel sterk genoeg is. Dat zadel is inderdaad minder handig, maar er zitten aan elke kant twee banden om de benen vast te zetten, maar een is eigenlijk genoeg zolang als ze goed strak zitten. En ik bied het echt niet aan omdat ik het niet wil. Het was juist een idee dat Siricade en ik vanmiddag uit hadden gewerkt.'

Celine lijkt nog steeds niet zeker maar pakt wel mijn hand. Met behulp van Siricade trek ik haar omhoog. Ze gaat achter me in het zadel zitten. Met mijn hulp gespt ze haar benen vast. Dan tik ik op de schouder van Siricade. Hij begrijpt het. We gaan nu weer naar het dak. Celine en ik houden ons goed vast terwijl Siricade zijn vleugels strekt en opstijgt. Het duurt even voordat we een mooie hoogte bereikt hebben, maar zodra dat zover is laat ik het zadel los. Celine kijkt haar ogen uit. Stereno is een lichtfestijn. De bochten kijkt Celine ook naar beneden. Ze kan niet stoppen met overal heen kijken. Als de vermoeidheid toeslaat vraagt Siricade of ik nog in orde ben. Het gaat wel. Ben een beetje moe. Veel magie gebruikt vandaag.

Siricade knikt bijna onmerkbaar. 'Ik heb een manier om je weer wakker te maken. Je weet wel. Mag ik?'

Ik tik twee keer op zijn schouder. Hij knikt een keer. 'Komt in orde, mijn koningin.'

Hij klapt zijn vleugels bijna helemaal in. Hij duikt naar beneden, steeds sneller. De wind door mijn haren en de grote snelheid voelen geweldig. Celine lijkt in eerste instantie bang, maar als ze mijn enorme glimlach ziet blijft ze rustig. Op het laatst zie ik een kleine glimlach op haar gezicht. Ze lijkt nu ook te genieten. Op het laatste moment klapt Siricade zijn vleugels weer uit. Razendsnel remmen we af. Siricade land op het dak. Zodra we geland zijn maak ik alle vier de gespen los. We laten ons beiden van de rug af glijden. Samen halen we het zadel van Siricade af. Met het zadel in mijn armen loop ik terug naar mijn kamer. Celine loopt mee. Op onze kamer berg ik het zadel op voor ik op het bed ga zitten. Celine gaat op haar bed zitten. 'Bedankt voor vandaag. Ik heb enorm genoten van de vlucht.'

Ik leg mijn benen op het bed en kijk haar aan. 'Het was niets. Ik wil eigenlijk wat meer tijd met Siricade doorbrengen. Nu kreeg ik er de kans voor. Maar dat was niet het enige. Siricade en ik spraken vanmiddag, en we bedachten ons dat je als mijn bèta ook een keer de ervaring van het vliegen moest meemaken. Ik zei tegen Siricade dat we even moeste wachten tot we minder aan ons hoofd hadden. Vanavond leek perfect daarvoor. Dus vandaar dat ik het zo deed.'

Celine is verbaasd. 'Hoe heb je dit gedaan zonder dat ik het hoorde? Ik heb mijn geest aan die van jou gekoppeld!'

Siricade neemt het over. 'Carolien heeft een paar trucjes van me overgenomen. Zowel Carolien als ik deden onze best om ons gesprek op dat moment te verbergen. En daarstraks sprak ze voor de zekerheid in code taal.'