Carolien

Ik begrijp niet waar hij het over heeft. 'Wat bedoelt u, Magister Ron?'

Magister Ron loopt naar zijn bureau, waar hij een van de lades open trekt. 'Ik geef meer vakken dan alleen het bezweren van wezens. Mijn specialiteit is feniksen. Daarom reageerde ik ook zo hard op je toen je het antwoord niet wist. Ik heb een tijd lang mijn eigen feniks gehad. Je zou me geen Fenicon kunnen noemen, dat zijn de feniks heersers, maar ik heb er wel ervaring mee. Een van de dingen die ik vooral later kon doen bij mijn feniks is meerijden op haar rug. Ik kwam er na de eerste vlucht al achter dat het niet handig was om zonder zadel op een feniks te rijden: ik zat een week met mijn handen in het verband. Een feniks heeft veren, en als je die eruit trekt zonder handschoenen dan komt er vuur uit de wonden. Over je handen heen. Om die pijn te besparen voor ons allebei heb ik daarom een zadel ontworpen. De eerste was erg onhandig maar deed de taak. Later werd ik er steeds handiger in. Mijn laatste zadel was voor ons allebei enorm prettig en kon twee mensen dragen. En toen kwam er weer eens een oorlog met de Techniekorde, die een wapen had dat bestand was tegen mijn feniks. Ze stierf. Nu is het mooie van een feniks dat ze na de dood weer herboren worden, maar toen ze terug kwam was ze anders. Ze is niet meer de feniks die ik had getraind. Nu is ze weer terug in het wild, met de andere feniksen.'

Terwijl Magister Ron het verhaal verteld haalt hij een paar veren uit de lade. De veren zijn oranje rood, en veel te groot om uit een normale vogel te komen. Het zijn de veren die hij per ongeluk uit zijn feniks had getrokken, besef ik me. Aan het einde van het verhaal lopen de tranen bij ons beiden over de wangen. Ron veegt zijn tranen weg en schud zijn hoofd. 'Ik heb hier zo lang mee rond gelopen dat het als een ongeneesbare wond in me heeft gezeten. Het is prettig om eindelijk een keer met iemand erover te praten. Maar goed, ik heb dit niet voor niks vertelt. Mag ik eens het zadel zien?'

Ik blader terug in het boekje. 'Helaas ligt het zadel bij Sira, die het oorspronkelijk heeft gemaakt. Maar ik heb wel de tekeningen van het zadel en de dingen die ik wil aanpassen.'

Magister Ron kijkt naar mijn tekeningen. 'Dit is best mooi getekend. Kan je mij vertellen waar de delen van het zadel zaten?'

Terwijl ik vertel over de delen van het zadel wijs ik aan op Siricade waar de delen horen te zitten. Magister Ron knikt. 'Ik zie dat je er goed over na hebt gedacht. Die sluitingen zijn inderdaad onbetrouwbaar. Standaard gespen zijn onbruikbaar in dit geval. Die slijten erg snel. Je kan in dit geval gebruik maken van een speciaal soort gesp. Deze gespen zitten aan een kant, en hebben aan de binnenkant een pin, net zoals die van jou. De band die er niet aan vast zit word erin gelegd, waarna een klepje gesloten word. Dat klepje word ook met een pinnetje vastgezet. Die sluitingen zijn erg betrouwbaar en ook snel te sluiten. Dan het bewegen van het zadel, dat kan verminderd worden door de drie banden aan beide zijkanten aan elkaar te koppelen met een paar strips leer. Voor het vasthouden is er iets anders mogelijk. We kunnen een tweetal gespen aan elke kant plaatsen om je benen vast te zetten. Op die manier zit je vast maar kan je ook snel los komen. Ben je het eens met die aanpassingen?'

Ik knik. 'Dat zijn oplossingen waar ik niet aan had gedacht. Hoe snel kan dit gedaan worden?'

Magister Ron denkt na. 'Ik denk dat ik de materialen nog heb liggen. Als ik het zadel kan bekijken denk ik in een uurtje klaar te zijn.'

Samen gaan we naar het kantoor van Sira. Sira zit er zelf ook al. 'Zo, Magister Ron. Waarom ben je hier?'

Hij reageert meteen. 'Ik heb even met Carolien gesproken over haar zadel. Ik heb een paar ideeën. Mag ik even kijken?'

Sira wijst naar een kist in de hoek. Magister Ron opent de kist en kijkt naar wat we hebben gedaan. 'Zo. Dit is best goed gedaan. Wiens idee was het om die panelen te maken?'

Ik steek mijn hand op. 'Dat was ik. Ik bedacht me dat twee banden niet genoeg zou zijn. Een band extra zou veiliger zijn.'

Hij knikt toestemmend. 'Dat was slim, maar er is een probleem. Die panelen...'

Ik maak zijn zin af. 'Hinderen de bewegingen van de vleugels. Dat heb ik gemerkt. Ik wilde nog een aanpassing doen daaraan, maar weet niet hoe.'

Magister Ron gaat aan de slag. Hij is wel even bezig, maar het resultaat mag er zijn. Het zadel ziet er geweldig uit en lijkt goed te werken.