Carolien

Mijn gedachten vormen geen samenhangend geheel. Al het gevoel van tijd en plaats ben ik kwijt, al sinds ik de magie gebruikte. Ik voel de enorme hoeveelheden magie door me heen stromen maar kan er niet bij. Nog kan ik al mijn herinneringen zien. Ik zie flarden van de vluchten met Siricade een tijdje terug, en ook recentelijk met Azel. Bij het laatste voel ik een intens geluk in me opkomen. Liefde. Ik voel ergens de geest van Azel, maar ook hij is buiten mijn bereik. Ik kan niet bij hem komen, hoe graag ik hem ook wil bereiken.

Mijn draak is zo aardig geweest om Azel een paar dingen door te geven maar heeft zich daarna terug getrokken in zichzelf. Geen enkele poging van mij om met haar te spreken heeft vruchten afgeworpen. Ik voel me zo alleen.

Weer een herinnering komt naar voren. Nu een van mijn tijd in de sloppenwijken. De slechte herinneringen. Ik vecht met al mijn wilskracht tegen de herinnering, maar ik krijg het niet onder controle. Ik krijg het niet uit mijn geest. Spontaan komt mijn draak. Ze zegt een enkel woord. 'Accepteer.'

Ik vraag me af wat ze bedoelt. Accepteer wat? Er komt geen uitleg. Ik ben weer alleen. Alleen met de verschrikkelijke herinneringen. Alleen in het donker...

Nou, allemaal. Het heeft me twee jaar en ontelbaar veel uren gekost, maar ik ben eindelijk klaar met het schrijven van dit verhaal. Maar toch ben ik ook niet klaar. Dit verhaal is nog verre van af. Een tweede deel komt eraan, en dat is nu ook al "Under Construction". Ook ga ik deze versie iets aanpassen (of eigenlijk ga ik er een andere versie maken met hetzelfde verhaal) met alle legendes erbij, een kaart en de kleinere hoofdstukken aan elkaar geknoopt. een soort van limited Edition. Hopelijk tot snel!