Nadat ik naar mijn mentor gegaan ben heeft hij Jeugdzorg ingeschakeld. Vanmiddag zijn ze komen praten. Met ieder apart. Mam heeft niks gezegd, ze zei dat alles goed ging. Ik heb alles verteld. Hoe ze me slaat. Uitschelden. Alles. Volgende week komt ze weer, mijn ouders en zus weten hier niets van.
"KYARA!!!"
Nee hè, mam roept. Dat kan nooit wat goeds betekenen.
Snel ren ik de trap af. Shit! Kim is weg. Als kim thuis is doet mam nooit wat. Dan is ze heel lief. Voorzichtig loop ik de kamer in. "WHAT TE HELL HEB JIJ GEDAAN?! KUT KIND!! IK ZORG VOOR JOU, JE KUNT NAAR SCHOOL ALLES. KIJK NAAR DE SPULLEN DIE JE HEBT!! Schreeuw mam. Ja ik heb veel dure spullen. Maar ik heb liever de liefde van m'n moeder dan dure spullen. Dringend komt mam op me af lopen. Ze loopt langs me en haalt een stok uit de kast. Ze komt weer dreigend op me af lopen. Ze slaat. Harder dan zs ooit gedaan heeft. Ik schreeuw het uit! En weer slaat ze. Ik schreeuw weer. Zo gaat het 10 minuten door. Dan...
Ik voel mijn benen niet meer. Ik zak door m'n knieën en alles word zwart. Ik hoor sirenes en dan is alles weg. Ik hoor niets meer..........

Sorry voor het schelden, ben er zelf niet zo fan van, maar ja. Zo gaat dat vaak in dit soort situaties. Dus ja. Dr is nu nog niet zo veel christelijks maar dat komt vanaf het volgende deel