Martijn

Als we terug zijn lopen we direct door naar de kamer waar ik de afgelopen nacht ook heb geslapen. Het afsplitsen gaat nu erg gemakkelijk. Als we bij de kamer aankomen staat Bastet al bij de deur te wachten. Eline en het meisje van de panter kijken op als Bastet ons begroet. Het meisje van de panter springt verschrikt achteruit als ze mijn leeuw in het oog krijgt. Mijn lynx is ook veranderd sinds ik de leeuw heb. Hij is ineens een stuk minder irritant en veel minder beledigend. Ondertussen beginnen Sekhmet en Bastet een gesprek. Sekhmet is vooral veel aan het woord. 'Ah, mijn vriend. Zoals je ziet is het allemaal succesvol gegaan. Martijn heeft zijn leeuw en Hanna haar kat, namelijk een cheeta. Ik zat te denken, omdat ik namelijk de voorbereidingen moet treffen, dat ze vannacht bij jou slapen. Vindt je dit erg?'

Bastet schudt haar hoofd. Dan gaat Sekhmet verder. 'Ik wil ze morgen na het ontbijt meteen hebben. Dan ga ik ze testen. Denk je dat je dat kan redden?'

Bastet knikt. Dan loopt Sekhmet weg. Bastet laat ons naar binnen. Zodra we binnen zijn stapt de meid van de panter angstig achteruit. Eline kalmeert haar. Dan ga ik in mijn niche zitten. Eline en het meisje praten even met gedempte stemmen. Dan loopt het meisje naar me toe. 'Kan jij me vertellen welke niche van mij is?'

Ik reageer. 'Als jij mij jouw naam kan vertellen.'

Haar reactie is kort. 'Marina.'

Ik wijs naar haar niche. 'Dan is de tweede van links van jou. Ze knikt en loopt naar haar niche. Zonder nog een woord te zeggen gaat ze erin liggen. Bastet en Hanna komen naar me toe. Bastet is nu degene die spreekt. 'Ik hoorde dat jullie nog geen afspraken hebben gemaakt. Als eerste wil ik zeggen dat, vanwege jullie partnerschap en het feit dat Hanna bij Sekhmet hoort, slaapt ze bij jou in de niche.'

Ik ben verbaasd. 'Waarom slaapt ze niet bij Eline? Eline hoort ook bij mij.'

Bastet zucht. 'Dit is een afspraak die Sekhmet en ik gemaakt hebben. Jullie zijn partners, plus dat Hanna echt bij jou hoort. Ik kan moeilijk Eline ermee opschepen. Het maakt me toch niet uit wat jullie doen.'

Dan loopt Bastet weg. Ik ben teleurgesteld. Ik duik naar mijn leeuw en fuseer met hem. Dan loop ik naar het uiterste uiteinde van de kamer. Daar ga ik liggen. Het duurt even voor ik wordt benaderd door Hanna. Ze is ook met haar leeuw gefuseerd. 'Hè. Wat is er aan de hand?'

Ik kijk op. 'Het lijkt alsof iedereen mij probeert te binden. En niet alleen dat: ze willen dat ik met iedereen partners wordt.'

Hanna loopt naar me toe en likt mijn kop. Mijn leeuw zet me aan om het terug te doen. Dan neemt ze het woord. 'Nu mogen we samen slapen. We zijn nu partners.'

Ze splitst weer van haar leeuwin. Ik zet mezelf ertoe om ook te splitsen. Zodra ik weer in mijn niche zit komen Hanna en Eline naast me zitten, allebei aan een kant. Hanna lacht. 'We vinden het echt geen probleem om je te delen, hoor. We vinden je allebei echt geweldig. En trouwens: als we jouw lynx goed kennen, en we denken dat allebei sinds we ook zijn geest kunnen zien, dan wordt dit echt niet de laatste keer.'

Eline lacht mee. 'Trouwens, Hanna is ook niet verkeerd. Ze maakt een geweldige zus. Want zo zie ik haar eigenlijk: als een zus die mijn partner deelt.'

Bastet komt er weer bij en klapt in haar handen. 'Dames en heer, het is tijd om te slapen. Dus Eline, ga alsjeblieft terug naar je eigen niche, de niche van Martijn is al vol genoeg met Martijn en Hanna erin.'

Eline wenst me een goede nachtrust toe en gaat in haar eigen niche liggen. Zodra Eline ligt verschijnt het hoofd van Marina uit haar niche. 'Zeg, Eline. Kan je die voeten de andere kant op leggen? Ik wil geen schimmel krijgen.'

Hanna en ik zeggen bijna tegelijk: 'Liever jij dan ik.'

Marina gromt binnensmonds en gaat andersom liggen, met haar voeten richting de niche van Eline. Dan ga ik ook liggen met mijn rug tegen de wand van de niche, zodat Hanna alle ruimte heeft om te liggen. Zodra ze ligt dimt het licht weer.

De volgende ochtend wordt ik wakker met een vrouw die haar armen om me heen heeft geslagen. Hanna. Ze ligt helemaal tegen me aan, haar armen om me heen geslagen en haar hoofd op die van mij. Ik blijf maar wachten tot ze wakker is. Als ze eindelijk beweegt wens ik haar hartelijk een goede morgen. 'Ik wou dat ik mijn telefoon hier had. Dan had ik bewijs gehad dat je me toch leuker vindt dan je laat lijken.'

Ze kijkt me verbaasd aan. 'Hoe bedoel je?'

Mijn lynx ondersteund me, door een beeld te sturen van haar omhelzing. Zodra ze het ziet trekt ze haar armen schaamtevol terug. Ik lach erom, net als mijn lynx en haar leeuwin. Mijn leeuw blijft terug getrokken. Als Bastet komt zijn wij nog steeds de enige die wakker zijn. Ze gebaart dat we stil mee moeten komen. Helaas zijn blote voeten op stenen vloeren geen goede manier om stil te lopen. Mijn leeuw helpt me door zijn kop tussen mijn benen te douwen en mij op zijn rug te laten zitten. Verrassend genoeg fuseren we niet. Ik zie dat de leeuwin van Hanna mijn leeuw kopieert. Door hun voeten met kussens lopen ze een stuk stillen en wordt de rest niet wakker van ons. Buiten de kamer vertelt Bastet in gedempte stem dat we haar moeten volgen. Dat doen we dan ook gezamenlijk. Zowel Hanna als ik blijven op onze leeuwen zitten. We hebben geen zin om af te stappen en zelf te lopen. Gelukkig zijn onze leeuwen de slechtste niet en maken ze er geen probleem van. Bastet neemt ons mee naar de kamer met het vlees. Dan schuift ze vlees voor onze neuzen. Ik laat me voorover vallen en vergroei weer met mijn leeuw. Hanna doet hetzelfde. We eten onze stukken op, en als ik omkijk zie ik hoe Bastet mijn lynx en de cheeta van Hanna ook voorziet. Na het eten brengt Bastet ons naar de kamer van Sekhmet en haar leeuwen. Daar klopt Bastet hard op de deur. Sekhmet doet open. 'Hè Bastet. Je bent vroeg vandaag.'

Bastet wijst naar ons. 'Die twee tortelduifjes waren vroeg wakker. Ik was bang dat ze de rest wakker zouden maken dus heb ik ze maar alvast meegenomen.'

Sekhmet lacht. 'Mijn leeuwtjes zijn nog diep aan het slapen. Ik kan niet geloven dat wij ook ooit zo waren.'

Ik tik Sekhmet aan. 'Hoe bedoel je, je kan niet geloven dat jij ook ooit zo was?'

Sekhmet wijst naar Bastet. 'Denk je dat wij er nog zo goed uit zouden zien na tien duizend jaar? Wij waren ook mensen. Alleen wel een paar jaartjes voor jullie. Eigenlijk wel meer dan een paar jaartjes. Wij waren uitgekozen door de originele goden als opvolgers. Bastet en ik konden het goed vinden met elkaar, dus kozen we ervoor om vaker samen te werken. Nu komt dat goed uit.'

Hanna heeft nu ook een vraag. 'Maar hoe lang geleden zijn jullie dan gekozen?'

Sekhmet denkt even na. 'Bastet, weet jij dat nog?'

Bastet denkt nu ook diep na. 'Het kan niet veel langer geleden zijn dan vijf duizend. Het oude rijk.'

Ik kan mijn oren niet geloven. 'Wacht even. Jullie waren mensen en toch zijn jullie nu vier duizend en zes honderd jaar oud? Hoe kan dat?'

Hanna is verbaasd dat ik de link kan leggen. Maar ja, zij heeft niet zoveel aan het oude Egypte gezeten als ik. Bastet knikt. 'Inderdaad. Zodra de vorige Bastet besloot dat ik een goede opvolger zou maken heeft ze haar enorm verlengde leven aan mij door gegeven en is vervolgens de pijp uit gegaan. Dat is ook waarom alle keuzes tussen de veertien en achttien zitten: dat is de ideale leeftijd voor het overdragen van de verlengde levens. Jonger en ze zijn te kinderachtig. Ouder en ze leven maar een jaar of drieduizend. Achttien is perfect, want je kan nog ontwikkelen als een god terwijl je begint.'

Sekhmet steekt haar kop even in de kamer. Als ze terug komt knikt ze. 'Ze zijn eindelijk wakker. Kom binnen, Hanna en Martijn. Het is tijd om jullie in te wijden.'

We stappen binnen, onze katten vlak achter ons. Voor ons staan de twee jongens en twee meiden van Sekhmet. Hun leeuwen staan naast hun, grommend naar ons als we binnen komen. Sekhmet doet de deur dicht achter ons. Dan loopt ze naar de vier keuzes toe. 'Zoals jullie waarschijnlijk wel verwachten, vooral gezien het feit dat ik de oorlogsgodin ben, is de test een gevecht. Jullie gaan tegen mijn keuzes vechten. Winnen jullie dan zitten jullie de rest van de opleiding gebakken. Verlies moet ik nog bedenken. Zijn jullie er klaar voor?'

We zeggen beiden dat we er klaar voor zijn. Als ik de acht zie wordt ik wel nerveus. Maar er is geen kans om het te ontwijken. Sekhmet draait om en knipt met haar vingers. Het gevecht begint.