Ik opende de deur van mijn slaapkamer. Wacht wat?! Die had ik nooit dicht gedaan! Langzaam stak ik mijn hoofd naar binnen en keek ik rond. Vlak voor mijn neus kwam een scherp mes vast te zitten in de muur. Geschrokken zette ik een stap terug. Ik keek door de kier die de scharnieren maakte tussen de deur en het kozijn. Niks. Mijn hart bonkte opnieuw in mijn borstkast. Bang waagde ik een nieuwe poging om naar binnen te gaan. Ik stapte mijn kamer binnen en er was niks te zien. Ik keek hem voor de zekerheid nog helemaal rond maar er was helemaal niks. Ik zette een stap toen uit het niets opnieuw twee vlijmscherpe messe op me afkwamen. Ik dook naar beneden en ik was net optijd. Waar kwamen die vandaan? Waarom ik? Wat heb ik gedaan. Mijn raam was gewoon dicht en nergens anders kon je binnen komen. Tenzij... Ik rende mijn kamer uit en liep die van mijn broertje binnen. Niks. Ik liep bang weer terug. Ik was uitgeput van mijn onrustige nacht. Ik stapte mijn kamer binnen, bang weliswaar. Ik keek naar de messen in mijn muur. Er zat iets roods aan. Mm... Ik ging er met mijn vinger overheen en haalde hem meteen open. Bloed stroomde als een gek uit mijn vinger. Die messen waren echt vlijmscherp! Ik haastte me naar de badkamer en maakte daar mijn vinger schoon. Mijn deur viel opnieuw dicht. Geschrokken keek ik er naar. Het kleine beetje licht dat onder mijn deur vandaan kwam verrade dat er helemaal niemand was. Was het die schim? Was het gewoon een zieke grap van mijn broertje? Mijn moeder kwam naar boven geholt. 'Waar is je broertje?!' Riep ze boos. 'Weet ik niet mam maar ik heb het tegen jullie gezecht.' Mompelde ik boos tegen haar. Mijn stem trilde van angst. 'Waarom zit je kamerdeur dicht?' Vroeg ze aangebrand. 'Omdat...' Ja waarom eigelijk? 'De wind waaide en toen sloeg hij dicht.' Verzon ik snel. 'En dat dan?' Vroeg ze wijzend naar mijn hand. Ze schudde afkeurend en stormde mijn kamer binnen. De drie messen laggen nu op de grond en een plas bloed lag er omheen. Met mijn hart heftig kloppend in mijn keel keek ik hoe mijn moeder mijn kast opende waar het bloedspoor naartoe liep. Ze opende de deur en staarde ongelovig naar de inhoud. Ze keek mij aan voor ze flauwviel in de grote plas met bloed. Ik pakte snel een stuk wc papier en bond dat om mijn vinger heen. Ik rende mijn kamer binnen en het eerste wat ik zag was de schim weer. 'Wat wil je!' Riep ik bang. Hij verdween weer en het volgende moment vlogen er vier messen door mijn kamer heen die mijn moeder raakte. Verstijft vang angst stond ik daar. Nee... Nee... 'Nee!' Gilde ik. Mijn vader kwam de trap op gelopen maar stopte toen hij mijn gehurkt zag zitten voor die enorme plas bloed. Hij liep mijn kamer binnen en keek naar mijn levenloze moeder. Zijn leveloze vrouw, ze waren al bijna dertien jaar getrouwd. Mijn vader kreeg tranen in zijn ogen en richtte zijn blik op mijn klerenkast. Hij keek afkeurend naar mij. 'Monster.' Siste hij. 'Maar ik heb niks gedaan!' Riep ik bang. 'Dat dat was...' Ik slikte. Niet nog een keer zeggen Jade, dan zal hij ook je vader van je wegnemen. 'Niet ik.' Zei ik met trillende stem. Mijn vader stond daar maar te kijken. 'Hoe kom je aan die messen?' Vroeg hij. 'Ik heb het niet gedaan!' Gilde ik. Mijn vader stormde de kamer uit en rende naar beneden. Nee, laat me niet achter met dat monster...