Ik kwam aan op school en was nog maar net optijd. Mijn vriendinnen kwamen naar me toe gelopen toen ze me zagen. 'Wat erg van ja broertje en moeder!' Zei Chica. 'Ja gecondoleerd Jade.' Zei Thom. Lucas en Emmely kwamen er ook bij staan. 'Gecondoleerd.' Zeiden ze ombeurten. Ik knikte enkel als bedankje. 'Hee als het niet gaat dan moet je het zeggen dan breng ik je naar huis toe.' Stelde Lucas voor. Ik schudde nee. 'Hoeft niet, afleiding is goed.' Zei ik. Ik voelde me enorm schuldig, ik had ook de dood veroorzaakt. Had ik nou maar gewoon geluisterd! Dan was er niks aan de hand geweest! Lucas sloeg een arm om mijn schouders heen. Chica, Thom en Emmely keken verbaasd naar Lucas. Ik zuchtte vermoeid. 'Hoe weten jullie dat eigenlijk?' Vroeg ik terwijl ik Lucas' arm van me af haalde. 'Je vader belde Chica om te vragen of er iets mis was met je en toen vertelde hij het.' Zei Emmely. Chica knikte. Thom liep weer weg, op naar zijn andere vrienden die belangerijker zijn. Chica zuchtte. 'Oh meis ik vind het echt erg voor je.' Zei ze. Ik kreeg tranen in mijn ogen en liep naar de wc. Ik sloot Chica, Emmely en Lucas buiten. Ik keek in de spiegel en kreeg de schrik van mijn leven... De schim stond achter me. Ik draaide me om en keek hem aan. Je kon zijn gezicht niet zien en het leek alsof zijn voeten de grond niet raakte. 'Wat wil je van me?' Vroeg ik wanhopig. De schim wees naar de spiegel, achter me. Ik draaide me om en stond versteld van het briefje dat er hing. Ik haalde het van de spiegel af en draaide me weer om naar de schim. Tot mijn verbazing was hij weg. Ik las het briefje. "Vanacht zal je je eerste opdracht krijgen, bereid je voor op een helse nacht". Een helse nacht? Moest ik mijn vader bang maken? Nee dan had ik niemand meer! Moest ik iemand vermoorden? Nee zo erg zou het vast niet zijn... Ik liep in shock de wc weer uit. Chica keek me verbaasd aan. De bel ging. We liepen naar de les. De rest van de schooldag verliep rustig...

Ik kwam thuis aan. Mijn vader was werken, hij moest wel aangezien hij nog de enige kostwinnaar was. Ik plofte neer op de bank, vermoeid uiteraard. Er werd op de voordeur geklopt. Verstijft zat ik op de bank. Er werd nog een keer geklopt. Ik stond op en keek door het gaatje heen wie het was. Lucas. Lucas? Wat deed Lucas hier? Ik maakte de deur open en keek hem aan met een geforceerde glimlach. 'Hee Jade, ik dacht... Ik kom even langs.' Zei hij. 'Nou kom binnen.' Zei ik wat ongemakkelijk. Ik was al heel lang verlieft op Lucas maar dat ging ik hem natuurlijk niet zeggen. Hij kon mij ook niet leuk vinden want ik was veel te dik! Ik wees hem de bank en schronk drinken in. Er hing weer een briefje op het keukenraam. Mmm... Als ik nou doe alsof ik van niks weet...