Vele, vele jaren geleden waren er geen mensen, geen planeten of dieren. Er was enkel Chaos. En uit Chaos ontstonden Gaia en Eros en nog oergoden. Uit Gaia, moedertje Aarde, kwam Ouranos, de hemel. En Ouranos omhelsde zijn moeder en liet regendruppels op haar neer vallen. Uit haar kwamen kinderen voort, Titanen. De ene nog lelijker dan de andere. Ouranos had, uit angst voor zijn kroost, zijn kinderen opgesloten in de Tartaros. De Tartaros was -of is nog steeds- de meest verschrikkelijke plek die er bestond. Het is even ver van de aarde zoals de hemel van de aarde verwijderd is. Deze plek was de donkerste plek in de onderwereld, tegenwoordig bekend onder een andere naam; 'de hel'.

Op een dag nam Kronos, een van de zonen van Gaia en Ouranos, het heft in eigen handen. Hij onteerde zijn vader, hij sneed zijn mannelijkheid eraf. Van het zaad dat eruit stroomde, ontstond Aphrodite, godin van de liefde. Uit het bloed dat op de aarde lekte, ontstonden nog vele wezens, onbelangrijk voor dit verhaal en tevens te veel om op te noemen.

Kronos heerste over de wereld en kreeg nakomelingen met Rheia, zijn zuster. Hijzelf was bang dat ook zijn kinderen hem zouden doden. Bang voor een herhaling van het verleden, at hij zijn kinderen, telkens als ze geboren waren, op. Rheia's moederhart bloedde van de afgrijselijke dingen die hij met hen deed. Toen ze bevallen was van Zeus, haar laatstgeboren zoon, verborg zij hem en gaf haar echtgenoot een blok steen te eten in plaats van haar geliefde zoontje. Toen Zeus oud genoeg was om zijn vader te doden, deed hij dit. Ook haalde hij zijn broers en zussen uit de buik van zijn vader Kronos. Hij, zijn broeders en zijn zusters werden de Olympiërs. Samen regeerden zij over de wereld. Zeus, de oppergod, huwde zijn zus Hera die waakte over het huwelijk. Zijn zus Demeter hoedde over de natuur en Hestia over het haardvuur. Zijn broer Poseidon heerste over de zeeën en oceanen en zijn broer Hades zwaaide met de scepter in de onderwereld. Zeus zelf regeerde over de aarde en de hemel. 

Maar er was een addertje onder het gras. Iapetos, een van de Titanen van Gaia, had kinderen die het niet zo nauw namen met de regels en de oppermachtigheid van de goden. Hij had vier zonen; Prometheus, Menoitios, Epimetheus en Atlas. Zij hadden elks hun eigen, kenmerkende daden waar zij bekend -of berucht- om waren. 
Menoitios, een Titanenzoon die geen eerbied had voor Zeus, de god van de aarde en de hemel. Daarom werd hij door de bliksemslingeraar neergebliksemd en in de Tartaros gegooid.
Atlas, een man die de kant van zijn vader Iapetos koos in de Titanenstrijd. Zeus besloot hem te straffen en liet hem -omdat Atlas zo sterk is- het hemelgewelf dragen.
Epimetheus, en goedgelovige en naïeve man. Hij dacht pas achteraf na en overdacht zijn daden nooit goed genoeg.
Prometheus, een slimme en sluwe Titanenzoon. Hij heeft veel betekend voor de mensheid. 

-- 495 woorden