Gerard

Ik zie de drie mooie gestaltes door de ingang naar binnen verdwijnen en samen met minimaal de helft van de andere mannelijke gasten, laat ik mijn ingehouden adem langzaam los.
Waren dat wel menselijke vrouwen?

Het is algemeen bekend dat weerwolven een streepje voor hebben gehad bij de godin, waardoor er eigenlijk geen lelijke exemplaren bestaan.
Bij mensen is dat een heel ander verhaal, hoewel daar uiteraard ook uitschieters tussen zitten. Een man mag zich gelukkig prijzen als hij zo af en toe één zo'n prachtige vrouw tegenkomt, maar om er nu drie tegelijk te zien, is ongekend.

De blonde is zich zeer bewust van zichzelf, dat viel gelijk op. Niet alleen mij; iedereen. Zij was eigenlijk ook de enige die bewust flirtend oogcontact maakte - onder andere met mij - voordat ze haar rechteroog kort dicht kneep en met een sexy lachje heupwiegend naar de bar toe liep. De donkerste van het stel wist ook al zo mysterieus te lachen, maar haar houding was zeker gereserveerder.

De derde, de laatste, heeft het meeste indruk op mij gemaakt. Ik zat net te ver weg om haar van top tot teen te kunnen zien, maar haar ivoren huid leek smetteloos, zonder vlek of rimpel. Haar donkere en steile haar - net iets donkerder dan mijn eigen - glansde in de zonnestralen en haar lichte ogen leken dwars door een ieder heen te kijken. Zij keek puur en onschuldig naar ons, zich onbewust van de helaas vrij schunnige gedachten die door onze hoofden schoten. Daar hoef ik geen gedachten voor te kunnen lezen, de lichaamstaal van mijn mede-seksegenoten sprak boekdelen.

De anderen gaan weer over op de orde van de dag: mensen kijken, drinken en ouwehoeren. Ik zet zelf ook mijn biertje weer aan mijn lippen. Door mijn status - bewust bij de weerwolven, onbewust bij de mensen, het mengelmoesje hier voor het restaurant is ongeveer fiftyfifty - zit ik alleen en word ik gerespecteerd. Zo vaak is er geen Alfa in deze stad, zeker geen één die doelloos wat hangt. Wachtende op wat komen gaat.
Waarom ik hier al ruim twee weken ben, kan ook ikzelf niet verklaren.

Mijn zielsverwant zal ik hier niet tegenkomen, dat is me nu wel duidelijk. Als de bijzonderste vrouw hier een mens blijkt te zijn, is het tijd voor mij om te vertrekken. Misschien kan ik een laatste avond genieten van de afleiding, die deze nieuwe gasten ongetwijfeld gaan brengen, waarna ik mijn weg zal vervolgen. Als ik mijn zinnen op eentje heb gezet, is de uitslag eigenlijk al bekend.

Ik giet de laatste slok door mijn keel en sta op. Een rekening hoef ik niet te betalen, dat wordt rechtstreeks gefactureerd aan Moonlight en bovendien logeer ik hier, waardoor ik direct weg kan lopen.
Ik heb opeens beseft dat ik slechts een korte broek en een hoody bezit. Als ik de verwachting voor vanavond goed interpreteer, zal ik vanavond misschien wel iets anders nodig hebben. Andere kleding.
Condooms.
Het is tijd om te shoppen.

*

Ik heb besloten binnen mijn diner te nuttigen, en met mij meerderen. Er heerst een gezellige sfeer door het geroezemoes van de plaatselijke bewoners die gezellig uit eten zijn en de rest, die hier logeert. Het is vrijdagavond en ik gok dat het weleens laat kan worden. Wat prima is. Desnoods slaap ik iets langer uit voordat ik morgen vertrek. Ik neem aan dat ik dan mijn pleziertje gehad heb en daarna met frisse moed verder kan zoeken naar mijn ware levenspartner. Ik dood de tijd met het afluisteren van de gesprekken om mij heen. Weerwolven zijn nu schaars aanwezig en houden zich wat in, zij weten beter. De mensen hebben geen idee van mijn scherpe gehoor en roddelen er lustig op los - niet in de laatste plaats over mijn eigen persoontje. Ik spits mijn oren als ook mijn drie doelwitten het over mij hebben.

"Wow, heb je die man daar in de hoek gezien?"

De rossig-blonde vrouw begint. Ik concentreer me op mijn voorgerecht, wetende dat ik nu gecheckt zal worden. Het lichte geruis van kleding bevestigd mijn vermoeden.

"Nora, laat die arme man met rust," berispt de mooiste vrouw haar. Zij zit, samen met de ander, met haar rug naar mij toe, waardoor ik alleen haar lange haren zie en af en toe een stukje van haar welgevormde blanke hals.

"Ik doe niks, ik laat het alleen maar even weten. Niet dat het uitmaakt, jullie kan het toch niks schelen, maar ik zeg dips. Hij is van mij. Dus Loes, je mag jouw boeltje zo oppakken en bij Jasmine gaan liggen. Hier heb ik geen pottenkijkers bij nodig."

Zo, die madam weet van wanten. Onwillekeurig moet ik even grijnzen. Ze leken zo netjes aan de buitenkant, maar ondertussen. Alhoewel, de blonde was altijd al de brutaalste. Opeens ben ik benieuwd naar de mening van de andere twee over mij.
Ik word niet teleurgesteld.

Loes, ik geeft het toe; het object van mijn fascinatie, protesteert: "Nee, lieverd. Jij hebt de afgelopen twee nachten al een eigen kamer gehad, nu is één van ons aan de beurt. Of je moet enkele kleren en schoenen terugbrengen naar de winkel, waardoor we het ons kunnen veroorloven om allemaal een eigen kamer te nemen."

"Ah toe, het is toch juist gezellig om 's avonds nog even na te kletsen in bed?"

Ik merk een verandering op in de stem van de blonde Nora: "Of beviel wat je zag je wel? Zeg het maar, Louise. Krijg ik concurrentie?"

Kort kijk ik op. Waarom kan ik de gezichtsuitdrukking van Louise (Loes zal wel de afkorting zijn die zij voor haar gebruiken) niet zien? Er trekt een scheut teleurstelling door me heen. Ik lach mezelf uit: wat kan mij het schelen wat een mens van mij denkt, hoe mooi ze ook mag zijn.

Louise zegt zacht, haar stem krijgt een sexy klank: "Nee hoor, geen belangstelling. Hij is all yours."

Waarom ben ik zo teleurgesteld?
Plotseling besef ik dat ik mijn keuze heb gemaakt. Hoe moeilijk ik het mezelf hier ook mee maak; ik wil Nora niet als bedpartner, dips of niet. De uitdaging van vanavond zal de lieflijke donkerharige Louise zijn. De adrenaline stroomt verwachtingsvol door me heen. Ik moet er alles aan doen om niet op te staan en haar als een oermens over mijn schouder te gooien.

Opeens heb ik geen haast meer om Blue Haven te verlaten. Die zielsverwant kan wel wachten zoals ze al jaren doet, dit spelletje is momenteel veel interessanter.