Als wolf is het op het moment lastig communiceren. Nico heeft zijn huidige pack niet in die vorm in de steek gelaten om geen achterdocht te wekken, waardoor alleen jij en Zane elkaar zouden kunnen spreken in wolfvorm. Alleen weerwolven van dezelfde roedel kunnen elkaar linken en alleen in hun wolfvorm. Ook de afstand speelt mee. Hoe krachtiger een weerwolf, hoe verder de link reikt, maar er zit een limiet op. 

Aangezien het niet geheel vlekkeloos loopt in jullie relatie, hebben jullie elkaar nauwelijks iets te vertellen. De kilometers rijgen zich aaneen en je maakt alleen gebruik van Zane's zicht om zo zelf minder goed op te hoeven letten. Woorden komen er niet aan te pas.

De nacht gaat over in de dag en uiteindelijk stopt Zane aan het einde van de ochtend. Je ruikt waarom. Hoewel er geen pad te bekennen is, merk je aan de diverse geuren dat dit toch een gangbare route is.
Alle geuren zijn oud en vervaagd, waardoor je weet dat niemand hier recent is geweest.

Zane veranderd in zijn mens en kleedt zich aan. Je merkt dat je staart, totdat je je eigen kleding toegeworpen krijgt.
Preuts kleed jij jezelf om achter een bosje en ziet dan dat je een rok en een shirt hebt gekregen van Nico.

Je kijkt hem slechts veelbetekenend aan als je weer tevoorschijn komt en hij zegt verdedigend: "Hee, mijn moeder heeft geen korte broeken en ik dacht dat een lange je niet zou passen."

Hij heeft wel gelijk, merk je, als je keurend naar het shirt kijkt. Jij bent iets ... rijkelijker bedeeld dan zijn moeder. Je hebt ontegenzeggelijk vrouwelijke vormen en plotseling merk je ook de hongerige blik op die Zane op jou werpt.
Zodra hij merkt dat hij betrapt is, kijkt hij snel weg.

Je bent zelf ook verrast door je uiterlijk. Vorig jaar was je nog een meisje qua vormen, dat weet je zeker. Ben jij ondertussen een vrouw geworden? Je billen, borsten en heupen zeggen van wel.

Zane zegt kortaf, ondertussen overal heen kijkend, behalve naar jou: "We staan op een splitsing, zoals jullie zelf ook hebben geroken. Als we naar links gaan, gaan we naar de Moonlight-pack, daar kunnen we binnen enkele uren zijn. Vanaf daar kunnen we bellen naar Vince en hem onze informatie geven. Als we naar rechts gaan, gaan we naar Blue Water, maar dat kost ons drie, eh, vier dagen."

Je merkt op hoe hij de drie dagen overruled door vlak daarop 'vier dagen' te zeggen. Hij kijkt jou daarbij tersluiks aan en je fronst even voordat je gewoontegetrouw vlak onder je ribben voelt, waar een dik, klein litteken zit.
Juist door die beweging snap je wat hij bedoelt. Jij bent degene met alle kwetsuren en zal de groep waarschijnlijk ophouden.

Je wilt het niet, maar zegt gesmoord: "Het is denk ik het beste als we opsplitsen. Het is nodig dat Alpha Vince dit persoonlijk te horen krijgt. Ik zal zelf naar Moonlight gaan. Het zal sowieso het beste zijn als ook zij zich mobiliseren."

"Nee," zegt Zane bars, en dat klinkt vrij definitief.

Je wilt net vragen waarom niet, als je plotseling oog in oog staat met een gigantische pikzwarte wolf die achter de mannen verschijnt.
Nico is net gaan zitten en haalt wat eten uit zijn tas die hij opdeelt in drie porties. Hij kijkt op als hij jouw gestaar voelt. Zowel hij als Zane draaien zich om, terwijl jij op dat moment een tweede wolf gewaar wordt die naast de eerste wolf is gaan staan.

Hun rode ogen en scherpe tanden spreken boekdelen.

Zane maakt nog aanstalten om in zijn wolf te veranderen. Hoewel dit enorme exemplaren zijn, is hij als Alpha nog groter. Hetzelfde geldt voor Nico's wolf, zoals je weet. De kansen zullen dan niet in het voordeel van de zwarte wolven zijn.
De wolven grommen waarschuwend en opeens voel jij de scherpe tanden van een derde wolf om je hand. Hij bijt niet door, maar de dreiging is duidelijk.

Hevig geschrokken kijk je om en ziet daar nog twee wolven staan, waarvan één jou vast heeft. Je hart bonst luid. De adrenaline in je lichaam maakt overuren.
Zodra Zane ziet dat jij gevaar loopt, verstart hij.

Schor vraagt hij: "Wat willen jullie?"

De eerste twee wolven draaien zich om en lopen weg. Eén exemplaar keert zijn kop en de boodschap is helder: jullie moeten ze volgen.

Nico pakt snel de tas weer in en omzwermd door de vijandelijke wolven, lopen jullie het Woud dieper in. De wolf laat je los, maar blijft dichtbij.

Het kost jullie ruim een kwartier, terwijl de moed steeds dieper wegzinkt bij jou. Jullie praten niet met elkaar en de wolven zijn ook stil terwijl ze waakzaam naar jullie en de omgeving kijken.

Zane betreed een open plek en vanuit jouw positie meen je daar beweging te zien. De wolven hebben jullie naar hun leider gebracht en dit is het moment dat je zult merken hoe erg dat zal zijn. Je hebt het bijna niet meer van angst en loopt langzamer.

De wolf pakt jouw hand echter opnieuw vast en trekt jou mee.
Dan zie je ze zitten. De aanblik schokt je.
Je ziet een stelletje die elkaar innig vasthoudt. Voordat Zane de open plek op kwam, waren ze aan het zoenen, daar durf jij heel wat om te verwedden.

Het meisje zal van jouw leeftijd zijn, de jongen ietsje ouder. Het meisje is prachtig. Glanzend donkerblond haar krult om haar lieflijke gezicht en haar ogen zijn sprekend en met een aparte groene kleur. Niet zo mooi als die van Zane, maar het kan zijn dat je enigszins bevooroordeeld bent.
De jongen is een ander verhaal. Hij heeft bleekrode ogen en een krijtwitte huid, net zoals zijn haren. Je hebt nog nooit een albino gezien, maar deze persoon bevalt je gelijk. Hij is slank en knap.

Nico roept: "Max!"