Voor de toegangspoort naar het erf stond een middellange gestalte met een pezige lichaamsbouw en een dunne bos grijs haar. Aan zijn houding en de manier waarop hij naar ons toe liep, was af te zien dat hij waarschijnlijk fitter was dan de meeste mensen van zijn leeftijd.

Net voor ik mijn vader kon vragen of dit de gast was waar hij op doelde, zei hij tegen de man: 'Goedemiddag, Nestor.'

Ik was verbaasd. Er was bij mijn weten maar één persoon in het dorp die Nestor heette, maar die persoon zou ik niet bij ons op de stoep verwachten. Het kon, maar het was onwaarschijnlijk.

'Zullen we maar even naar binnen gaan? Ik denk dat het makkelijker praten is zonder onze knorrende roze vriendjes in de buurt. Mara zal wel thee voor ons klaarzetten.'

'Dat aanbod sla ik natuurlijk niet af,' zei Nestor.

We volgden mijn vader naar de woonkamer. Nestor ging zitten op een stoel, ik bleef nadat mijn vader me dat had toegefluisterd staan, zodat alle volwassenen een plek hadden. Toen mijn moeder ons allemaal een mok dampende thee had gegeven en erbij was komen zitten, nam Nestor het woord. Hij richtte zich vooral tot mij.

'Ik ben hier vanwege een speciale reden, Fynn. Een tijdje geleden is er namelijk iets bijzonders gebeurd. Heb je toevallig enig idee wat?'

Ik had een vermoeden—als Nestor inderdaad was wie ik dacht dat hij was—maar dat ging ik niet hardop zeggen. Als het niet klopte, stond ik voor gek.

'Je hoeft niet te verlegen te zijn. Volgens mij weet je heel goed waar ik op doel.'

Goed, toch maar gokken. 'Ik ben vijftien geworden?'

'Heel goed. De vijftiende verjaardag is voor elke jongen een bijzonder moment. Het is namelijk de dag waarop je zeker weet of je magische aanleg hebt of niet. Het is de laatste dag waarop je krachten nog tot uiting kunnen komen. Als je voor die tijd nog niet je eerste Openbaring, een spontane uiting van een magische kracht die je van nature hebt, gehad hebt, kan hij op die dag nog volgen. Als hij niet komt, weet je zeker dat je de aanleg niet hebt. Hoe het dus ook zit, na je vijftiende verjaardag weet je of je een magiër bent of niet. Jij weet het ook al van jezelf, toch?'

Ik knikte.

'Je voelt het misschien al aankomen. Met deze grijze haren komt ook een daling van hoe goed ik in staat ben mijn werk als Patronus uit te voeren, dus ik ben op zoek naar iemand die geschikt is om de positie op termijn van me over te nemen. Jij lijkt me een gegadigde, dus zou ik je willen vragen om met mij mee te komen zodat we de Test kunnen afleggen.'

Ik was te verrast om iets te zeggen.

Nestor keek me geamuseerd aan. Toen hij doorhad dat ik even niks wist te zeggen, vroeg hij: 'Weet je wat de Test ongeveer inhoudt?'

Een vraag beantwoorden lukte wel. 'Een beetje. Het is een proef waarbij u goed naar mij kijkt om in te schatten of ik over de juiste kwaliteiten beschik.'

'Niet slecht, niet slecht.' Hij maakte een notitie in het kleine boekje dat hij bij zich had. 'Dat is inderdaad alles wat je er voor nu over moet weten. Mocht je de Test halen, dan wil ik je inderdaad aannemen als mijn leerling en over een periode van vijf jaar zoveel mogelijk van de kennis die ik zelf heb opgedaan aan jou overbrengen. Op de lange termijn kun je dan mijn plaats innemen en degene worden die Kartes veilig houdt van monsters en ander gespuis. Dat is als alles goed gaat, natuurlijk. Maar wat vind je ervan? Zou je die kans willen nemen?'

Terwijl ik de woorden verwerkte, wierp ik een blik op mijn ouders. Ze keken me allebei bemoedigend aan en knikten. Dit was duidelijk iets wat ze al hadden zien aankomen, en ze stonden volledig achter Nestors idee.

Als mijn ouders geen bezwaar hadden, hoefde ik natuurlijk geen moment te twijfelen. Hier droomde ik al een tijdje van. Deels vanwege mijn schuldgevoel, maar ook omdat het voor iedere jongen met magische krachten het hoogst haalbare was om Patronus te worden. Welke jongen droomde er nou niet van om de wereld te redden?

'Ja, dat zou ik willen,' zei ik. 'Heel graag zelfs.'

'Dan is het bij deze geregeld. Ik heb een contract bij me dat jij en je ouders mogen ondertekenen, en dan zal ik je meenemen voor de Test.' Hij vroeg mijn ouders niet eens om toestemming, alsof hij al wist dat ze het goed vonden. Hoewel ik Nestor nog nooit eerder had gezien, wisten mijn ouders duidelijk wat er aan de hand was.

Nestor stond op, haalde een opgerold vel perkament uit zijn zak, en liep naar de eettafel. Terwijl hij het stuk perkament klaar legde, rende papa naar zijn schrijfkamer. Even later kwam hij terug met een ganzenveer en een potje inkt.

'Jullie mogen hier en hier jullie handtekeningen zetten,' zei Nestor, terwijl hij naar twee lijntjes aan de onderkant van het contract wees.

Mijn ouders zetten allebei op hetzelfde lijntje een krabbel en ik mocht op het lijntje ernaast ook mijn handtekening neerzetten. Nestor keek naar het perkament, knikte goedkeurend, en rolde hem daarna weer op. Vervolgens liep hij richting de achterdeur en zei: 'Ik zal je nog even alleen laten met je ouders. Over vijf minuten verwacht ik je buiten, dan gaan we op pad.' Vervolgens stapte hij naar buiten en was ik alleen over met mijn vader en moeder.

Het gezicht van mijn vader, met aan de bovenkant een dunne bos peper-en-zoutkleurig haar en aan de onderkant een baardje in dezelfde kleur, vertoonde een glimlach. Hij pakte me bij beide schouders vast en keek me aan. 'Heel goed, jongen,' zei hij. 'Wij zijn blij dat je voor deze kans gaat. Deze opleiding zal een goede leerweg voor je zijn. Doe je best om hem met beide handen aan te pakken.'

'Ik sluit me helemaal bij je vader aan,' zei mijn moeder. Toen mijn vader mijn schouders losliet, omhelsde ze me. 'We hebben er het volste vertrouwen in dat je de Test zult halen.'

Ik niet. Ik was niet bepaald klaar voor wat er ging gebeuren. Ik wist misschien wel wat de Test was en wilde hem graag volbrengen, maar ik was nou niet bepaald klaar geweest voor Nestors verrassende bezoek. Er was geen tijd om me mentaal voor te bereiden. Ik ging mijn ouders echter niet laten merken dat ik niet zo veel vertrouwen had.

'Ik denk en hoop ook dat het me gaat lukken,' zei ik.

'Het is je geraden,' zei mijn vader met een knipoog. 'En nu, hup, achter Nestor aan.Het is niet netjes om een volwassene zo lang in zijn eentje buiten te laten staan. Je hebt een Test te halen.'