En toen bevonden we ons ergens anders. Het was niet meer zwart voor mijn ogen. De omgeving zag er lichter uit door het zonlicht, en ik zag grijze muren. We waren weer in Kartes.

Toen ik met mijn hand over mijn schenen ging, voelde ik geen bloed. Mijn pijn was ook weg en ik voelde mijn spieren niet meer branden. Op mijn voorhoofd stond geen zweet meer en ik was niet meer moe. Alles was weer bij het oude, alsof het spookslot, de bedrieger en de wolven er nooit waren geweest. Voor de tweede keer in een paar minuten was ik aan de dood ontsnapt.

Nestor keek me aan met een flauw lachje op zijn lippen. 'En, hoe vond je het gaan?'

Het ongemakkelijke gevoel in mijn maag werd ineens een stuk sterker, alsof hij zich elk moment om kon keren. Alle puzzelstukjes vielen op hun plek. Wat ik net had meegemaakt, was er nooit geweest. Althans, niet echt. Het was allemaal onderdeel van de Test en dus een illusie, waarschijnlijk gemaakt door Nestors magie.

Ik had zo'n beetje alles dat ik fout kon doen in de Test fout gedaan. Ik was mijn evenwicht verloren bij het springen over de pilaren en had dat alleen overleefd omdat Nestor met zijn magie ervoor had gezorgd dat ik nog wat langer getest kon worden. Daarom had het op een Openbaring geleken, maar niet zo gevoeld. Daarna had ik mezelf voor de gek laten houden en op laten sluiten door de man in de kooi, had ik hongerige wolven losgelaten op mezelf, en was ik doodgegaan. Niet bepaald goede kwaliteiten voor een Patronus. Nee, ik had mijn kans op een leerlingschap zeker vergooid. Ik zou weer terug moeten naar de saaie regelmaat die ik gewend was. Ik zou geen nieuwe dingen meer leren over monsters en magie. En ik zou niet meer de kans krijgen om mensen te redden.

'Ik vond het slecht gaan,' beantwoordde ik zijn vraag.

Hij ging met zijn hand door zijn baard. 'Ja, dat snap ik. Je hebt ook veel fouten gemaakt. Neem nou bijvoorbeeld dat moment dat je bijna van de pilaar afviel. Dat had je kunnen voorkomen door niet zo impulsief te handelen. Als je even de tijd had genomen en goed had gekeken, had je gezien dat er een andere weg was naar de overkant. Maar je liet je door mijn opmerking dat je die man moest helpen druk opleggen. Dat moet je nooit laten gebeuren. Je moet altijd rustig blijven en nadenken, ongeacht de situatie.'

'Maar ik zocht naar een andere weg. Ik vond hem alleen niet.'

'Dan zocht je niet hard genoeg. Ik snap dat je de neiging hebt om het goed te praten, maar neem maar van me aan dat ik weet waar ik het over heb. Ik zeg dit niet om je af te branden, maar om je iets te leren. Je hoeft je niet te verantwoorden.'

Ik hield mijn frustratie in bedwang en knikte.

'En je moet werken aan je innerlijke kompas. Je bent te makkelijk van vertrouwen. De persoon in de kooi gaf duidelijke aanwijzingen dat hij iets slechts van plan was. Als je op je hoede was geweest, waren die je opgevallen.'

Ze waren me ook opgevallen, maar deze keer was ik wijs genoeg om mijn mond te houden. Hoe meer ik tegen hem in ging, hoe verder ik die kleine kans dat ik toch mocht blijven weggooide.

'Daar hoef je je echter niet druk om te maken. Dat is een fout die iedere leerling maakt. Niet een heeft de truc ooit doorzien en hem in zijn kooi laten zitten. Maar goed, genoeg over de slechte acties. Je hebt ook goede dingen gedaan. Je bezit enkele karaktereigenschappen die goed van pas komen voor ons werk. Dat je die man hielp, getuigt dan wel van naïviteit, het liet ook zien dat je een goed hart hebt. Je wilt graag anderen helpen. De manier waarop je je telekinese gebruikte om de wolf te verblinden was ingenieus. Je kunt wel degelijk goed nadenken in het heetst van de strijd, ook al liet je dat niet elke keer zien. Al met al heb je het niet slecht gedaan. Er zijn een paar verbeterpunten, maar je hebt potentie. Ik kijk uit naar de periode met jou als mijn leerling.'

Echt? Na alle fouten die ik had gemaakt, was hij toch tot de conclusie gekomen dat ik geschikt was? Ik was te verbouwereerd om te reageren.

'Wat is er? Ben je er niet blij mee?'

'Jawel, het verrast me alleen.'

'Ook dat is iets dat veel van mijn vorige leerlingen overkwam. Ze dachten allemaal gefaald te hebben, terwijl ze het in werkelijkheid niet slecht deden. Ik zal je iets verklappen. De Test is eigenlijk niet bedoeld om te kijken of iemand geschikt is of niet. Op het moment dat iemand hem doet, heb ik op basis van mijn eigen onderzoek al bepaald dat hij goed genoeg is. De Test is er alleen zodat ik kan kijken uit wat voor hout hij precies gesneden is, dat ik weet waar ik mee aan de slag ga. In jouw geval is dat een ruwe diamant. Je kunt goed worden, heel goed zelfs. Maar vergis je niet. Er moet nog veel gebeuren voor je het waar kunt gaan maken. Zelfs de mooiste diamant zal voor altijd ruw blijven als hij niet geslepen wordt.'

'Het doet me goed om dat te horen. Heb ik het echt gehaald? Ik kan het bijna niet geloven.'

'Maak je geen zorgen, het is echt in orde. Ik moet alleen nog even wat papieren tekenen in het hoofdkwartier van de Patronusorde en jij krijgt nog een laatste dag om je thuis voor te bereiden op je vertrek. Daarna gaat je opleiding echt beginnen.'

Hij maakte aanstalten om door te lopen richting het centrum. 'Ga maar weer terug naar huis en vertel je ouders het goede nieuws. Ik kom je morgen aan het begin van de middag ophalen.'

'Dankjewel,' zei ik.

Nestor schudde mijn hand. 'Geen dank. Tot morgen.'