Skadoesh!!!!! Dat was het laatste wat ik hoorde.......
Tot ik wakker werd!
Laten we beginnen bij het begin.

Het was de vrijdag voor de kerst vakantie dus iedereen was opgewonden en lette totaal niet op.
Het was het laatste lesuur van de dag ( Grieks ). Ivy en ik zaten achter in de klas rustig te praten over wie er op de laatste schooldag voor de vakantie nog kon invallen want de normale leraar was ziek. Toen ging de bel.
De inval leraar of lerares was er nog niet, dus de hele klas was verbaasd maar kletste gewoon door. 10 minuten later kwam er iemand binnen. Het was een vrouw. Ze begon de les in het Grieks wat ik verstond, ook al zei ze een heleboel dingen die we nog niet hadden gehad tijdens de les. Ivy en ik hadden allebei een talenknobbel als het ging om Grieks.

We gingen zachtjes door met praten al ging het nu over hoe vreemd de lerares eruit zag. Ze liep heel raar alsof haar benen niet gelijk waren en ze leek heel erg jong. Als je goed keek zag je dat ze hele lange hoektanden had en dat haar ogen rood waren. Wacht wat?
Waren haar ogen rood? toen ik net keek waren ze nog diep bruin. Ik keek opnieuw. 'Huh?' zei ik iets te hard. 'Wat?' fluisterde Ivy. 'Daar net waren haar ogen ineens rood.' antwoordde ik deze keer wel op fluistertoon. 'Dat kan toch niet?' 'Jawel let maar goed op.'
Ze begon heel opvallend naar de ogen van de lerares te staren.
Te opvallend. Dus schopte ik haar onder de tafel. 'Au!
Waarom deed je dat?' 'Je staarde heel erg opvallend, jij vindt het toch ook irritant als iemand je heel erg aan zit te staren!' 'Ja klopt dat voelt als een inbreuk op mijn privacy.' Ik rolde met mijn ogen. 'Nog steeds dezelfde betweter' Toen was het haar beurt om mij een trap te verkopen 'Au!' riep ik.
'Hé jullie 2 daar achterin nu opletten graag!' riep de lerares naar ons.
Ik schonk Ivy een boze blik maar ik was even vergeten dat ze altijd de slappe lach krijgt als ik dat doe. Dus moest ze heel hard lachen.

'Oh nee' dacht ik. De lerares, waarvan ik haar naam niet wist, riep: 'jullie 2 stil nu.' We waren zo stom om toen in lachen uit te barsten. 'Oke, dan blijven jullie straks allebei even zitten.
'Shit!' zei ik zachtjes.
Aan het einde van de les ging iedereen zo snel mogelijk de klas uit behalve Ivy en ik. De lerares zei dat ze even papier ging halen en terwijl ze weg was begonnen Ivy en ik te praten Ivy zei : 'Zag je dat?'  'Wat?' 'De lerares' 'Ja die zag ik.' 'Nee ik bedoel wat ze deed'.'Wat deed ze dan?'
'Ze haperde.' 'Ze haperde?' 'Ja ze flikkerde naar een andere gedaante.'
'Hoe da......' 'sssshhhhtt' 'Wat hmmwblhmb' Ivy had haar hand over mijn mond gelegd.'Hoorde je dat?' 'hmblhmm' 'huh oh' ze haalde haar hand van mijn mond. 'Nee ik hoorde niks behalve jou stem Ivy.'antwoordde ik nep boos. 'Luister dan slimpie.' We luisterde. Het was een soort bonkend geluid en het kwam uit de gang onze richting in, we liepen samen naar de deur van de klas en keken door het kleine raampje. Er kwam een raar wezen aan lopen met één ezels been en één bronzen been. We keken elkaar aan en zeiden tegelijk 'Ren!' Ivy trok aan de deur maar hij ging niet open want hij zat op slot.

Het vreemde wezen kwam dichter en dichter bij ik zag dat ze heel erg op de lerares leek.....
Correctie, het was de lerares en ze had geen papier bij zich  maar een grote bronzen doos in haar handen die zo te zien breekbaar ofzo was want ze hield hem heel stevig vast alsof hij elk moment kon ontploffen. Ze liep niet heel snel wat waarschijnlijk kwam door haar verschillende benen. 'Empousa' mompelde ivy. Ik dacht dat ik haar niet goed verstond dus zei ik uiteraard: 'Sorry maar WAT zei je?!!!' 'Empousa zei ik.'zei Ivy
'Ddddd... Dat kan niet, die bestaan alleen in de griekse mythologie en in Percy Jackson.'
'Joh denk je nou echt dat ik dat niet weet?' Zei ze sarcastisch. ' Ehhmmmm ja.' antwoordde ik.
Ondertussen was de lerares/empousa al bijna bij het lokaal. 'Snel laten we doen alsof we niets hebben gezien en snel weer gaan zitten.' Was mijn super slimme plan. Vanaf dat moment ging alles heel snel: Wij renden naar onze plek en deden alsof er niks was gebeurd en alsof we heel boos waren op elkaar, het lukte allebei niet echt want we waren of in ieder geval ik was doods bang ( geen idee hoe dat zat met Ivy ). De lerares/empousa - ik wist nog steeds haar naam niet! - kwam het lokaal binnen gestrompeld ze zette het doosje op tafel en begon te praten op heel hele creepy toon: 'Zeg maar dag tegen je leven, want zodra de bom afgaat is het voorbij.'Ze lachte vals. Ivy en ik keken elkaar aan en zagen dat we allebei totaal geen idee hadden wat te doen. Toen alsof het gepland was ( wat ook zo bleek te zijn) storte de muur in. Ik hoorde heel hard iemand roepen: 'Ren!', Maar het was al te laat de bom ontplofte en alles werd opgeblazen.

Ik hoop dat jullie dit eerste hoofdstuk leuk vinden. Dit was even de uitleg wat er was gebeurt voor het echte begin van het verhaal.