De Draconi Luna, of Maandraak, is de meest zeldzame soort die er bestaat. Er is nog maar van een Maandraak bekend dat hij leeft. De maandraken zijn een geval apart, aan alle kanten. Hun stofwisseling gaat zo traag dat een Maandraak soms een jaar zonder eten kan. Een Maandraak is altijd druk met alles doordenken. Ze filosoferen soms zoveel over een onderwerp dat ze de vraag die ze zichzelf stelde om op het onderwerp te komen vergeten. Deze drakensoort heeft macht over licht, hoewel in oude teksten ook enkele gevallen werden beschreven die onder water konden ademen. In dezelfde teksten werd ook gesproken over enorme vluchten Maandraken die tijdens een blauwe maan ontstaan, de enige tijd dat een Maandraak kan paren. De nauwkeurigheid van de teksten wordt wel in twijfel getrokken, vooral omdat ze de Maandraken als zuiver en plezierig beschrijven, waar de laatste Maandraak eerder knorrig en boos was.

Rosteranar

Stalesena is woedend als ze erachter komt. Ze klopt verwoed op de deur van ons huis. Na een tijdje zegt Santala: 'Misschien moet een van ons open doen. Anders sloopt ze nog die deur.'

Ik knik. Een vluchtige blik naar Onesela is genoeg. Ze weet precies wat ik van haar wil. We waren over onze levens van voor de transformatie aan het praten. Het blijkt dat Santala een hoop had meegemaakt. En dat terwijl ze negentien is. Ze is pas zes maanden een draak. Maar ja, ik ben pas een week een draak. Santala gaat links achter me staan, en Onesela rechts achter me voordat ik de deur open. Stalesena probeert meteen naar binnen te gaan. Mijn lichaam voorkomt dat het haar lukt. 'Wat heeft dit te betekenen? Waarom hebben jullie een driezijdige bond aangemaakt?'

Ondanks dat de woede alweer aan het groeien is in mij weet ik een glimlach te produceren. 'Ik vond Santala wel aardig, wat goed overeen komt met het feit dat ze tot voor kort door iemand, ik zeg niet wie, roze, zes vleugels en een pesthumeur, op straat sliep. Daarom stelde ik voor om de bond drie kanten op te laten werken, wat zij ook wel wilde. Santala en Onesela waren al langer vrienden, dus daar zat ook geen probleem. En zover als ik weet is er geen regel dat er geen driezijdige bonden mogen zijn. Tenzij jij er zojuist een bedacht hebt, wat me erg sterk lijkt want die regel zou eerst langs mij moeten gaan voordat hij geldig is.'

Terwijl ik praat verschijnt Storenter er ook bij. Mijn reactie laat hem in lachen uitbarsten. Het is zo erg dat hij over de grond heen en weer rolt. Stalesena, die nog bozer wordt (wat me erg sterk leek, maar ik heb al eerder mensen onderschat), valt uit tegen hem. 'Klap die bek dicht en steun me als een echte compagnon, anders mag jij komende winter buiten slapen.'

Daar gaat hij nog harder van lachen. 'Stalesena, het is mijn huis! Ik mag beslissen waar ik slaap!'

Dan is Stalesena het zat. Ze slaat vol met haar staart tegen de kop van Storenter. Storenter komt bij van het lachen en rolt op zijn poten. In zijn ogen zie ik dat hij aftelt tot de aanval. Stalesena is eerder. Ze springt achteruit en draait in de lucht haar lichaam richting Storenter. De twee vechten tot bloedens toe. Dan ben ik het zat. De bliksem is snel opgeladen en raakt Stalesena deze keer ook vol. Ze is meteen verlamd. Storenter legt een klauw op haar nek en fluistert in haar oor: 'Ik ben hier de vechter, dus de volgende keer dat je mij aanvalt maak ik je af.'

Dan is het mijn beurt. 'Stalesena, ik ben teleurgesteld in je. Het blijkt dat jij draken op straat laat leven omdat ze zogenaamd inferieur zijn aan de rest. Ben ik zoveel beter met mijn krachten en mijn naam? Nee. Ik vertel je daarom het volgende: je zorgt ervoor dat alle draken die op de straat leven een compagnon krijgen, anders geef ik jouw huis aan hun. En waag het niet iemand ook maar iets aan te doen, want ik doe jou wat aan. Volgens mij heeft Santala nog schrijfveren nodig, namelijk. En nog een ding: als ik merk dat je iets probeert te doen achter mijn rug om, dan slaap jij de winter buiten.'

Daarmee stap ik weer naar binnen en doe ik de deur met een klap dicht. Ik ben buiten adem, maar tevreden over wat ik voor elkaar heb gekregen. Santala legt een klauw op mijn klauw. 'Bedankt. Stalesena is een keiharde. Ze zou een hoop draken gewoon uit laten hongeren. Dat jij haar fouten wil verbeteren is echt een enorme opluchting. Maar waarom die schrijfveer?'

Ik richt me naar Onesela. 'Heb je geen bibliotheek? Geen drakenencyclopedie?'

Ze schudt haar kop. Dan leg ik het maar uit aan Santala. 'In de encyclopedie staat alles over elk ras. Bij de soort van Stalesena, de Draconi Rosea Ignis, staat dat de vleugelveren erg goed bruikbaar zijn als schrijfveren. En bij jouw soort, de Draconi Noctis, staat dat je een grotere intelligentie hebt dan de andere soorten. Je kan ook teleporteren en vuur gebruiken, hoewel je bij de scoutklasse hoort.'

Haar bek valt open. 'Wij moeten ook onze klauwen op dat boek leggen. Weet jij iemand die dat boek heeft?'

De meiden kijken beide verwachtingsvol naar mij. 'Ja, ik ken iemand. Ronestar...'

Bij Ronestar wordt ik hartelijk ontvangen. Borner vliegt aan alle kanten om ons heen. Hij maakt grappen over het feit dat ik achtervolgt wordt door twee meiden. Zodra we in zijn huiskamer zijn snij ik het onderwerp aan. 'Ronestar, ik, of eigenlijk wij, hebben jouw hulp nodig. We hebben de encyclopedie nodig. De encyclopedie over draken.'

Hij schudt zijn kop. 'Ik kan dat boek niet zomaar weggeven. Het is veel te kostbaar. Er zijn vier kopieën van gemaakt. Een is van mij, en twee van een draak die ik nu niet ga benoemen. De laatste is voorgoed verloren. Verwacht dus maar niet dat je het zo mee kan nemen.'

Onesela en ik kijken elkaar aan. Tegelijkertijd zeggen we wat we denken. 'Stalesena.'

Ronestar rolt met zijn ogen. 'Was het zo overduidelijk? Ja, zij heeft de andere twee encyclopedieën. Maar verwacht niet dat ze die zomaar weggeeft. Ze bewaakt die boeken met haar leven.'

Onesela en Santala wisselen een blik. Ik fluister tegen mezelf: 'Al helemaal tegen mij nu...'

Borner zegt tegen Ronestar wat hij heeft gehoord. Hij vraagt dan aan mij waarom. Ik leg kort uit wat er de laatste dagen is voorgevallen. Als hij hoort over de afgang van Stalesena lacht hij. Pas als laatste vertel ik over het gesprek dat Santala, Onesela en ik hadden de dag dat Santala in ons huis kwam. Ronestar knikt. 'Jij hebt je krachten ontdekt. Wat Santala vertelde over de helft of meer van de draken mens zijnde, dat klopt. Daarom zijn de draken van Korganar zo sterk. Ze willen bewijzen dat ze echte draken zijn, door de drakenvoorouders te vereren. Ze geloven dat het een taboe is om over hun afkomst te praten, en focussen op het draak zijn.'

Borner doet nu ook iets geks: hij wordt serieus. 'Er wordt gezegd dat de draken met mensenbloed niet de krachten van een echte draak kunnen gebruiken. Tot niet zo lang geleden geloofde ik dat ook. De bliksem die jij gebruikte in het gevecht bewees het tegendeel. Daarom moeten wij de draken die ooit een mens waren en nu nog aan onze kant staan onmiddellijk verzamelen om ze trainen. Dit kan het tij van de oorlog keren.'

Bijna vergeet ik de reden waarom ik hier ben. 'Borner, regel jij dat maar. Ronestar, kan jij dat boek voor me regelen?'

Ronestar twijfelt. Santala trekt hem over de streep. 'Ronestar, ik heb dat boek nodig. Ik weet niks over de verschillende drakensoorten. Als ik niet de soorten kan leren dan zal het volgende gevecht mijn laatste worden.'

Hij knikt. 'Vooruit. Ik regel dat boek voor jullie. Ze is me nog wat dingen schuldig.'

Ronestar

Als de kleine zwarte draak me smekend aankijkt en vertelt waarom ze het boek nodig heeft breekt mijn schild. Ik heb ooit een eed afgelegd dat niemand het boek uit mijn huis zou meenemen, maar Stalesena heeft die eed nooit afgelegd. Daarom ga ik naar het huis van Stalesena. Rosteranar en de meiden gaan mee, maar Rosteranar blijft buiten zicht wanneer ik aanklop. Ze doet de deur open, met een blik die zegt dat ze elk moment vuur kan gaan spuwen. Voor de zekerheid controleer ik of ik snel mijn schild op kan roepen. 'Stalesena, ik heb een van jouw encyclopedieën nodig. Kan jij er eentje aan me uitlenen?'

Stalesena gromt bozig. 'Je hebt er al een. Aan twee heb je niks. Ga nu weg.'

Ze wil de deur dichtslaan als Rosteranar vanuit het niets opduikt. 'Volgens mij ben jij hem nog wat schuldig, Stalesena.'

Zodra ze Rosteranar ziet springt ze angstig naar achteren. 'Blijf uit mijn buurt! Wat je ook wil, kom niet dichterbij!'

Doordat ze zo gestrest is vergeet ze de deur dicht te doen. Dat geeft me de kans om de druk iets op te schroeven. 'Stalesena, je vergeet dat je al meerdere keren boeken van me hebt geleend en die nooit meer hebt teruggebracht. En sommige van die boeken waren nog zeldzamer. Denk maar aan de Encyclopedie Van Krachten. Die moet je nog steeds terugbrengen.'

Ze wordt met de seconde gestrester. Als Rosteranar een paar stappen dichterbij gaat breekt ze. 'Ok! Je krijgt die boeken en de encyclopedie! Maar alsjeblieft, houd die witte draak bij me weg!'

Storenter komt gapend naar de voordeur. 'Wat is er nu weer aan de hand? Oh, hey Rosteranar. Nog bedankt voor daarstraks.'

Rosteranar laat met een beweging van zijn kop zien dat hij Storenter ziet. 'Geen probleem. Mocht ze weer problemen veroorzaken, hoef je mij er alleen maar bij te roepen. Kan ik wat oefenen met krachtbeheersing.'

Storenter gaat daarmee lachend de trap op. Een gevoel van respect voor Rosteranar vult me. Al vanaf het moment dat Storenter en Stalesena compagnons zijn hebben ze op bijna dagelijkse basis ruzie. Geen van beiden willen aan de ander toegeven. Maar nu heeft Storenter respect voor Rosteranar, en Stalesena is zelfs bang voor hem. Ik wil Rosteranar net aanspreken als Stalesena aankomt met een enorme stapel boeken. 'Hier zijn alle boeken die ik van je heb geleend. Geniet ervan.'

Dan zet ze de stapel neer en slaat de deur achter haar dicht. Door de gesloten deur hoor ik een zucht. Ik doorzoek de stapel naar de twee encyclopedieën en geef ze aan Rosteranar. 'Ik geef je nu twee van de meest zeldzame boeken die er bestaan. Er zijn geen boeken die zoveel informatie bij elkaar hebben als deze twee boeken. En als ik een tip mag geven: leg de boeken een keer naast elkaar. Als je het niet erg vindt ga ik me nu focussen op het naar huis brengen van deze stapel.'

Rosteranar pakt de twee boeken aan. Dan vliegen de drie draken ervan door, mij achterlatend met de gigantische stapel.