Nog voordat Socrates met zijn vragen Athene zou lastigvallen, liepen er sofisten rond in de stad. Veruit de beroemdste was Protagoras.

Athene was één van de eerste steden waarin de democratie werd ingevoerd. Niet zoals wij hem nu kennen, nee, alle Atheense burgers moesten eens in de zoveel tijd bijeen komen om daar gezamenlijk beslissingen over de stad te nemen.

Om in die volksvergadering serieus genomen te worden, moest je goed kunnen spreken en goede redevoeringen kunnen houden. De sofisten waren degenen die je daarmee hielpen.

Protagoras was, net als alle andere sofisten, een relativist: volgens hem was kennis afhankelijk van de situatie.
"De mens is de maat van alle dingen", was zijn wereldberoemde uitspraak.

Hij was ook één van de eerste mensen die aan het bestaan van de goden durfde te twijfelen:
over elke zaak bestaan twee opvattingen die haaks op elkaar staan, stelde hij. Voeg dat bij zijn stelling dat de mens de maat voor alle dingen is en zekerheid over het bestaan van iets bovennatuurlijks is onmogelijk.
Hij zei overigens niet dat de goden helemaal niet bestaan: alleen dat hij het gewoon echt niet wist. Zo iemand noem je een agnosticus.

Doordat Protagoras een agnosticus was, vond hij dat het niet logisch was voor mensen om meningen of verklaringen op goden te baseren, want voor hetzelfde geld bestonden ze helemaal niet. Hij zei daarom dat je argumenten beter op zintuiglijke waarnemingen kon baseren, want hierover was je volgens hem zeker.
Later werd dit door verschillende rationalisten aan de kaak gesteld, maar in de oudheid van Protagoras was dat nog niet aan de orde.