"Ze hebben een zoon en een dochter gekregen," vertelt Jocelyn aan Mo, die ze op heeft gezocht zodra dat kon. "Felix en Milou Anita. Anita is naar Alexis' moeder, heb ik begrepen," vervolgt ze.

Ze kijkt ietwat bezorgd naar haar vriendin die ze zo abrupt in de steek heeft gelaten, waarna ze ruim een jaar niks van zich heeft laten horen. Eerlijk gezegd weet ze niet of ze zelf zo vergevingsgezind zou zijn.
Maar Mo is anders, zij bekijkt de wereld vanuit een laconiek oogpunt en verwelkomde Jocelyn even hartelijk alsof er slechts een uur tussen hun afscheid heeft gezeten.

"Op Felix en Milou," heft Mo haar kwasten en Jocelyn stoot haar mok thee er lachend tegenaan. "Op Felix en Milou," herhaalt ze gehoorzaam.

"En op Jocelyn, die haar wolf heeft gevonden," praat Mo door en weer klinken ze met wat ze in hun handen hebben.

"Absoluut," knikt Jocelyn. "Je weet niet wat je ziet, mij in mijn wolf."

"Ze is prachtig," breekt Sander in bij hun gesprek. Jocelyn schudt lachend haar hoofd. Hij had beloofd geen woord te zeggen, maar heeft haar praktisch gesmeekt of hij erbij mocht zijn. Hun diverse breuken zijn nog te vers om ver van elkaar af te willen zijn en daarom zit hij tegen het huisje van Mo en haar moeder aan en geniet van de zon op zijn gezicht en het instrument in zijn handen, waar hij wat achtergrondmuziek op tokkelt.
Zoals Mo haar heeft verteld - in wat een leven geleden leek - heeft hij talent voor gitaarspelen en de omgeving voelt nog mooier aan door de zachte, passende geluiden.

"Dus jouw moeder is een selkie en jouw vader is een weerwolf," herhaalt Mo. Het is een gedeelte van Jocelyns verhaal die haar mateloos fascineert. Het ís ook bijzonder, zeker aan deze kant van de Hanekam.

"Klopt," antwoordt Jocelyn. Ze kijkt naar Sander. "Ooit, niet nu, maar ooit, gaan we naar de Grim Empire en dan ga ik kijken of ik haar zeehondenhuid kan vinden. Misschien kan ik dan iets van een afsluiting vinden voor haar dood."
Haar zinloze, wrede dood.

"Maar eerst," bemoeit Sander zich er mee, "gaan we naar Havenpoort, om daar op een... iets verlaat kraambezoek te gaan." Hij komt dichterbij en slaat een arm om zijn zielsverwant heen.

"De zoon van Christel is inmiddels al twee jaar," vertrouwt Jocelyn Mo toe. Tjonge, wat een tijd is er verstreken sinds Sander mij daar vond. Wat veel jaren zijn er voorbijgegaan sinds mama is overleden.

"En dan kom je weer terug?" Mo kijkt niet naar Jocelyn, maar aan het nieuwe landschap dat ze aan het schilderen is.

"Waarschijnlijk wel," reageert ze.

"Eigenlijk..." Weer onderbreekt Sander het gesprek. "Ik heb met Vince gepraat."

Nu heeft hij de volle aandacht van de twee jonge vrouwen.

"Middelpunt zit nu zonder officiële Alfa en we hebben besloten dat daar wel iemand heen moet," zegt hij. "Het is een centrale roedel, zo in het..."

"-Middelpunt van het Duistere Woud," onderbreekt Jocelyn hem droog. Ze knipoogt naar Mo.

"Precies." Sander blijft onverstoorbaar.

"Dus je wilt graag dat wij ons daar gaan settelen?" vraagt Jocelyn.

"Alleen als jij dat ook wilt," zegt Sander haastig en Jocelyn kijkt Mo nadenkend aan.

Zo op het eerste gezicht ziet ze geen nadelen. Hoewel ze daar een jaar heeft lopen niksen en de eigenlijke roedel nauwelijks kent, heeft ze wel een bepaalde band met het ronde plaatsje ontwikkelt.

"Het lijkt me een mooi avontuur," knikt ze dan. Het is ook niet zo dat ze direct honkvast zullen zijn.
Ze weet dat Ezra de plaats nu leidt, samen met zijn zus Charlotte, maar hij is geen Alfa, net zoals zijn zus dat niet is.

Sander is geboren om een Alfa te worden. Sterker nog, ook Jocelyn zal aanspraak op die titel kunnen maken, aangezien ook zij uit een Alfa-familie komt.

"Samen," zegt Sander zacht. Het komt steeds vaker voor dat hij haar gedachten raadt en er naadloos op in haakt.

"Samen," beaamt Jocelyn. Ze geeft Sander een knuffel en begint dan spontaan te zingen, aangespoord door zijn eerdere melodieën. Dat heeft ze al veel te lang niet meer gedaan en het is tijd voor haar en voor hem om gelukkig te zijn.

Wauw, we zijn alweer aan het einde gekomen van dit verhaal. Ik heb ervan genoten en ik hoop jij ook! Wat betreft de Silver Lands-weerwolfverhalen, heb ik er nog 1 in de pocket; 'De profetie' (het vervolg op 'De melodie'), maar die moet ik nog volledig uitschrijven. Ik hoop dat je daar wat geduld voor hebt :).

Wat zou je graag terug willen zien in 'De profetie'? Nu is de tijd om suggesties en voorkeuren aan te geven. Ik beloof niks, maar ik zal het zeker meenemen in de vele discussies met mijzelf...

Heb je tips, likes, op- of aanmerkingen op dit boek? Ik zie ze graag tegemoet.

Bedankt, lieve lezer, voor het lezen, liken en becommentariëren van dit boek. Jouw aanwezigheid bij dit verhaal zorgt ervoor dat ik enthousiast blijf schrijven ♥

Op de volgende pagina bevindt zich de volledige reeks ►►►