Chantal

Samen met Siceria loop ik naar het toernooiveld. Daar bekijk ik de bonte verzameling van mensen die denken dat ze het in zich hebben om met mij te vechten. Er zit van alles en nog wat tussen. Er zijn mensen die lijken op hagedissen, engelen, een paar dwergen en meer personages uit games en gebaseerd op fantasiewezens dan ik kan tellen. De hele arena staat vol met mensen. Ik kan niet geloven dat het initiatief van Siceria zoveel resultaat heeft. Ik roep over de rumoerige verzameling heen. 'Mag ik even jullie aandacht?'

De groep wordt stil. Dat geeft mij de kans om even een toespraak te houden. 'Dank jullie. Veel van jullie zijn hier gekomen voor het toenamen dat mijn vertrouweling Siceria heeft georganiseerd. Nu vragen jullie je waarschijnlijk af waarom dat zo is. Als oppergodin van deze wereld ben ik de beste om dit uit te leggen. Twee jaar geleden verdwenen er veel mensen op aarde. Die mensen kwamen hier vast te zitten, in deze wereld, waar ze al het kwaad moesten verslaan om vrij te komen. Het is ons gelukt.

Maar sommige van ons bleven hier. De meeste van ons zijn hier gebleven om vredige levens op te bouwen. Maar er is een iemand die hier gebleven is met wraak als doel. Het afgelopen jaar heeft hij zich rustig gehouden. Maar vandaag heeft hij een dorp aangevallen dat dicht bij mijn hart lag, iedereen daar vermoord en iemand gestuurd om mij te vermoorden. De godin Athena heeft mij gevraagd om hem tegen te houden. Maar ik kan dat niet alleen. De beloningen die Siceria heeft beloofd, ik weet niet wat ze beloofd heeft, zijn allemaal in deze wereld. Dit komt omdat mijn krachten gelimiteerd zijn tot deze wereld. Maar als jullie willen helpen, zal ik die beloftes voldoen.'

Ze blijven stil. Een van hun komt naar voren toe. 'Is het waar dat we aan de zijde van een godin mogen vechten als we door het toernooi heen komen?'

Ik knik. 'Komen jullie erdoorheen, dan mogen jullie meevechten tegen de monsters van de hel. Ik heb wel een paar ideeën welke monsters dat zullen zijn, maar niet veel. We hebben al eens eerder een god in de hel verslagen. Ik was samen met Denise, Anouk en Julia, drie meiden die net als ik hier zijn gebleven, naar de hel gegaan om Hades daar uit te dagen. We hebben hem verslagen en zijn wapen afgepakt. Helaas is Gerard niet zoals Hades.'

Het merendeel knikt nu. Een ander stapt nu naar voren. Hij ziet eruit als een bebaarde houthakker, met niks anders dan een broek aan. 'Kunt u garanderen dat wij het overleven? Allemaal?'

Ik zucht. 'Ik ken mijn krachten nog niet helemaal. Ik ben vandaag een godin geworden, waardoor ik nog lang niet weet welke krachten ik bezit en welke niet. Ik zal mijn best doen om jullie te beschermen, en misschien kan ik jullie wel volledig beschermen tegen Gerard en zijn monsters, maar een complete garantie kan ik niet geven. Hoe ik het ook wend of keer: het is risicovol om dit te doen. Ik durf ook niks te beloven nadat ik vandaag een aantal elven zag die ik jaren geleden een huis had gegeven. Ze waren uitgemoord door Gerard, niet omdat ze tegen hem vochten, maar omdat hij mij pijn wilde doen. Mij en de andere meiden.'

Een klein groepje splitst af. De houthakker lijkt er ook over na te denken. Dan slingert hij zijn bijl op zijn schouder. 'Ik kan die mensen nier beschuldigen van het feit dat ze laf zijn. Iedereen die blijft zal vechten voor iemand die ze niet kennen, om een wereld te redden die ze amper kennen. Ik heb zo mijn redenen om hier te blijven. Al vanaf het moment dat ik hier kwam wist ik dat dit geen echt spel was. Alles lijkt veel te echt. Zelfs als dit een RVR systeem zou zijn zouden er fouten in zitten. Jouw verhaal lijkt om de een of andere reden kloppend. Genoeg voor mij om dit te proberen.'

Een hoop kabaal komt van achter mij. Ik draai me om en zie een leger van monsters in onze richting komen. Aan de voorkant glijdt Gerard. De vurige naga heeft een of ander demonisch zwaard vast. 'Ah, als dat niet de zielige koningin Chantal is. Wat vond je van mijn werk in je oude dorpje? Wat dacht je, toen je die familie zag die ik gedood had? Dat je wraak zou nemen? Weet dat ik ze hoog persoonlijk heb laten lijden voor ze eindelijk dood gingen. En vervolgens gaf ik ze de dood die ze vroegen. Maar niet alleen dat: ik laat ze nog steeds lijden.'

Siceria moet mij vastgrijpen om te voorkomen dat ik niet al tekeer ga tegen hem. Het duurt niet lang voor ik losbreek en hem in stukken scheur voor iedereen. De mensen op het toernooiveld lijken onzeker. Ik moet ze laten zien dat ik dit aankan. 'Gerard. Je had beter moeten weten dan dit. Ik ben nu een godin met een missie: jouw kop aan de muur hangen. Jouw pad naar wraak stopt hier. Laat maar zien hoe sterk je bent.'

Ik zak door mijn voorpoten en open mijn vleugels gedeeltelijk. Het licht vormt een aura om me heen dat me veel indrukwekkender laat lijken. De mensen, die zien dat ik niet bang ben, lijken nu ook hun moed te verzamelen. De houthakker heft zijn bijl in de lucht. 'Hak ze in mootjes!'

De mensen stormen op de monsters af. De monsters hebben geen idee wat ze raakt. Daardoor weet ik wat ik moet doen. Ik spring op Gerard af, en ga dwars door hem heen. Verbaasd kijk ik om. Gerard lacht. 'Ik ben echt niet stom genoeg om zelf te komen. Niet nadat ik zag wat jij gedaan hebt met mijn moordenaar.'