Chantal

Willow, Siceria en ik blijven even bij de waterval. Ik denk na over alles wat er gebeurt is. Ondertussen legt Athena mij dingen uit over wat ik kan. 'Je bent nu een godin. Dat betekent dat je de krachten van het licht beheerst. Je kan het licht oproepen als een massieve kracht, of als een straal. Ook kan je nu alles worden wat je maar wilt. Van je huidige vorm als godendraak tot de kleinste kever.'

Ik zucht. Er is nu een wereld voor me open gegaan. Een wereld van magie en krachten. Krachten die ik moet leren gebruiken en magie die ik moet leren kennen. Het is een hoop, maar hopelijk kan ik het aan. En daarnaast moet ik ook nog Gerard tegen houden. Ik kan het nooit allemaal aan. Niet alleen tenminste. 'Siceria, kan je het regelen?'

Siceria lacht. 'Ja, dat kan ik. Waar denk je aan?'

Ik draai mijn kop naar Siceria. 'Ik ben nu een godin, maar heb geen idee van mijn krachten. Ik heb er tijd voor nodig. Daarvoor, en tijd om een plan te bedenken om Gerard te verslaan. Als ik de juiste hulp heb kan ik hem waarschijnlijk wel aan, maar alleen kan ik het niet aan.'

Siceria knikt. 'Ik denk dat dit een klusje is voor de meiden. Ga jij jouw dochter maar opzoeken, dan regel ik de rest.'

Ik knik. Dan verlig ik iets. Willow kijkt me verbaasd aan. Ze begrijpt er niks van. Daarom leg ik het maar uit. 'Je kan even meeliften op mijn rug. Of wil je terug lopen?'

Willow kijkt me verbaasd aan. Ik draai mijn kop verveeld weg. 'Kom op zeg! Ik ben nog steeds dezelfde draak als eerst! Ik ben alleen nu wat machtiger. Je gaat echt niet dood aan mijn krachten of door boze menigten die het verschrikkelijk vinden dat je op mijn rug meelift. En zelfs dan nog is het mijn keuze.'

Eindelijk klimt Willow op mijn rug. Zodra ze zit spreid ik mijn vleugels en stijg ik op. Het valt me op dat de gevederde vleugels veel efficiënter zijn dan normale drakenvleugels. Het is veel makkelijker om op te stijgen en mijn gemiddelde snelheid ligt ook veel hoger. Nu nog Julia vinden.

Ik vind Julia bij ons nieuwe huis. Nou ja, nieuw... het is het huis waar we wonen sinds iedereen die niet hier wilde blijven weg is. Julia en ik hebben namelijk een echt drakenhuis gekregen. Van voren is het net een overmaats mensen of elven huis, maar achter loopt het ondergronds door en het dak is plat zodat we op kunnen stijgen en landen van het dak. Een bijkomend voordeel is dat we geen voordeur nodig hebben, dus dat het huis een stuk veiliger is. Zodra ik aan kom vliegen komt Julia naar het dak. 'Mam, ben jij dat?'

Ik land voorzichtig op het dak. 'Ja, Taritalia. Ik ben het. Je moeder is weer thuis. En kijk eens! Ik heb een oude vriendin gevonden.'

Taritalia is de nieuwe naam van Julia. Nadat we besloten hadden dat we als draken zouden blijven leven, hebben we ook nieuwe namen aangenomen. Veel maakt het niet uit, maar we voelen ons er wel meer draak door. Beiden zijn we nu echt volwaardig draken. Denise en Anouk noemen ons nog gewoon Julia en Chantal, maar de rest kent ons nu als Taritalia en Orasia. Julia kijkt naar Willow. 'Hey! Dat is echt veel te lang geleden! Leuk om je weer te zien!'

Willow knikt. 'Ja. Chantal heeft ervoor gezorgd dat iedereen bij een portaal kan komen en iedereen kan ervoor kiezen om zolang als ze willen hier te zijn. En zover als ik weet heeft het grootste deel van de mensen het geheim gehouden dat Chantal en de rest hier zelf is gebleven. Maar wat is dat met dat Taritalia?'

Julia kijkt trots op. 'Dat is mijn naam nu. Ik ben nu een echte draak. Mam heeft ervoor gezorgd dat ik nu een echte draak ben. Het is echt geweldig!'

Willow lacht. Julia is nu dan wel de grootte van een grote volwassen draak, maar ze is nog net zo kinds als toen Willow naar huis ging. Maar niet minder aardig. Ik ben nog steeds dol op haar. En zij op mij. Seniera en Tarquiral spelen erg vaak met Julia, zo vaak dat ik twijfel of ze nog zitten met onze expeditie naar de hel. Ook de kids van andere draken komen wel eens langs om met Julia te spelen. Ik zucht. 'Taritalia, ik heb je nodig. Jou en de rest. We moeten weer aan de bak. Gerard is terug.'

Julia knikt. Ze roept naar beneden, zodat de rest naar boven komt. Dan leg ik de situatie uit. Tarquiral en Seniera vinden het niet leuk, maar ze werken wel mee. Willow klimt dan op de rug van Julia, zodat we naar de stad kunnen. Mijn doel is het portaal afsluiten. Veiligheid eerst.

Ik ben weer terug (soort van). Ik krijg nu dagelijks een korte tijd dat ik mag schrijven, dus hopelijk kan ik wat hoofdstukken eruit pompen. Mijn doel is 1 per dag, maar misschien krijg ik een goede dag met twee hoofdstukken tussendoor.