Willow

Ik zie een witte draak uit een van de stegen rennen, om vervolgens op te stijgen. 'Siceria! Daar is ze! Ze is zojuist opgestegen!'

Siceria volgt mijn vinger, maar mist de draak net. Ze kijkt verbaasd naar me. 'Wat zag je? Zag je echt Chantal?'

Ik knik. 'Het was zeker weten Chantal. Het kan niet anders. Ze rende die steeg uit en steeg meteen op!'

Siceria zucht. 'Dit is totaal niet zoals ik haar ken. Er moet iets mis zijn. Iets serieus mis. Ik hoop een antwoord te krijgen.'

We lopen richting de steeg. Vlak voor de steeg staat een jongen te praten met een andere. 'Wow. Dat was te intens. Die meid trok me ineens de steeg in om een boodschap over te brengen, en ineens werden we aangevallen. Die meid veranderde in een witte draak en vocht helemaal alleen. Ze was echt machtig.'

Ik grijp de jongen bij zijn kraag. 'Die meid heeft met je gepraat? Heeft ze jouw haar naam verteld? Spreek!'

De jongen stottert. 'Ja! Ze heeft met me gesproken! Ze zei dat haar naam Chantal is, en dat ik de mensen uit deze plek moest houden vanwege een gevaar! Dat iedereen in gevaar is! Vervolgens werden we aangevallen door een beest dat leek op een demon en werdt ze een witte draak!'

Het is echt Chantal. Siceria is nu ook overtuigt. Ze zucht. 'Haar geur is onmogelijk om tussen de geuren te vinden. Ze wist wat ze deed. Volgens mij wil ze geen sporen achter laten.'

Ik knik teleurgesteld. Dan bedenk ik me iets. 'Was haar vader niet ook verdwenen? Koos hij er niet voor om bij zijn dochter te zijn?'

Siceria geeft aan van wel. 'Ja. Hij is ook hier ergens. Denk je dat hij er meer van weet, dan? Want ik twijfel eraan.'

Ik knik weer. Siceria gooit me als antwoord op haar rug, zodat we kunnen vertrekken. Ze springt de lucht in en vliegt rechtstreeks naar het huis van Chantal en haar vader.

Beiden slaan we hard op de deur van het huis. De vader van Chantal doet open. 'Wat moet dat? Waarom meppen jullie mijn deur in?'

Ik groet de man. 'Goedendag, meneer. Het gaat om Chantal. We denken dat er iets mis is met uw dochter.'

De man leunt tegen de deurpost. 'Je hebt dertig seconden om mij precies te vertellen wat er mis is. Vanaf nu.'

Ik vertel razend snel wat er gebeurd is. De man knikt dan. 'Ik denk dat ik jullie nog wat kan vertellen. Eerder vandaag waren Chantal en ik aan het vliegen, zoals zo vaak. Ineens zag ik rook opstijgen uit het bos. Chantal ging landen. We kwamen in de afgebrande resten van een dorp. De blik van Chantal vertelde mij dat ze het dorp kende. Er kwam een draak met zijn bereider bij. De bereider heette Sarasha. Ze vertelde dat haar familie in de aanval van iemand genaamd Gerard dood is gegaan.'

Ik ben meteen klaar om te vechten. 'Gerard? Zei Sarasha echt Gerard?'

De man knikt. Siceria lijkt meteen een stuk bozer. 'Die verrader! Ik had moeten weten dat hij erachter zat. Sinds hij een helgod is zijn alle problemen naar hem terug te volgen. We moeten zo snel mogelijk de sleutel uit het portaal halen. Niemand mag binnen komen tot Gerard terug in zijn hol is gekropen.'

De man zucht. 'Ik denk dat je Chantal moet hebben. Ze zal wel weer bij de regenboog val klif zijn. Dat is haar favoriete plek in dit gebied.'

Ik spring weer op de rug van Siceria. 'Bedankt. Ik zal proberen te helpen zoveel als ik kan. Ik ben tenslotte een van de originele spelers hier!'

Chantal

Ik lig op de klif. Ik weet ondertussen niet meer wat ik moet zijn. Ik ben nog steeds de moeder van Julia en de twee draakjes, net zoals Julia sinds het einde van het laatste gevecht een echte dochter is geworden. Ik ben ook nog steeds de drakenkoningin. Maar nu heeft Athena, de godin van de wijsheid, mij een godin gemaakt. De godin die moet vechten met Gerard. Ik weet niet waar ik moet beginnen. Mijn aandacht wordt getrokken door het geklap van vleugels. Siceria landt, met de bekende vorm van Willow op haar rug. Willow stijgt af. 'Siceria, dit kan niet Chantal zijn. Chantal heeft eerder vleermuisvleugels en veel dikkere schubben.'

Siceria ruikt aan me en springt dan terug naar een respectabele afstand. 'Dit is haar, zeker weten.'

Ik kijk Willow aan. 'Lange tijd niet meer gezien, Willow. Siceria, wat is er aan de hand dat je mij in mijn privé gebied op komt zoeken?'

Siceria buigt haar nek kort. 'We hoorden over jouw gevecht eerder vandaag, en de problemen in je thuisdorp. We vroegen ons af of je nog in orde was of dat je onze hulp nodig had.'

Ik ga weer liggen en kijk naar de waterval. 'Een godin, Willow, heeft geen hulp nodig. En zelfs al heeft ze wel hulp nodig, dan vraagt ze dat niet.'

Willow kijkt me verbaasd aan. 'Je bent een godin? Zonder gein?'

Ik knik. 'Ja, Willow. Athena heeft me de oppergodin gemaakt van deze wereld. Ik ben nu officieel de baas hier. En ik moet Gerard zien te vervangen. Hij is de nieuwe helgod.'

Willow legt een klauw op mijn voorpoot. 'Je kan op mij en Siceria rekenen.'