P.o.v  C.O.V

Ik kijk op van mijn werk als er op de deur wordt geklopt. De papieren voor me staan vol met dingen die ik moet bekijken, het zou zogenaamd helpen met het plan uit te voeren. Alsof ik niet weet hoe ik ze moet uitschakelen; ik heb immers ruim drie jaar met de goede kant samengewerkt. En dan komen die mensen van C.O.V en denken ze dat ze alles opeens beter weten als ik? Ha, in hun dromen.

Ik wrijf over mijn voorhoofd en zucht. ''Kom binnen!'' Roep ik vermoeid. Een tengere vrouw met dun, blond haar opent de deur en komt voorzichtig naar binnen lopen. Ze laat het niet merken, maar ik zie aan haar ogen dat ze doodsbang is. Logisch, aangezien ik drie jaar lang haar collega's heb uitgeschakeld, totdat ik ermee stopte en me aansluit bij de C.O.V, de 'slechte kant', zoals mijn oude werkgevers ze graag noemde. Ik vind dat we mensen niet moeten verdelen in kanten door waarin ze geloven, of wat ze willen. Ik was het eigenlijk nooit mee eens met hun, en nu voel ik me veel beter op mijn gemak. De goede kant- of moet ik zeggen, De Organisatie- verdeelde alles in goed en slecht, in mensen die wel mogen doen waar ze voor streven en mensen die dat niet mogen.

Ik kijk verstoord op als de vrouw haar keel schraapt, en daarmee mijn gedachtes onderbreekt. ''Mevrouw, Christian verzoekt uw aanwezigheid in zijn kantoor,'' Zegt ze. Volgens mij heette ze Stella, de secretaresse van mijn huidige baas- of moet ik zeggen, mijn werkpartner- Christian. Voor mensen die ons niet persoonlijk kennen lijkt het vast alsof ik voor hem werk, maar het zit anders. Christian leidt deze organisatie, en hij en ik hebben een zakelijke afspraak om een gezamelijk doel te bereiken; de Organisatie uit te schakelen en wraak nemen voor wat ze ons hebben aangedaan. Christian kan mij geen bevelen geven, omdat ik niet voor hem werk. We hebben afgesproken elkaar te helpen en te ondersteunen als het moeilijk is. Al is het meestal ik die hun help, de slappelingen.

Stella schraapt haar keel en ik geef haar een dodelijke blik. ''Zei je wat?'' Zeg ik. Mijn toon is aardig maar toch ligt er een gevaarlijke ondertoon in, eentje die blijkbaar de mensen hier van schrik achteruit doet deinsen. De secretaresse verbleekt en doet wankelend een stapje achteruit. ''I- Ik z-zei ni-niets, m- m-mevrouw,'' Stamelt de vrouw. Ik trek een wenkbrauw op en ze trekt nog bleker weg. Omdat ze waarschijnlijk flauw gaat vallen als ze nog langer in mijn bijzijn is stuur ik haar weg door met mijn hand te wapperen. Ze rent haast de kamer uit en ik zucht; waarschijnlijk moet ik wel naar Christian toe, aangezien we nog het plan moeten overleggen. De stapel met papier die net nog op mijn bureau lag gooi ik in de vuilnisbak, om ze vervolgens met mijn element te verbranden. Ik ga er toch niet meer naar kijken.

Mijn hakken klikken op de vloer als ik door de hal loop. Het gebouw waar we ons in bevinden is best groot, en heeft acht verdiepingen. De wanden zijn voornamelijk gemaakt van glas zodat er goed uitzicht is over de stad; een van de weinige die over is. Het was niet iets groots, we gingen alleen met een groepje van stad naar stad, op zoek naar element beheersers. De meeste woonde in de stad om niet te veel op te vallen. Ze hoopte dat we ze niet konden vinden, maar daar zaten ze mis. Elk kreeg een eerlijke keus; sluit je aan bij ons, of sterf. Zoals je misschien al door hebt, ze kozen verkeerd. Het is niet alsof ze kozen om te sterven, het was meer als: 'Alstublieft vermoord me niet, ik heb een gezin!' En dan weer een van ons: 'Sluit je je bij ons aan?' De element beheerser antwoordde met het gebruikelijke nee, en doordat we zo lang moesten wachten op het antwoord werden de meeste leden van C.O.V zo geïrriteerd dat huizen, en uiteindelijk ook steden slachtoffers werden van hun woede. En zoals je misschien al door hebt, die kwamen er niet goed uit. Het boeit me niet echt wat ze doen, zolang als er nog maar iets overblijft als we straks De Organisatie hebben uitgeschakeld. Dan kan ik nog over iets heersen, begrijp je?

Ik passeer een van de bewakers van Christian en hij knikt naar me. De C.O.V weet dat ik ze niets ga aandoen, alleen sommige leden zijn nog steeds bang voor me ondanks dat. Dan krijg je gevalletjes zoals Stella, die bijna flauwvallen als ik maar iets tegen ze zeg. Maar dat klinkt niet als mijn probleem, dus het boeit me niet echt. Als ik eindelijk bij Christians kantoor ben open ik de deur zonder ook maar te kloppen. ''Wat is je kantoor toch weer lekker ver weg,'' Zeg ik sarcastisch. Christian zit schuin in de zwart leren bureaustoel, zijn beide benen over de rechter armleuning heen. ''Ik heb je het kantoor hiernaast al is aangeboden, maar jij weigert telkens,'' Zegt hij met een grijns. Ik trek een wenkbrauw op. ''En dan constant lastig worden gevallen door jou die mijn plannen wilt zien? Nee dankje, dan loop ik nog liever deze lange afstand.''

Hij haalt een hand door zijn korte, bruine haar en kijkt met zijn blauwe ogen naar mijn handen. ''Ik dacht dat je papieren had gekregen? Zat er niets goeds tussen?'' Ik schuif een stoel naar achteren en ga zitten. De regels hier boeien me niet echt, en als ik hier netjes hoor te wachten tot hij me toestemming geeft om te gaan zitten boeit het me eigenlijk niet eens. ''Nee, maar dat heb ik al eerder gezegd. Ik heb drie jaar met De Organisatie samengewerkt, en ik ken hun leider heel goed. Ik weet hoe hij alles wilt, en hoe hij het best kan aanvallen. Buiten dat, ik ken de agenten daar.'' Christian zucht en zwaait zijn benen naar beneden. ''En de nieuwe agenten? Je weet net zo goed als ik dat die wolven de nieuwe leden aan het trainen zijn. En dan hebben we nog het probleem met die tweeling.''

Ik hef mijn hand en hij stopt met praten. ''Die 'wolven' zoals je ze noemt, hoe denk je dat ze de nieuwe leden trainen?'' Vraag ik. Christian denkt even na en na een paar seconden kruipt er een gemene glimlach over zijn gezicht. ''Ah, zo. Ik begrijp je punt. Ze trainen de nieuwelingen vanuit hun eigen kennis, dus als je de technieken kent van de leraren-'' Ik glimlach ook. ''... Dan weet je met welke technieken de nieuwe agenten gaan leren.''

P.o.v Cecilia

''Naar links!'' Snel duik ik achter een pellet met grote pakken erop, en zie dat er op de plek waar ik net stond een lamp wordt geschenen. Phew, dat was dichtbij. ''C, kijk uit!'' De stem van mijn broer Cassian galmt in mijn oor als ik opzij rol en op het nippertje een kogel ontwijk. Mijn borst gaat heftig op en neer door de adrenaline die door mijn bloed pompt. Ik kijk nog een keer achter me en begin dan verder te sluipen, richting de plek waar C.O.V vermoedelijk de bijeenkomst houd. Mijn hand gaat naar mijn oortje. ''Ik nader het doelwit,'' Fluister ik. ''Begrepen, wees voorzichtig,'' Antwoord Cassian. Door de duisternis sluip ik naar de open plek, en af en toe verstop ik me achter vracht. Het wemelt hier van de bewaking. Niet gek ook, aangezien de C.O.V hier een vergadering heeft. Als De verrader of hun leider vermoord word zijn ze niets. Al is het nog niemand gelukt om dichter dan tien meter bij ze gekomen; De verrader zou dodelijk zijn met hun element kracht, en de baas is bijna net zo dodelijk met zijn messen. Ik grijns. Nog maar elf meter en dan ben ik bij ze, nog maar twee meter en dan heb ik het record verbroken. Dan ben ik degene die het dichtst bij ze is geweest. Voorzichtig kijk ik langs de pakken; er is niemand. Ik pak mijn kans en sprint zo snel als ik kan op mijn hurken naar voren. Dan hoor ik een geluid en mijn ogen worden groot. Het is het geluid van een pistool die geladen word. Ik probeer weg te duiken, maar het is te laat. Ik word twee keer geraakt in mijn rug en val neer op de grond.

Langzaam gaan de lichten weer aan en ik zet mijn bril af. Mijn blik glijd naar boven, naar het raam waar de opzichters zitten. Mijn broer zit bij ze, en steekt vrolijk twee duimen naar me op. Ik zucht en schud mijn hoofd. Nee, ik heb het niet goed gedaan. Als dat zo was had ik wel naast de De verrader en De baas gestaan, ook al is het een simulator. Mijn schouders zakken, en iemand legt zijn arm om me heen. Ik kijk op en zie dat het Hailey is. Zij heeft samen met een van de andere leraren hier me opgeleid, me geleerd hoe ik me moet verdedigen en hoe ik mensen besluip. Ze is een weerwolf, en die zijn daar de beste in. De meeste agenten die spioneren zijn wolven, doordat ze een goed reukvermogen hebben en met hun instinct de omgeving kunnen verkennen. Ik ben heel erg dankbaar dat ze me geholpen heeft. ''Je hebt het fantastisch gedaan, Cecilia,'' Zegt ze met een glimlach. Ik kijk weer naar mijn broer; hij is in gesprek met een van de instructoren die hem lesgeven. Anders als ik, traint mijn broer in het assisteren. Begrijp me niet verkeerd, hij kan best net zoals andere agent hier mee op een missie, maar zijn specialiteit ligt ergens anders. Hij doet de elektronica, wat inhoud dat hij de drones bestuurt die de omgeving verkennen, opmerkelijke dingen meldt aan de agenten, en als hij dat niet kan doen, maakt of repareert hij de spullen. Ik, daarentegen, ben een van de agenten die op de missies gaat. Ik ben degene die altijd voorop loopt en samen met de hulp van mijn broer de omgeving verkend, zodat mijn teamgenoten veilig door kunnen.

''Komop, houd je hoofd hoog. De agent die deze omgeving had gescand met zijn bril-'' Hailey sluit haar ogen even, en ik doe hetzelfde. Om in deze omgeving te kunnen trainen en het zo realistisch mogelijk te maken moest er een agent in het echt naar deze omgeving gaan, en hij is niet teruggekomen. We hebben de info van de scan terug kunnen krijgen, maar meer niet. Op zijn begrafenis moesten we helaas een lege kist begraven. Hailey ademt diep in. ''Heeft veel moeite gehad deze omgeving te scannen. Jij bent het verst gekomen van alle agenten in opleiding, en zelfs de meeste van de ervaren agenten.'' Ze glimlacht bemoedigend. ''Je heb het fantastisch gedaan.'' Ik forceer een glimlach en wurm me uit haar grip. ''Uhm... Vast wel. Ik moet me omkleden en naar mijn les vechttechnieken gaan.'' Hailey kijkt me na met een twijfelende blik in haar ogen en loopt hoofdschuddend weg. ''Ze moet eens leren accepteren dat ze maar een mens is, en dat ze niet alles kan,'' Hoor ik haar mompelen. 

Hoi!
De cover is er nog niet maar aangezien mensen die ik ken mijn account gaan bekijken wil ik dat ze dit lezen ipv die andere verhalen omdat dat Awkward is :D

Buiten dat, bedankt voor het lezen!
Mandy Mink