Lux loopt naar haar beste vriendin toe. 'Hey Emily, gaan we straks samen winkelen na school?' Emily kijkt Lux zennuwachtig aan. 'Euhm nee sorry Lux, ik ga samen met Erika, Emma en Luna naar het winkelcentrum.' Lux haar ogen worden groot. 'Je gaat samen met die populaire luizen naar het winkelcentrum?' Emily knikt blij haar hoofd. 'Ze vonden dat ik bij hun groepje hoor, kei leuk he, maar ze vinden jou stom dus mag ik niet meer met je om trekken.' Na dat ze dat zei loopt ze weg richting haar nieuwe vrienden groepje.

Lux kijkt haar vriendin met nog steeds grote ogen aan als ze bij de populaire gaat staan. Erika geeft Lux een grijnzende blik waardoor Lux zucht. 'Nu ben ik mijn beste en enige vriendin kwijt.'

Ze weet niet wat ze nu moet doen dus loopt ze al naar haar volgende klaslokaal. Ze gaat zuchtend alleen aan een bankje van achter in de klas zitten. Waarom gebeurd dit haar nou? Waarom laat haar beste vriendin haar achter voor bij de populaire te horen? Ja het zou leuk zijn om populair te zijn maar het is toch veel leuker om een echte vriendin te hebben die er voor je is? Lux weet het niet meer. Ze wilt gewoon haar beste vriendin terug.

Na de laatste les loopt ze het schoolgebouw uit. Ze loopt naar de fietsen rekken en pakt haar fiets eruit. Voordat ze op haar fiets springt en zo snel als ze kan naar huis wilt fietsen ziet ze Emily bij Erika, Emma en Luna staan. Ze zijn aan het lachen en geven elkaar een knuffel.

Lux probeerd het gesprek af te luisteren maar ze staan te ver. Ze hoort een paar zinnen. Zoals: 'Waarom was je met haar bevriend? Ze verdient jou niet. Wat een watje.'

Lux kan haar oren niet geloven. Emily verdedigd haar niet eens ze lacht gewoon mee. Ze voelt de pijn in haar hart. Haar beste vriendin die ze al vannaf haar zes jaar kent draait de rug naar haar om.

Lux springt op haar fiets en rijdt zo snel mogelijk weg met tranen in haar ogen.

Ze wilt nu niet naar huis want dan gaan haar ouders te veel vragen stellen, en daar heeft ze nu echt geen zin in.

Ze fietst naar een klein parkje dichtbij haar huis en gaat daar in het gras zitten. Ze houdt van de natuur omdat die haar rust geeft. Dan voelt het alsof ze een keer alleen kan zijn en geen problemen heeft.

Ze sluit haar ogen en geniet van de frisse lucht om haar heen. Ze hoort de vogeltjes blij om haar heen tjilpen waardoor er een klein glimlachje op haar gezicht komt.

Na dat ze een tijdje heeft genoten van de frisse lucht van het parkje fietst ze terug naar huis.

Thuis aangekomen ziet ze haar moeder in de keuken avond eten maken terwijl haar vader in de zetel tv zit te kijken.

'Hey pap', zegt ze terwijl ze de woonkamer binnen loopt. Haar vader glimlacht. 'Ben je gaan shoppen met Emily?' Lux schudt haar hoofd en denkt na over een leugen. 'Nee, ik ben samen met Emily naar het park gegaan.' Haar vader knikt. 'Was het leuk?' Lux knikt snel haar hoofd. 'Ja, het was heel leuk', liegt ze. Ze wilt gewoon niet vertellen dat Emily haar heeft verlaten voor de populaire want haar ouders mochten haar ook.

'Ik ga even bij mam in de keuken kijken he.' Als haar vader knikt loopt ze naar de keuken waar ze haar moeder heen en weer ziet lopen. 'O lieverd, weet jij waar het zout staat onee ik bedoel de peper of was het toch het zout!?', roept haar moeder die heen en weer loopt.

Lux lacht. 'Mam relax, ga maar even bij pap in de zetel zitten, ik maak het eten wel.' Haar moeder kijkt haar met een blik van "ben je zeker" aan. Lux grinnikt en knikt hevig haar hoofd. 'Ik kook wel, ik doe het graag.' Haar moeder knikt en loopt naar de woonkamer waar ze naast haar vader gaat zitten.

Lux begint voort te koken, en even later hebben ze patatten met een stukje vlees op hun bord liggen. Ze zijn niet zo rijk maar ook niet arm. Ze hebben net genoeg geld voor eten, drinken, kleding en dat soort dingen. Lux zegt soms dat ze gaat winkelen maar meestal koopt ze maar één goedkoop tshirt.

Ze gaan samen aan tafel zitten en eten in stilte hun eten op. Na dat ze allemaal hun bord hebben leeg gegeten kijkt Lux naar haar moeder. 'Mam hoe was het op je werk?' Haar moeder houdt haar schouders op. 'Het ging wel, het verdient tenminste goed, maar het is geen werk dat ik graag doe maar ik heb geen andere keuze.' Lux knikt zachtjes. Ze vindt het erg voor haar ouders. Ze werken super hard om genoeg eten en drinken te kopen.

Na een lange stilte kijkt Lux naar haar ouders. 'Ik ga naar mijn kamer oke?' Haar ouders knikken waardoor ze naar boven loopt richting haar kamer. Als ze in haar kamer aankomt laat ze haar op haar bed vallen. 'Waarom is het leven toch zo moeilijk?', zucht ze.