Hoofdstuk 5


Sila

Ik geniet even van mijn nieuwe vorm voor ik terug verander en met pap terug het huis binnen ga. Hij gaat weer op zijn schommelstoel zitten. 'Sila, waarom heb je haar alsnog om een magisch cadeau gevraagd? Heb ik je niet duidelijk gemaakt dat magie ongelooflijk gevaarlijk is?'

Ik laat mijn hoofd zakken, wat genoeg is voor pap om te zien dat ik het begrijp. Pap zucht. 'Voorruit. Misschien ben ik gewoon een beetje paranoïde geworden in mijn jaren dat ik met magie heb gewerkt. Maar blijf alsjeblieft opletten, schat. Er is nu gevaarlijkere magie op de loop dan transformatiemagie. Ik wil niet dat je daar een prooi van wordt.'

Ik knik. We weten beiden maar al te goed hoe gevaarlijk het is. We hebben het Celine niet vertelt, maar gisteren is een boerderij aangevallen door een kwade draak. Als ze het zou weten zou ze die draak willen bevechten, en als ze daarvan verliest zijn de gevolgen niet te voorzien. Daarom hebben we het maar stil gehouden. 'Ik ben eigenlijk ook bang dat wij vanavond worden aangevallen terwijl we op bed liggen. Celine kan nog niet vechten, dus op haar kunnen we niet rekenen, en wij zijn onze krachten aan het verliezen. Celine moet zo snel mogelijk leren om te worden wie ze moet zijn, anders zijn we er geweest. We kunnen niet eeuwig onze grip op onze magie zo houden.'

Pap knikt. 'Die angst is niet zonder reden. Maar we kunnen onze beschermer nog niet haar vleugels geven. Beloof me alsjeblieft dat je haar niet de controle over haar vleugels geeft.'

Die nacht is er gelukkig geen aanval. Pap en ik zijn nog sterk genoeg, zover je ons nog sterk kan noemen. Na het ontbijt gaan we naar buiten. We zien net hoe Celine terug haar schuur in gaat. Pap en ik willen haar achtervolgen, maar ze sluit de deur achter haar en blokkeert de deur. We maken ons beiden meteen zorgen om Celine. Wat is er aan de hand dat ze zichzelf opsluit in haar schuur? Pap twijfelt ook wat we nu moeten doen. 'Heb jij een idee wat er aan de hand is met Celine? Ik heb haar nog nooit, of eigenlijk niemand ooit zo zien doen. Er is iets voorgevallen vannacht. En ik wil weten wat.'

Pap slaat hard op de deur met zijn vuist. 'Celine, wat is er aan de hand? Open de deur alsjeblieft!'

Ik hoor niks. De deur komt op een kiertje te staan, dus gaan wij naar binnen. Dat hadden we niet moeten doen. Voor de neus van Celine ligt het lijk van een draak. Volgens de beschrijvingen is het de draak die de boerderij in de buurt heeft aangevallen. Zonder naar ons te kijken spreekt ze ons boos aan. 'Kunnen jullie mij dit uitleggen?'

Pap komt naast haar staan. 'Er valt niks uit te leggen. Ik ken die draak niet en ik heb hem nooit gekend. Waarom moet ik iets uitleggen?'

Celine klinkt nu woedend. 'Die draak kwam vandaag hierheen! Ik hoorde hem van verre aankomen en beschermde jullie! En weet je wat die zak vertelde met zijn laatste adem? Dat jullie mij expres op de grond houden! Dat het is door jullie dat ik niet leer vliegen! Ik ben niets meer dan een lolletje voor jullie!'

Pap en ik moeten op de grond duiken als Celine haarzelf omdraait en de schuur uit stormt. Pap kijkt haar verbaasd na. 'Tot zover onze poging om haar te beschermen tegen de duisternis. Wie gaat er achter haar aan?'

Ik loop er al vandoor. Ik hoop serieus dat ik geen magische wezens tegenkom, want vannacht ben ik bijna al mijn krachten verloren. Alles behalve de ketting.

Na een tijdje lopen hoor ik een verwoed geklap. Ik kijk omhoog, alleen maar om een lichtpaarse draak ervandoor te zien vliegen. Verdorie. Ik hoor dan een cynische lach in de buurt. Ik kijk waar het vandaan komt. Een zwarte feniks staat tegen een boom aan geleund. Vier gele veren steken achter uit haar kop. Een zwarte, metaalachtige band zit om haar nek, met een rode edelsteen erin. Achter uit de band steken twee rode slierten. De feniks lacht. Ik houd de staf voor me. 'Blijf uit mijn buurt, feniks. Anders dood ik je.'

De feniks blijft lachen. Ze neemt een stap in mijn richting. 'Je kan me niks doen, zielig mensje. Ik heb jouw draak bevrijd van de gevangenis die jullie de grond noemen. Ze is nu vrij om haar eigen keuzes te maken. Een vrijheid die iedereen verdient.'

Ik ben woedend op de feniks. 'Ben jij dom of zo? Die draak hadden we met een reden op de grond gehouden! Ze is in gevaar daarboven! Zij is de laatste hoop die we hebben!'

De feniks zucht. 'Fijn. Ik ga wel achter haar aan om haar naar je terug te laten keren. Maar wordt niet boos als ik er niet in slaag.'

Inspiratie voor Ciel heb ik van https://www.deviantart.com/avianine/art/Ciel-s-form-763634815 . Let op: ik heb afgesproken met Avianine dat ik Ciel mag gebruiken. Als jullie zelf ook Ciel willen gebruiken moet je het haar vragen in het Engels.

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top