Celine

De volgende dag, na een verschrikkelijke nachtrust, komt Sila naar me toe. Ze slaat hard op mijn voorpoot om me wakker te maken. Met een grom wordt ik wakker. Dan wrijft ze net achter mijn kop, onder een van mijn hoorns. Een geweldig rustig gevoel vult me. Sila knikt. 'Sorry voor de rotte manier waarop ik je wakker heb gemaakt. Maar voel jij je een beetje goed? Heb je trek?'

Ik knipper met mijn ogen om de slaap eruit te krijgen. 'Ik ben niet hongerig of zo. Voor de rest voel ik me vermoeid omdat ik niet lekker heb geslapen, maar anders wel ok.'

Sila aait me over mijn voorpoot. 'Dat valt te verwachten. Je hebt nog nooit als een draak geslapen, dus kost het even moeite om je draai te vinden. Maar het komt vanzelf... wat? Ik voel magie. PAP!'

Sila rent paniekerig naar het huis terug. Ze komt terug met haar vader. Hij heeft nu een klein brilletje op, een overmaats groen huispak en een stel pantoffels. Sila is nog net zo paniekerig als waneer ze wegrende. Bernard is een stuk rustiger. 'Wat is er in godsnaam aan de hand, Sila?'

Sila wijst naar mij. 'Pap, alsjeblieft, voel haar. Voel haar diepste delen. Ik voelde wat. Iets krachtigs. Zodra ik het voelde beroerde het. Ik ben bang!'

Bernard legt een hand op me en sluit zijn ogen. Terwijl hij dat doet bewegen enkele van de spieren in zijn gezicht. Dan opent hij zijn ogen en kijkt hij mij aan. 'Het spijt me als je in paniek bent geraakt, en als je nu in paniek raakt. Maar ze heeft gelijk. Je hebt de wortels van magie in je. Sila voelde wat voor haar zeer sterke magie is, maar voor een draak peanuts. Ze raakte in paniek daardoor. Vooral omdat zij ook weet dat jouw magie iedereen kan veranderen in jouw dienaren, in welke vorm dan ook.'

Angstig kijk ik naar mezelf. 'Wat moet ik doen? Ik kan niet bij jullie blijven als ik jullie zonder waarschuwing of zonder dat ik het zelf wil kan veranderen...'

Bernard knikt. Hij aait me over mijn voorpoot. Dan kijkt hij me in de ogen aan. 'Dit is iets wat je zelf onder controle moet krijgen, met die nekband van je. De enige manier waarop de magie in een persoon controleerbaar blijft is als het gebruikt wordt. Dus doe het maar, Celine. Bewijs ons dat je van me kan leren.'

Dit is allemaal hocus pocus voor me. Maar blijkbaar wil hij dat ik het letterlijk doe, op welke manier dan ook. Ik bedenk me dat ik een hekel heb aan deze donkere kleur. Ik hou van fellere kleuren. Ik denk even na welke kleur ik ga nemen. Ik denk in eerste instantie aan blauw, maar dat is te ordinair. Groen valt ook af. Dan bedenk ik me dat paars echt geweldig is. Ik focus me erop. Dan kreun ik zwaar als pijn zich verspreid over mijn lichaam net als met mijn eerste transformatie. Ineens veranderd mijn kleur. Ik wordt lichtpaars, waardoor ik mezelf niet meer als duister zie. Mijn platen veranderen naar bruin. 'Wauw! Ik wist niet dat het mogelijk was!'

Bernard lacht erom. Hij strijkt over mijn nu paars gekleurde rechter voorpoot. 'Dit is nog het minste wat je kan doen, zelfs als de boeken die erover vertellen sterke verhalen ophangen. De draken waren zeer sterk.'

Sila kijkt nu verlangend naar mij. 'Ik vind je eigenlijk wel gaaf, Celine. Zou je iets willen proberen met mij?'

Bernard reageert bozer dan ik van hem had verwacht. 'Ben je helemaal gek? Ze weet nog niks van haar magie en dan vraag je iets van haar wat voorgoed jouw menselijkheid kan kosten? Ga naar je kamer en blijf daar tot je erover na hebt gedacht!'

De dagen erna zie ik Sila niet meer. Bernard geeft me les in gebruik van magie. Nadat hij zeker weet dat ik er klaar voor ben gaan we samen in het bos, waar ik een witte wolvin vang. Bij terugkomst komt Sila naar ons toe. 'Pap, zou ze nu klaar zijn ervoor?'

Bernard laat zijn hoofd naar achteren kantelen in een zucht. Als hij weer naar Sila kijkt ziet hij een vastberaden blik. Hij zucht nog een keer. 'Celine, denk je dat je met mijn instructies de magie in een hangertje kan doen of zo? Dan krijgt ze wat ze wil zonder dat gevaar van directe magie.'

Ik haal mijn schouders op. 'Tot nu toe gebruik ik magie meer instinctief dan anders, maar het valt te proberen. Is dat ok met jou, Sila?'

Sila knikt heftig. Daarom gaan Bernard en ik aan de slag. Bernard maakt een hangertje van blauw kristal en goud, maar is dan meteen uitgeput. Hij geeft het hangertje aan mij en vertelt hoe ik magie aan objecten bind. Ik doe mijn uiterste best voor ik het hangertje overhandig aan Sila. 'Als het niet werkt is het mijn schuld.'

Sila doet het hangertje om en raakt het aan met haar rechter hand. Ze kreunt en valt voorover. Op de grond schopt ze in het rond. Ik maak me zorgen om haar. Dan komt ze eindelijk tot rust als een roze draak. Ze staat met mijn hulp op. 'Dank je wel! Dit is wat ik wilde!'