Die nacht slaap ik voor geen meter. Elke keer als ik een geluid hoor zit ik rechtop in bed. Uiteindelijk ga ik maar in de huiskamer zitten met een boek. Niet veel later komen mijn ouders er ook bij. Pap vraagt me waarom ik niet lig te slapen. 'Ik kan niet slapen, pap. Al mijn pogingen draaien uit op niks.'

Pap zucht. 'Ik denk dat ze het weet, schat. Zullen we maar open naar haar zijn?'

Mam knikt. 'Goed, Tes. Ik zal het je vertellen. Deze diefstallen waren al langer bezig. Al voor Robert en jij geboren waren is de politie al bezig met verdwijnende draken. Het is pas sinds drie jaar geleden dat wij er last van hebben, maar daarvoor waren overal al diefstallen aan de gang. We denken dat het netwerk enorm uitgebreid is.'

Ik knik. 'Ik heb vandaag met de commissaris gesproken, toen hij Diarain kwam brengen. Hij vertelde me dat hij het officieel niet mocht zeggen, maar dat ik gevaar loop. Dat hij iemand under cover gaat brengen in mijn omgeving om me te beschermen. Maar het zou me sterk lijken dat ze precies voor ons gaan. Ik bedoel maar: ik ben de laatste die ze neer willen halen. Waarschijnlijk is iedereen van de politie een groter doelwit.'

Mam schud haar hoofd. 'Jij bent juist een groter doelwit. Politieagenten zijn overal bekend. Jij niet. Als jij verdwijnt dan valt het minder op dan als een politieagent verdwijnt. De commissaris heeft een goed punt gemaakt. Ik zal in de morgen proberen met hem te praten. Om je meer bescherming te geven.'

Pap gaat ook op de bank zitten. 'Ik hoop alleen dat wij laag op de prioriteitenlijst staan van de dieven, of dat het gewoon lafaards zijn die niks durven te doen tegen de wet.'

Mam twijfelt even. 'Die vallen zeggen wel wat anders. Ze waren tenminste niet bang om politieagenten te verwonden. Het ziet er niet rooskleurig uit. Ik hoop dat de boerderij zelf een goede dekmantel is. Dat we hier veilig zijn.'

De volgende dag is het weer een schooldag. Onderweg naar school ben ik continu op mijn hoede. De hele tijd kijk ik om me heen of iemand iets naar me wil doen. Ook in de klas ben ik rusteloos. Meerdere keren geeft de docent mij op mijn kop over het stilzitten. Onderweg naar huis probeer ik mezelf te kalmeren. Dan, wanneer ik bijna thuis ben, zie ik een explosie voor me. Ik spoor Sanilish aan. We landen al snel bij de smeulende resten van het huis. Mijn huis.

Als een idioot zoek ik tussen het puin. Ik vindt mijn vader snel. Hij leeft gelukkig nog, maar hij is zwaar gewond. Ik zie dat Diarain er ongeschonden vanaf is gekomen. Ik heb maar een keuze nu. Met moeite til ik mijn vader in het zadel op de rug van Sanilish. Dan spring ik op de blote rug van Diarain en spoor ik hem aan.

Iedereen die een draak bezit zou mij nu dom noemen. Een draak die je pas kort hebt kan je niet genoeg vertrouwen om er zonder zadel op te rijden. Al helemaal niet als het zoveel heeft meegemaakt zo kort geleden. Maar nu ben ik van mening dat de nood de wet breekt. Sanilish volgt me, blijkbaar door hebbend wat er moet gebeuren. Ik breng pap zeer snel naar het ziekenhuis in het dorp. Bij de landing komt het personeel al meteen naar ons toerennen. 'Wat is er gebeurd?'

Ik spring van Drain af. 'Er was een explosie op onze boerderij! Mijn vader is zwaar gewond geraakt!'

Het personeel legt mijn vader op een brancard. Een van hun rent naar een Salfier in de buurt en racet naar het politiebureau in de buurt. Ik wacht vijf minuten lang buiten tot iemand van het personeel naar me toekomt. 'Ben jij Tes?'

Ik knik. 'Heb je nieuws over mijn vader?'

De verpleger schud zijn hoofd. 'Nee. Ik heb nieuws van jouw moeder. Ze is hier in het ziekenhuis, ook gewond geraakt in een explosie. Ze wil je spreken.'

Ik ren meteen naar binnen. 'Zorg voor mijn draken!'

Ik heb de kamer van mijn moeder al snel gevonden. Gelukkig is ze er iets minder erg aan toe dan mijn vader. Ze zit rechtop haar bed met een boek in haar handen. 'Tes! Wat doe jij hier in het ziekenhuis? Ik kan me niet herinneren dat ze iemand naar je toe hadden gestuurd.'

Ik ga op haar bed zitten. 'Dat klopt, mam. Ik ben zelf hier gekomen. Er is iets gebeurd op de boerderij.'

Mam pakt mijn hand. 'Zeg het me alsjeblieft. Ik wil weten wat er gebeurt is.'

Ik begin te huilen. 'Er heeft een explosie plaats gevonden. Pap is zwaar gewond geraakt. Ik heb hem hierheen gebracht. Sanilish staat buiten met Diarain.'

Mam knikt. 'Ik had het moeten weten. Ik kwam vanmorgen aan bij het politiebureau om de commissaris dood in zijn kantoor te vinden. Vervolgens ging er een bom af die mij verwondde. Dit zijn geplande aanslagen. Wij zijn een doelwit geworden. Maar hoe heb je jouw vader hierheen gekregen met maar een zadel?'

Ik zucht. 'Ik heb Diarain bereden zonder zadel. Ik zette pap op Sanilish. Gelukkig is Sanilish slim genoeg om mij te volgen.'

Mam zwaait een vinger in verband in de lucht. 'Foei toch, Tes. Een nieuwe draak zonder zadel bereiden. Hoe ging het?'

Ik zucht weer. 'Hij vliegt een stuk minder soepel dan Sanilish. Gelukkig heb ik al ervaring met een draak zonder zadel bereiden. Daardoor kon ik een ongeluk voorkomen.'

Mam laat haarzelf zakken op het bed. 'Zorg ervoor dat je dat niet weer doet. Je hebt geluk dat je Diarain al kende en vooral andersom. Anders had hij je er de eerste en beste mogelijkheid af gegooid.'

Een zuster komt binnen racen. 'Zijn die twee eigenwijze draken buiten van jou?'

Ik knik twijfelachtig. 'Als de een een zadel draagt en de ander niet wel, ja. Hoezo?'

De zuster trekt me aan de arm mee. 'We hebben onmiddellijk hulp nodig. Er zijn nog meer explosies geweest. Een school hier in de buurt en een huizenblok. We hebben hulp nodig van iedereen met draken. Misschien kunnen jouw draken ook meehelpen, wat voor soort ze ook mogen zijn.'

Buiten wijs ik naar Diarain. Dat is een Salfier, mevrouw. Die kan, denk ik, niet veel meer vliegen vandaag. Zijn vorige eigenaar heeft hem wel getraind, maar niet veel. Ik kan wel met Sanilish helpen.'

De zuster helpt me met het vervangen van het zadel. Ze zet het zadel dat eraf komt op Diarain terwijl ik naar de school toe race. Mijn school.

Bij de landing zie ik al wat er gebeurd is. De explosie vond plaats in het lokaal waar ik lessen volg. Gelukkig zijn er geen klasgenoten gewond geraakt. Ik zie wel een zak met een lichaam erin. Ik hoop maar dat het niet is wie ik denk dat het is. Om mijn gedachten af te leiden help ik met Sanilish mee met zoeken tussen het puin. Ik vindt het schoolhoofd al snel. Sanilish helpt me met de dikke man in het zadel te hijsen. Ik zet hem vast voor ik op de tweede plek klim en Sanilish aanspoor. Ze springt de lucht in en helpt mij met het wegbrengen van het schoolhoofd.