Ik schrik als ik Robert zie. Waarom staat hij hier? En waarom staat hij te lachen als een maniak? Ik begrijp het niet. Dan spreekt hij. 'Zo, zo. Het paar heeft me gevonden. En zie ik nu dat je de politie hier hebt gekregen? Wat vindt je van mijn rijk?'

Ik kijk om me heen. 'Ben jij degene die hier achter zit? Achter al die diefstallen? Waarom? En wat hoop je ermee te winnen?'

Robert lacht. 'Niet wat je denkt dat ik wil winnen. Ik heb alle draken die in de verste verten een match zijn voor mij en Diarain gevangen genomen en opgesloten. Dan kan ik de race winnen. En als ik die race win dan heb ik het geld om al deze draken weg te voeren naar andere landen, waar ze me flink rijk kunnen maken.'

De commissaris kijkt Robert twijfelend aan. 'En hoe denk je ermee weg te komen? Je bent erbij. Met het gezag dat mij gegeven is als commissaris arresteer ik je.'

Robert lacht weer. 'Met het gezag dat mij gegeven is met deze basis sluit ik jullie op!'

Een stel kooien komen uit de grond zetten. Sanilish is net snel genoeg om mij uit een kooi te houden, net als haarzelf. Robert rent langs ons naar de tunnel. Sanilish en ik willen mam bevrijden als mam mijn arm pakt. 'Pak hem. Jij kan hem inhalen.'

Ik knik en klim op Sanilish. Sanilish stormt door de tunnel naar buiten, waar ik Robert op een van de politiedraken zie. 'Dit is de laatste keer dat we elkaar zien, Tes. Ik ga het land uit met de draken. Of je het nu wil of niet.'

Hij spoort de politiedraak aan en gaat ervan door. Ik fluister naar Sanilish. 'Je weet wat we moeten doen. Je kan het, Sanilish. We hebben dit eerder gedaan.'

Sanilish knikt kort voor ze haar vleugels strekt. Met een grom stijgt ze op. Ondertussen heeft Robert een enorme voorsprong opgebouwd. Sanilish klapt hard met haar vleugels om dit te veranderen. Ik sluit ondertussen mijn ogen om na te denken. Ik moet Robert van die draak af krijgen, maar hoe? Hij kan bewapend zijn. En niet alleen dat, maar hij is al jaren een vriend van mij. Ik denk niet dat ik hem iets aan kan doen. Dan komt de oplossing binnen voor beide problemen.

Ik leun opzij en maak de banden van het zadel los. Dan fluister ik weer in het oor van Sanilish. 'Rustig. Hij heeft waarschijnlijk niet door wat we nu gaan doen. Ga omhoog.'

Sanilish klapt weer met haar vleugels, maar nu om hoogte te winnen. Ondertussen werk ik door aan het zadel. Als Sanilish het zadel weg voelt glijden grijpt ze er meteen naar. Met een klauw vangt ze het zadel op. Ik geef haar een klopje dat ze het goed doet. 'Op mijn teken laat je het los, ok?'

Sanilish gromt als antwoord. Ondertussen komen de wolken steeds dichter bij. Ik klop drie keer op de nek van Sanilish. Ze begrijpt het teken en begint de duikvlucht. Door onze enorme hoogte en de sterke rugwinden die erbij komen verschijnt Robert al snel in ons zicht. Ik stuur Sanilish iets bij tot we op een ramkoers liggen. Dan roep ik het uit. 'Nu!'

Sanilish laat het zadel los. Het zadel vliegt tegen Robert aan en slaat hem uit zijn zadel. De politiedraak kijkt even versuft voor het Sanilish achtervolgt, die achter Robert aan duikt en hem uit de lucht grijpt. Dan zet ze koers naar de basis van Robert.

Daar aangekomen zijn de politieagenten en mam al vrij. Mam rent meteen naar mij toe als ik van Sanilish af stap. 'Ben je nog in orde, schat? Ben je gewond?'

Ik stel haar gerust. 'Ik ben in orde, mam. Ik heb alleen geen zadel meer. Ik moest het dumpen om Robert te pakken te krijgen.'

Terwijl mam en ik praten nemen de politieagenten Robert in hechtenis. De commissaris komt dan naar ons toe. 'Dat heb je goed gedaan, Tes. Hoe heb je hem te pakken gekregen?'

Ik vertel hem hoe ik Sanilish het zadel naar Robert heb laten gooien, en hoe het zadel kapot is gevallen een stuk verderop. De politieagent knikt. 'Je hebt een nobel offer gedaan om een dief gevangen te nemen. In naam van de politie, en in naam van het dorp, moet ik je bedanken voor je inzet en moed.'

Ik knik. Mijn blik wordt dan naar Robert getrokken, die door de politie wordt afgevoerd. De tranen beginnen over mijn wangen te rollen. 'Ik kan het niet geloven dat hij de verrader is... ik ken hem al zo lang. Ik dacht dat ik hem beter kende dan wie dan ook.'

Mam tilt mijn hoofd op. 'Ik weet niet waarom hij het deed. Maar ik weet wel dit. Hij is nu gevangen genomen, en hij is geen gevaar meer. Nu kunnen we alle draken weer terug brengen naar hun eigenaren. Ik denk alleen dat we die Diarain een nieuw huisje moeten geven.'

De commissaris knikt. 'Diarain is niet de enige die we iets moeten geven. Tes, zou je bij de politie willen komen? We kunnen nog goede mensen gebruiken.'

Ik schud mijn hoofd. 'Nee. Ik ben niet zoals mijn moeder. Het was gewoon toeval dat ik alles goed had opgevangen. Sanilish en ik zijn racers. Geen agenten.'

De commissaris knikt. 'Als je ooit nog iets nodig hebt, kun je bij mij terecht. Het offer blijft open.'

Dan klimt iedereen weer op zijn of haar draak. Ik klim weer op de rug van Sanilish, onder de verbaasde blikken van het halve politiekorps. Blijkbaar vinden ze het raar dat ik op Sanilish rij zonder zadel. Mam en ik rijden dan op onze draken naar huis.

Pap rent weer naar buiten als mam en ik thuis komen. De volgende preek wordt meteen weer naar mijn hoofd gegooid. 'Tes! Ik dacht dat we het duidelijk hadden gemaakt! Nu rij je weer zonder zadel op Sanilish! Wat is er mis met je?'

Mam lost het op. 'Tes heeft de dief te pakken gekregen terwijl ik vast zat met de rest van het corps. Ze moest alleen het zadel opofferen. Als ze dat niet had gedaan dan had ze de dief niet te pakken gekregen.'

Pap zucht. 'Wie was de dief?'

Mam kijkt even vragend naar mij. Met enkele tranen in mijn ogen knik ik. Dan reageert mam. 'Het was Robert, een jeugdvriend van Tes. Tes herkende de draak van Robert en waarschuwde ons. De commissaris negeerde het, waar we bijna de prijs voor betaalde. Dankzij Tes zijn de draken nu veilig. Ze worden nu allemaal terug gebracht naar hun eigenaars.'

Ik bedenk me dan iets. 'Hoe zit het met Brandon? Hij had zijn prijzen net omhoog gegooid. Hij moet hier iets mee te maken hebben! Ik denk dat hij in het geheim zadels heeft gemaakt voor Robert!'

Mam rent weer naar haar draak. 'Nu wil ik dat je echt hier blijft, Tes! Dit is iets wat ik zelf moet doen zonder jou!'

Ze is verdwenen voor ik iets kan doen. Pap zucht weer. 'Dat is politiewerk. Ze blijven rennen van de ene boef naar de andere. Ik zie haar eigenlijk nooit. Ze zit veel in haar kamer te werken aan zaken of op het bureau om verdachtes te ondervragen. Ik ben blij dat jij die kant niet op gaat...'

Ik verzorg Sanilish even. Ze is nog aan het hijgen van de snelle en intensieve race. Ik hoop maar dat mam in orde is...