Die avond bewerk ik mijn zadel. Ik ben niet de beste zadelmaker die er is, maar ik kan kapot naaiwerk vervangen en kleine aanpassingen aanbrengen. Wat ik nu doe wordt door veel mensen veracht: ik bewerk mijn zadel zodat het meer aanvoelt alsof ik zonder zadel rij. Ik heb besloten om voor de race zonder zadel te rijden. Ik wil geen geld uitgeven aan een zadel dat voor geen meter zit, en ik vind de speciale zadels veel te duur. Daarom ga ik mezelf trainen om zonder zadel te rijden. Nu maar hopen dat dit niet fout gaat.

Als ik bijna klaar ben komt pap thuis. Ik stap naar buiten om te kijken of het hem gelukt is. Hij is met lege handen terug gekomen. Daarom praat ik met hem. 'Hey, pap. Heeft Brandon de prijs aangepast?'

Pap schud zijn hoofd. 'Hij weigert. Hij zegt dat zadels maken veel werk is, dus dat hij het geld nodig heeft. Hij weigert om ons te helpen. Dat en hij zegt dat zijn Starista-leer op is. Ik denk dat ik een andere zadelmaker voor ons ga zoeken. Eentje die niet slaapt tijdens het werk.'

Ik knik. 'Ik ga trainen met Sanilish om zonder zadel te rijden. Misschien heb ik de benodigde vaardigheden wel om Sanilish zonder zadel te bereiden. Dat zou het wel makkelijk maken.'

Pap schud zijn hoofd. 'En een stuk gevaarlijker. Weet je zeker dat je het kan? Je rijdt nu al met minimaal zadel. Als het zo doorgaat vlieg je nog van Sanilish af. Wie moet er dan voor Sanilish zorgen? Jij bent de enige die Sanilish vertrouwt. Nog erger: als je slaapt dan mag niemand in jouw buurt komen voor Sanilish naar diegene gromt! En hoe zit het met jouw moeder en mij? Je wil ons toch niet een begrafenis bij laten wonen?'

Ik omhels pap om hem te troosten. 'Sanilish en ik zullen veel oefenen. Geloof me, ik zal voorzichtig doen. En anders zal onze training ervoor zorgen dat het zadel bespaard wordt en dan kunnen we de race rijden met dat zadel.'

Pap beantwoord mijn omhelzing. 'Is goed. Maar wees voorzichtig. Ik wil niet dat jij dood gaat. Je betekent veel voor ons.'

Ik lach. Die lach wordt harder als Sanilish om de hoek komt kijken of het nog goed gaat met mij. 'Ik denk niet dat Sanilish ook maar iets laat gebeuren met mij. Sanilish is een trouwe draak. Er zijn mensen die wensen dat ze een draak hadden zo trouw. Geloof me: zolang als ik Sanilish heb ben ik veilig.'

De volgende ochtend maak ik mijn zadel af en ga ik oefenen met Sanilish. Eerst oefenen we enkel met het zadel, maar als de dag vordert laat ik Sanilish het zadel in haar klauwen dragen terwijl we steeds extremere dingen uitvoeren. We krijgen het zelfs voor elkaar om loopings en kurkentrekkers te doen zonder problemen. Als we klaar zijn gaan we naar huis. Daar ziet pap hoe ik zonder zadel op de rug van Sanilish zit. Hij schrikt zich een ongeluk.

Pap rent naar ons toe. Als hij ziet dat ik in orde bent komt hij tot rust. 'Tes, waarom reed je zonder zadel? Ik dacht dat ik me duidelijk had gemaakt dat ik dat niet wilde. Ik wil je niet kwijt, Tes! Doe dit alsjeblieft niet!'

Ik laat mijn hoofd zakken. 'Ik heb maar een zadel dat werkt voor Sanilish en mij. Maar een zadel om de race op te rijden. Ik wil niet dat het kapot gaat voor de race, of nog erger, tijdens de race in een bocht. Ik kan dat voorkomen, door het zadel nu te besparen. Maar dan moet ik tijdens de trainingen zonder zadel op Sanilish rijden.'

Pap gromt tussen zijn tanden door. 'Ik wil niet dat je zonder zadel op Sanilish rijdt en daarmee basta! Of je rijdt met een zadel op Sanilish of je rijdt niet op Sanilish! Racen met draken is al gevaarlijk genoeg!'

Daarmee loopt pap weg. Ik pak het zadel op en neem het mee naar mijn kamer, waar ik het met veel moeite op zijn plek terug hang. Dan verwen ik Sanilish alleen. Als ik klaar ben plof ik neer op mijn bed. Mijn spieren doen pijn na vandaag. De training was erg intensief. Niet alleen dat, maar het kostte me ook veel moeite om me aan te passen aan de nieuwe manier van Sanilish bereiden. Sanilish zonder zadel bereiden... het voelt zo levendig.

Ik kon elke beweging voelen. Hoe ze ademt, hoe ze haar spieren beweegt. Zelfs hoe ze haar spieren gespannen houdt om haar poten tegen haar aangedrukt te houden. Het is een speciale ervaring. Maar daardoor kon ik me ook voorbereiden op haar bewegingen. Ik heb eindelijk meegemaakt hoe de eerste drakenracers zich voelde. Dat we ooit ermee gestopt zijn. Maar ja, zonder zadel gebeuren er ook minder ongelukken.

Ik ga tegen Sanilish aan zitten en pak mijn laptop. Daar zoek ik de details van de komende race op. Het blijkt dat de race bedoeld is om de beste racers te vinden. De beste drie worden uitgenodigd om in de landelijke competitie te racen als een team. Ik hoop maar dat dit genoeg is voor de burgemeester om mij in te schrijven.

De volgende dag moet ik naar school. Sommige mensen vinden mij raar, maar ik ga altijd op Sanilish naar school. Het is raar dat ik op mijn "boerendraak" naar school rij. Maar wat nog vreemder is, is dat Sanilish altijd met mij mee naar binnen gaat. Hoe vaak ik haar in de stallen heb geprobeerd te zetten, ze komt altijd achter me aan. Iedereen is jaloers op mijn draak, wat mij weer trots maakt op Sanilish.

Sanilish gaat, zoals altijd, achter mij liggen. Ik heb een plek bij de deur gekregen, zodat Sanilish erbij kan liggen. Ze ligt half om me heen terwijl de lessen gegeven worden.

De uren vliegen voorbij. De lessen gaan snel door. Als het eindelijk pauze is vragen een aantal klasgenoten of ik met ze wil racen. Ik ga enthousiast akkoord. Ik ben net op Sanilish geklommen als een van mijn klasgenoten uit de stallen komt met een kapot slot in zijn handen. 'Mijn draak is gestolen!'

Twee anderen volgen hem. Een van hun komt huilend naar buiten. 'Mijn draak is ook gestolen! Ik had hem net gekregen!'

Ik spring van Sanilish af en ren naar binnen. Daar zie ik dat drie stallen open zijn gebroken. De rest is nog gewoon aanwezig. De docenten komen er nu ook bij en jagen alle leerlingen de stal uit. Ze brengen de draken ook naar buiten voor ze de stallen helemaal afsluiten. Sanilish geeft mij bezorgd een kop tegen mijn schouder. Ik aai er over heen om mezelf tot rust te brengen.

Ik schrik hiervan. Al die draken die de afgelopen tijd gestolen zijn. Drie weken geleden heeft Sanilish nog twee dieven weggejaagd. De dag ervoor werd er in de buurt een draak gestolen. Weer vier dagen daarvoor was er een stal leeggeroofd. Blijkbaar is dit georganiseerd. Hoe dan ook, ik zal Sanilish niet uit mijn oog laten de komende dagen.

De docenten brengen ons dan naar binnen, terug de lokalen in. 'Kom op, jongens en meiden. Zometeen komt de politie dit overnemen. Blijf alsjeblieft binnen tot dat gebeurt.'