De volgende dag ga ik weer vol goede moet naar school. Ik wordt ontvangen als een held. Iedereen juicht naar me wanneer Sanilish en ik landen op het plein. Zelfs het schoolhoofd komt mij feliciteren met mijn overwinning van gisteren. Ook mijn docent is nogal van zijn stok gebracht. 'Goed geracet gisteren, Tes. Je hebt al jouw vaardigheden gisteren tentoongesteld.'

Ik zucht. 'Daarover gesproken... ik ben gisteren uitgenodigd voor de race in de hoofdstad over drie maanden. Ik vroeg me af of ik daar een week vrij voor mag hebben...'

Het schoolhoofd spreekt even met mijn docent. Dan spreekt hij mij aan. 'Gisteren liet je iedereen zien dat zelfs zonder partner om mee te oefenen je de vaardigheden hebt om bijna iedereen te verslaan, als het niet iedereen is. Van mij heb je die toestemming, Tes. Ik denk dat jouw docent het ook niet erg vindt.'

Mijn docent kijkt een beetje paniekerig naar het schoolhoofd. 'Maar de toetsen! En het huiswerk! Straks mist Tes te veel!'

Het schoolhoofd schud zijn hoofd. 'Dat zal wel niet. Tes haalt de beste cijfers van iedereen. Daarnaast verdient ze met deze races meer geld dan de gemiddelde docent. Ze kan best een paar lessen missen.'

De docent wil nog protesteren, maar komt niet veel verder. Als het schoolhoofd zijn zegje heeft gedaan dan is het finaal. Niemand kan hem dan nog tegenspreken. Zelfs terwijl hij nog in het gips zit.

Na de les ga ik weer terug naar het huis van Chris. Daar aangekomen zie ik dat de moeder van Chris aan een tafel zit met een jonge man. Zodra ik binnen stap staat ze op. 'Tes! Dit is Daan! Dit is de jongeman waar ik het over had. Hij is een redelijk professionele racer.'

Daan staat op van zijn stoel. Dan maakt hij een buiging voor me, die iets overdreven lijkt. 'Aangenaam kennis met je te maken, Tes. Ik heb je zien racen, en was zeer onder de indruk. Ik hoorde van mijn tante dat je hulp nodig had met een racemaatje. Klopt dit?'

Ik knik zacht. 'Sanilish en ik kunnen wel wat hulp gebruiken. Zeker nu we met de race in de grote stad zitten...'

Daan knikt. 'Ik denk niet dat ik op hetzelfde niveau zit als jij. Nog niet eens in de buurt. Maar ik denk dat ik zeker jouw training wat... intensiever kan maken. Is dat ongeveer wat je zoekt?'

Ik knik weer. Daan knikt als antwoord. 'Goed. Dan zal ik je helpen met jouw racetraining. Ben je morgen in de middag beschikbaar?'

'Helaas niet. Ik heb school. Ik ben pas in de avond beschikbaar. Mijn docent had al moeite met mij de week over drie maanden vrij gunnen. Ik denk niet dat ik er nog dagen tussendoor bij kan smokkelen. Hooguit om mijn ouders te helpen met het huis opnieuw opbouwen...'

Daan lacht daarom. 'Tja... eigenlijk heb je een punt. Ik ben eigenlijk mijn werk ook vergeten. Maar ik kan misschien een rooster aanvragen dat gelijk loopt met jouw schoolrooster. Of een aanvraag doen om de racetraining onder werktijd te doen als cursustijd.'

Ik laat mezelf in een stoel zakken, eigenlijk een beetje overweldigd. 'Bedankt dat je dit voor me wilt doen. Misschien sta ik nog een kans tegen al die racers in de hoofdstad. Misschien kan ik nog winnen.'

Daan laat het daarbij. 'Ik zie je morgen avond, en anders de avond erna. Hoe dan ook: tot snel.'

Hij loopt daarmee het huis uit. De moeder van Chris schenkt wat te drinken voor me in en gaat dan schuin tegenover me zitten. Ik leg mijn handen om mijn beker heen. Dan spreekt ze. 'Wat vindt je van mijn idee voor een racemaatje?'

Ik neem een slok van mijn drinken voor ik antwoord. 'Hij lijkt me aardig genoeg. Ik maak me alleen zorgen over hoe we samen moeten oefenen. Vooral met al het huiswerk dat mijn docent opgeeft...'

De moeder van Chris lacht binnensmonds. 'Dat zal hem niet tegenhouden. Daan is goed met problemen oplossen. Daarom is hij ook een politieagent geworden. Of een detective, eigenlijk. Het aantal zaken dat hij heeft opgelost rivaliseert bijna het aantal zaken dat jouw moeder heeft opgelost.'

Chris komt dan thuis. Hij was nog even het dorp in gegaan met een paar vrienden. Hij schenkt een beker melk voor zichzelf in en komt erbij zitten. 'Dus, wat vindt je van mijn stapelgekke neefje?'

De moeder van Chris geeft Chris een klap voor zijn hoofd. 'Zo spreek je niet over je neefje. Dat "stapelgekke neefje" is toevallig bereid om Tes te helpen met haar trainingen. Heb wat respect voor hem.'

Chris kijkt zijn moeder verontwaardigd aan. 'Hij is toch gek? Waarom zou hij anders bij de politie gaan? De agenten zijn allemaal stapelgek!'

Zijn moeder zucht. 'Hij doet het voor het avontuur. Elke dag is anders. Daar geniet hij van. Dus het is niet omdat hij gek is, maar omdat hij juist afwisseling nodig heeft.'

Chris gooit de rest van zijn melk achterover voordat hij zijn beker bij de vaat zet en naar zijn kamer gaat. Zijn moeder zucht luid. 'Negeer hem maar. Hij heeft niet zoveel met agenten. Volgens mij omdat ze het niet toestaan dat hij en zijn vrienden kattenkwaad uithalen. Anders zou hij het wel kunnen vinden met de politie. Maar goed, check jij even hoe het gaat met Diarain en Sanilish?'

Ik drink het laatste van mijn drinken op en doe wat ze zegt.

De volgende middag staat Daan al te wachten bij mijn school, naast een fitte Salfier. De spieren van zijn Salfier zijn overduidelijk getraind. Zijn zadel lijkt ook een beetje op mijn zadel, op de politieapparatuur erop na. Alles is gemaakt om zo snel mogelijk te zijn. Zodra ik het zie lach ik. 'Hey, Daan! Het is je gelukt?'

Hij loopt naar me toe. Zijn draak volgt hem trouw. 'Hey, Tes. Vraag me niet hoe, maar ik mag trainen met je onder werktijd. Als een soort cursus. Ik heb echt geluk.'

Ik stap op Sanilish. 'Nou, laat maar eens zien hoe goed je bent. Robert en Diarain konden mij en Sanilish nooit verslaan. Ik wil wel weten of je dat record kan verbeteren.'

Daan stapt op zijn draak. 'Laat maar zien hoe goed JIJ bent, luchtprinses. Ik heb de verhalen gehoord en het zelf gezien. Die laatste race was je een geduchte tegenstander.'

Met die woorden kijk ik hem vragend aan. 'Hoe weet je dat ik een geduchte tegenstander was? Deed jij mee aan die race?'

Daan lacht. 'Meedoen? Ik was de tweede! Had je echt niet door dat ik dezelfde persoon ben? Je hebt me nog aangekeken toen je mij inhaalde!'

Ik schud mijn hoofd. 'Nee, ik had het niet door. Ik was zo diep geconcentreerd... maar jij was dus de tweede?'

Daan knikt. 'Ja. Maar zodra jij me inhaalde bouwde je een voorsprong op waar ik niks tegen kon beginnen. Je was zo snel... en ik zag hoe goed je samenwerkt met jouw draak. Zelfs gewond is jouw draak nog sneller dan alle andere.'

Sanilish gromt tevreden. Ik spreek maar voor haar. 'Sanilish vond de race ook erg leuk. Ze complimenteert jou met jouw inzet, want daardoor zette zij haarzelf ook meer in. Ze houdt van een beetje competitie.'