De enorme turquoise draak bestudeerd me. 'Het is jaren geleden dat ik een mens van de koninklijke familie heb gesproken. Toch draag je nog steeds mijn geur, prinses. Wat is het dat je wil weten?'

Ik ben te verbaasd om te spreken. De verhalen van mijn familie zijn waar. Ze bestaat nog steeds. Ze heeft het al die jaren overleefd. Saniala praat maar voor mij. 'Prinses Sariel hier heeft dromen over draken. Om precies te zijn, dromen over u en uw mate Ragnolar. Zij heeft, door haar ouders, er nooit veel aandacht aan gegeven, maar Jonathan was zo slim om haar hierheen te brengen.'

De turquoise draak brengt haar kop omlaag. 'Dit is onverwacht. Ik had verwacht dat iemand ooit weer over mij zou dromen, maar dat ik het niet meer mee zou maken. Maar ik moet nu iets van jou weten. Welk perspectief zie je het?'

Met moeite vind ik mijn stem weer terug. 'Ik... ik zie het door uw ogen. Ik zag de liefde die Ragnolar voor u had. Hoe jullie met de boer spraken toen alle prooi verdwenen was...'

Solasinia sluit haar ogen kort. 'Door de jaren heen dromen mensen wel eens over de draken. Vaak dromen ze over onze woede, of dromen ze dat ze ons in de lucht zien. Nooit droomt iemand dat hij of zij een van ons is, behalve jij. En niet alleen dat, je weet details uit mijn verre verleden naar voren te brengen. Ik ben verbaasd. Bedankt dat je mij weer terug brengt naar die tijd.'

Ik zucht. 'Eerst was het enkel een droom dat ik mijn eigen territorium had waar iedereen mij vereerde, om het te moeten verdedigen tegen vijandelijke draken. Maar zodra ik deze trip met Jonathan begon werd het erger. De dromen werden overheersender. Dat was wanneer ik de eerste droom over uw leven kreeg. U stond vroeg op, en de schittering van uw schubben in de ochtendgloren wekte Ragnolar. Hij was er niet al te blij mee, maar u zei: "De ochtendgloren beginnen vroeg. Daarom heten het ook de ochtendgloren. Alleen dan is de glorie van de wereld te zien." Gisteren kwam de droom van uw jachttrip die eindigde bij de boer.'

Solasinia opent haar ogen weer en gaat languit liggen, zodat haar kop nog geen armlengte van mij af ligt. 'Er is iets wat ik moet uitleggen. Over waarom ik mijn dood in scene heb gezet. Waarom Ragnolar zijn gekte nepte. Er waren, in die tijd, veel problemen op de wereld. Dit kwam doordat de god van de chaos los was gekomen. Ragnolar en ik besloten dat onze beste kans bij de lijn der koningen lag. Er was daar maar een probleem: de laatste koning lag op sterven. Uiteindelijk zette ik mijn dood in scene. Ik zorgde ervoor dat de laatste koning een nakomeling kreeg. Vervolgens verdween ik, zodat het podium vrij was voor Ragnolar. Hij beschermde de nakomeling en voedde hem op. Wanneer het er tijd voor was gaf Ragnolar zijn leven zodat de nieuwe koning het podium kon betreden. De koning die de god van de chaos kon verslaan.'

Het verhaal dat ze mij vertelt laat me schrikken. 'Wacht eens even. Betekent dat niet dat ik, in essentie, uw nakomeling ben? De nakomeling van u en de laatste volbloed koning?'

Ze knikt zacht. 'Ja. Jij draagt mijn bloed, jonge Sariel. Ik denk dat jouw drakenbloed weer actief is geworden. Het wil zichzelf laten gelden. De dromen probeerde je te laten merken dat jij mijn nakomeling bent.'

Ik maak me nu zorgen. 'Maar wat betekent het voor mij? Als ik half draak ben...'

Solasinia zucht. Ik wordt bijna omver geblazen door de sterke luchtstroming. 'Dat betekent dat je mijn kracht in jouw bloed hebt. Niet alleen dat, je hebt recht op het leven als een draak.'

Ik denk na. 'Maar hoe zit het dan met de troon? Ik ben de troonopvolger. Als ik hier leef als een draak gelooft niemand dat ik de troonopvolger ben als mijn ouders de wormen gaan voeren...'

Solasinia lijkt een lach te onderdrukken. 'Je hebt gelijk, en toch weer niet. De mogelijkheid die ik je bied is als volgt. Je komt hier leven tussen ons, jouw verloren familie, en wanneer het tijd is voor jou om de troon te bestijgen keer je weer terug naar jouw ouderlijk huis.'

Ik moet hierover nadenken. 'Maar de draken die mij haten dan? Draken zoals Ralosanar? Die lusten mij levend. Ze haten mij omdat ik van koninklijk bloed ben.'

Solasinia staat op. 'Laat mij dat maar regelen. Een direct order van mij kunnen ze niet negeren. Ik ben, in essentie, hun koningin. Oh, Saniala, bedankt dat je tegen Ralosanar in bent gegaan. Mocht hij nog een keer te ver gaan, kom naar mij toe. Sariel, als een van de draken je niet behandeld zoals je behandeld hoort te worden, kom ook naar mij. Niemand durft mij direct tegen te werken.'

Ze loopt langs me naar de opening van de grot, waar ze een oorverdovende brul uitslaakt. Ik hoor in de verte de antwoorden van meerdere draken. Ergens daagt een gevoel van angst op, maar aan de relaxte houding van Solasinia te zien is het irrationeel. Ze heeft het allemaal onder controle.