De nacht brengt vele gevaren met zich mee. Bij de gevaren van de nacht denken veel aan wolven, of struikrovers. Bij mij niet. Bij mij zijn die gevaren de draken. Elke volle maan wordt een van de mensen opgeofferd aan de draken, als een zoenoffer. Deze maand is het mijn beurt. De goden hebben besloten dat ik de moeite niet meer waard ben, dus dat het mijn tijd is om te sterven voor de vrede met de draken. De mannen doen de polsbanden om mijn polsen en hangen er kettingen aan. Ruw wordt ik naar het altaar getrokken dat een eind buiten de stad ligt.

In het licht van de fakkels wordt ik van al mijn bezittingen ontdaan. De kettingen die aan mijn polsbanden zitten worden dan aan een soort kruis vastgezet zodat mijn armen omhoog getrokken worden. Een van de mannen blijft even om het gebed uit te spreken. 'Oh, hemelse draken. Vergeef ons onze zondes en neem dit offer. Bevrijd ons uit de gevangenis en leer ons de hemelse krachten.'

Dan volgt hij ook de rest. Ik blijf alleen achter. Hoe erg ik ook vrees voor wat er met me gaat gebeuren: ik kan mezelf niet tegenhouden met het in slaap vallen.