Zodra ik die woorden hoor schieten de gedachten door mijn hoofd. Heeft ze door dat ik niet ben zoals ik me voordoe? Wordt ik nu al uit het nest gegooid? Mam brengt haar kop dichter bij. 'Het is me opgevallen dat je... anders bent dan de rest. Je bent continu diep in gedachten, probeert continu de beste te zijn en lijkt bang te zijn over bepaalde dingen.'

Ik knik. Ik kan beter de waarheid meteen vertellen en welke beslissing ze ook maakt over me heen laten komen. 'Je weet toch de vrouw die opgeofferd werd om de eieren uit te laten komen?'

Mam lijkt de kluts meteen kwijt. 'Hoe weet je dat het een vrouw was? Het kon toch ook een man zijn? Of een meisje?'

Ik zucht. 'Ik was die vrouw. Ik volgde de lessen van de goden op. Nadat ik stierf gingen mijn ogen open en stond ik in de hallen van de goden. Ik... ik heb Sola en Safalla ontmoet. Sola vertelde mij dat ze dankbaar was dat ik me op liet offeren om haar kinderen weer groot te laten groeien. Ik vertelde dat ik het deed door de lessen van de godin Sala, godin van de wijsheid. Sola vertelde mij dat elk leven gelijk is, en ik een tweede kans verdien.'

Mam luistert met spanning naar mijn verhaal. Als ik klaar ben heeft ze overduidelijk moeite om haar stem onder controle te houden. 'Je hebt de grote godin Sola persoonlijk ontmoet? Hoe was ze?'

Ik denk even terug. 'Ze leek erg open. Ze was vriendelijk, en ze vond het niks dat ik door mijn knieën ging voor haar. Ze zei dat ze niet veel meer was dan jullie. Ze liep naast mij, en tijdens ons gesprek liet ze mij zelfs in haar schitterende ogen kijken. Nergens op de wereld zijn er ogen zo mooi diepblauw. Ze was mensachtig, maar had drakenvleugels en een staf met een drakenei.'

Mam lacht. 'Ik zie al wat ze heeft gedaan. Er wordt gezegd dat een puur hart nog waardevoller is dan goud. Jij hebt je hart opgegeven om ons te helpen. In plaats van jou er de prijs voor te laten betalen willen ze je een kans geven om te genieten van de vruchten van je werk. Dat is hun manier, Sanali. Maar vind je het dan niet saai om helemaal opnieuw op te groeien? Dingen te leren die je al kent?'

Ik schud mijn kop. 'Juist niet. Dat verhaal van Sola en het ontstaan van de drakenrassen kende ik nog niet. Ik weet niet eens hoe ik mijn nieuwe lichaam moet gebruiken. Ik heb ineens zoveel ledematen die ik voorheen niet had. Ik begin net mijn vinnen te leren kennen.'

Mam streelt mijn rug. 'Morgen avond zal ik het verhaal vertellen van de vrede tussen de mensen en de draken. Hoe een mens haarzelf heeft opgeofferd om de prijs van de zonden van alle mensen te betalen. De dag erna zal ik je helpen om de waarheid naar de rest te brengen.'

Ik strek me iets uit. 'Maar er is nog iets. Voordat ik hier kwam kende ik Sola nog niet. Safalla herkende ik wel meteen, maar Sola moest haarzelf introduceren. De mensen hebben nooit geweten dat Sola bestaat. Dat of de autoriteiten proberen de kennis aan de mensen te onthouden, om angst voor inmenging van Haar te onthouden.'

Mam blijft doorgaan met strelen. 'Je denkt dat er een oorlog komende is, of niet? Ergens heb je gelijk. De mensen zijn een trots ras. Ze denken alles te kunnen. Maar maak je geen zorgen. Als er een oorlog komt dan zullen de Zeven samen werken. Elk ras heeft een ouder. Die ouderen kunnen hun krachten combineren en voordat de mensen een pijl hebben afgevuurd zijn hun legers nutteloos. En zelfs als de ouderen niks kunnen doen dan nog zijn wij sterker dan zij.'

Ik kijk op. 'Ik heb in een van de steden geleefd, mam. Ze... ze hebben een rivier door een van de steden lopen, die bijna volledig onpasseerbaar is. De muren zijn meters dik en hebben grote bogen erboven op staan die alles wat van de grond of lucht komt neer kunnen schieten. Er zijn meerdere lagen. En zelfs als je daar langs komt hebben ze nog vallen en andere dingen door de hele stad. Wachters bewapend met enorme speren. Zelfs als ik eraan denk wordt ik al bang.'

Mam tilt me op en troost me. 'Het is nog geen oorlog, Sanali. En als het tijd is daarvoor kunnen we jouw kennis gebruiken om ze te verslaan. Maak je geen zorgen. Dat jij jouw leven had gegeven voor ons betekent alleen maar dat jij meer waardevol bent. Ik zal de priester inlichten over wat Sola gedaan heeft.'

Ik zucht. 'En hoe zit het met de vleugels? Krijg ik die later in mijn leven ook of is dat iets wat je moet verdienen?'

Mam lacht. 'Die krijg je als je een ritueel ondergaat. Het ritueel van volwassenheid. Maar wat was je naam voorheen?'

Ik sluit mijn ogen. 'Die wil ik niet onthouden. Ik had meer pijn dan plezier in dat leven. Wie ik was maakt niet uit. Nu ben ik Sanali, jouw dochter. Meer is er niet nodig.'