Die avond lig ik naast Sarina, mijn lichaam nog steeds tintelend. Vlak nadat Sola haarzelf aan mij had gebonden hoorde ik haar stem in mijn geest, mij vertellend dat we nu nog oppervlakkig gebonden zijn maar met de tijd dieper en dieper zullen binden. Ik heb al toegang tot enkele van haar krachten, maar moet ze nog zelf niet gebruiken tot ik sterker ben. De staf heb ik nog wel vast.

Dan komt de kop van mam uit het water. 'Sanali, heb je toevallig toegang tot enkele van de herinneringen van de grote Sola?'

Ik knik. 'Ja. Maar niet veel. Plus dat ik Sola heb beloofd haar niet te veel te betrekken bij het dagelijks leven.'

Mam zucht. 'Dus je kan niet een van haar verhalen vertellen? Een van de verhalen die ze zelf heeft meegemaakt?'

Ik schud mijn kop. 'Nee. Dat is de deal. Wat zij persoonlijk heeft meegemaakt is van haar persoonlijk, en niet van mij. Een deal is een deal. Sorry, mam.'

Sentar kijkt op. 'Waarom ben je zo saai, Sanali? Waarom vertel je niet wat je zelf al kan zien van haar herinneringen?'

Nog voor ik kan reageren met de specificaties van de deal reageert Sola via mij. 'Dat komt, Jonkie, omdat ik met haar heb afgesproken dat we privé laten wat privé is. Sanali haar geest kan nog geen diepe binding aan, nog heb ik er interesse in om mijn verhalen rond te hebben zwerven. Laat mijn stem met rust.'

Ik ben verbaasd door de spontane overname, maar wordt nog verbaasder als Sola haarzelf terugtrekt zonder iets te zeggen tegen me. Als ik weer zelf kan spreken vraagt mam wat er zojuist gebeurd was. Ik reageer zacht. 'Sola... ze sprak via mij. Ze gebruikte me letterlijk als een stem. Het was... vreemd.'

Mam lacht. 'De manieren van de goden zijn vreemd. Maak je geen zorgen. Ik denk dat ze je wilde helpen. Je hoeft niet tegen haar in te gaan.'

Ik leg teleurgesteld mijn kop op mijn voorpoten. 'Ik vindt het alleen zo stom dat ze de eerste dag al mij te hulp moet schieten omdat ik het zelf niet aankan. Hoe moet ik dan ooit gerespecteerd worden als haar stem? Als ik niet eens ervoor kan zorgen dat ze buiten mijn privéleven gehouden wordt?'

Het antwoord komt niet van buiten maar van in mijn hoofd. 'Respect komt vanzelf, jonge Sanali. Je bent al sterk en slim. Maar bij dit soort situaties moet ik gewoon ingrijpen. Dit zijn geen dingen die zouden gebeuren als ik niet de bond had aangemaakt. Plus dat je nog moet wennen aan wat er nu gebeurd is. Laat het maar voor nu.'

Ik voel me er iets beter door. Ondertussen vertelt mam een verhaal. Ik luister maar met een half oor mee. Ik denk vooral na over de dingen die nu zullen veranderen. Ik zal druk zijn met te leren hoe ik moet vliegen, mijn vleugels trainen en mijn krachten te leren gebruiken. Ik heb nog niet eens alle ouderen ontmoet. Plus dat ik van de luchtdraak oudere moet leren hoe ik de luchtdraak krachten moet gebruiken. En ik moet nog de krachten van de metaaldraken leren gebruiken. En de draken van de begroeiing. En de aarde. En ijs... ik heb nog een hoop te leren. Te veel naar mijn idee. Ik kijk ertegen op.

De volgende ochtend haalt de luchtdraak oudere me weer op. Hij is goed gehumeurd. Als we een eind van het nest af zijn draait hij zich naar mij. 'Vandaag leer je van mij. Ik heb trouwens goed nieuws. Het is gewoonlijk, dat als iemand het ritueel van volwassenheid doorkomt, dat hij of zij het ouderlijk nest uitgaat en een eigen nest regelt. Maar omdat jij door Sola als haar stem bent uitgekozen hebben wij als raad besloten om je een nest te geven, inclusief een plek in de raad. Als stem van Sola ben je eigenlijk de ultieme oudere.'

Mijn ogen worden groter. 'Maar de afspraak die Sola en ik hebben gemaakt dan? De afspraak dat Sola zich buiten mijn dagelijks leven houdt en ik buiten die van haar?'

Hij lacht. 'Dat maakt helemaal niks uit. Sterker nog, wij twee zullen de enige zijn die weten dat jij het grootste deel van de tijd degene bent die de beslissingen neemt. We zullen wel een teken moeten afspreken voor wanneer je zelf zegt wat je denkt, zodat ik weet wanneer, als ik het er niet mee eens ben, ik je tegen kan spreken.'

Ik lach. 'Sola wordt echt niet boos als je haar tegenspreekt. Sterker nog, volgens haar zullen we over de tijd steeds meer een worden. Dan spreek je haar tegen zelfs al ben ik eigenlijk degene die spreekt.'

Sola spreekt ook even kort via mij. 'Sanali heeft de wijsheid in pacht, en ik vertrouw haar op haar beslissingen. Het enige waar we nu mee moeten wachten is met de oorlog. Ik weet dat sommige nu ongeduldig zijn, maar wacht ermee. Nu is nog niet de tijd om aan te vallen. Sanali moet nog veel leren. Weet in ieder geval dat ik jou daar gedeeltelijk mee vertrouw.'

De oudere knikt. 'Komt in orde, grote Sola. Ik zal goed voor haar zorgen terwijl ze bij ons in de raad zit.'

Sola reageert weer. 'Nog niet. Ze is er niet klaar voor. Voor nu moet ze nog bij haar nest blijven. Het nest is belangrijk voor haar herstel. Geef het nog een week. Over een week mag ze eens per drie dagen een avond meedoen met de raad.'

De oudere buigt kort. 'Begrepen, Sola.'

Sola geeft mij de controle weer terug. 'Je mag het zelf ook in mijn naam zeggen. Dan moet je gewoon over jezelf praten alsof je een ander bent.'

Ik ben iets terughoudend. Is dat niet liegen? Want dan zeg ik dingen die niet kloppen. Plus dat ik misschien iets verkeerd zeg in jouw naam...

Ze reageert luchtig. 'We zijn verrassend veel gelijk. Maak je geen zorgen. Je kan weinig fout doen nu.'