Ik wordt wakker als een ruwe vinger mijn hoofd optilt. Ik kijk recht in de ogen van een gigantische drakenkop. De draak kijkt verbaasd naar mij. Ik dacht altijd dat de draken slechts domme beesten waren die niet veel meer konden dan ademen, eten en ons lastig vallen. Maar ik had het mis. De draak bestudeerd me goed. Dan gaat hij, ik ga er maar van uit dat het een hij is, liggen. 'Zo. Wat heb jij misdaan dat jij gekozen bent als volgende betaling?'

Ik heb geen keuze: ik moet hem in de ogen kijken. Ik sluit kort mijn ogen voor ik antwoord. 'Ik kon de belasting niet betalen. Geen belasting betekent dat ik een crimineel ben. Daarvoor werd ik als volgende offer gekozen, want er was geen zwaardere crimineel meer.'

De draak laat mijn hoofd los. 'Jij bent interessant, dame. Ik wil wel eens weten hoe je werkelijk bent. Geef me een moment.'

Hij pakt de stalen kettingen beet en rukt ze uit elkaar. Dan pakt hij me beet en neemt me mee. Waarheen weet ik niet.

Na de landing neemt hij me mee, een of andere grot in. Hij neemt me diep de grot in tot ver van waar het daglicht reikt. Daar voel ik hoe mijn armen weer opgetild worden. Mijn armen worden weer omhoog gehouden bij de polsbanden. Een paar vonken steken een vuur aan. Daardoor kan ik eindelijk zien wat er aan de hand is. De stalen kettingen zijn nu gekoppeld aan een set gouden kettingen die naadloos zijn. De draak, die nu zichtbaar is, ligt als een groot zwart gevaarte een paar meter van me af. Hij bekijkt me weer goed. 'Je kan nergens meer heen. Nu wil ik wel weten waarom jij de belasting niet kon betalen.'

Ik zucht. 'Sinds kort heerst armoede over mijn stad. De hoge heren eisen meer en meer belasting, wat allemaal hun eigen zakken ingaat. Ik was getrouwd met een van de hoge heren. Mijn man ging dood, waardoor ik veel geld over hield. Ik gaf het allemaal weg aan armen zodat zij de belastingen konden betalen, maar vergat voor mezelf wat achter te houden. Toen de belasting inners kwamen... ik had niks meer. Ik werd regelrecht de gevangenis in gegooid. Sinds de misdaad bestrijd is in mijn stad werd ik dus het volgende offer.'

De draak knikt. 'Je hebt een goed hart. Wat de toekomst je ook brengt, je hoeft niet bang te zijn. Voor hun met een goed hart houden de goden altijd een goede toekomst achter. Misschien is het beter dat je hier terecht bent gekomen.'

De draak loopt nu weg waardoor ik alleen achter blijf. Ik ben nog steeds vermoeid vanwege gebrek aan slaap. Zodra ik alleen ben sluit ik mijn ogen weer. Slaap komt snel.

Ik wordt wakker van de stemmen. Ze zijn niet ver van mij vandaan, maar wel buiten de grot waar ik aan de muur geketend ben. Ik hoor ze spreken. De eerste stem lijkt de draak te zijn die mij hier heeft gebracht. 'Ik denk dat ze een puur hart heeft. Dat zij de eerste is sinds deze afspraak die de jongen het leven kan schenken.'

Een tweede stem spreekt nu. 'Zeg dit nu niet te hard. Zei je niet eerder dat ze in deze grotten gevangen zit? Als zij hoort wat wij willen kan ze misschien ons tegenwerken of zelfs compleet verdwijnen.'

De draak die me hier bracht spreekt weer. 'Maak je geen zorgen. Ze is compleet buiten westen. Volgens mij hebben ze haar lang gemarteld. Zo lang dat ze nu de rust neemt om weer op krachten te komen.'

De tweede stem spreekt grommend. 'Dus jij denkt dat ze niet hoort wat wij zeggen? Prima. Maar als ze alsnog ontsnapt of ons tegen spreekt dan is het jouw schuld.'

De zwarte draak spreekt weer. 'Ze begrijpt waarschijnlijk toch niet waar we het over hebben. Maar goed. Ik denk dat ik iemand mee heb genomen die geschikt is voor het ritueel. Het wekken van de drakenjongen. Zij kan het Altaar van Drakenvuur weer activeren. Zij is de sleutel tot het voortleven van het drakenras. Jij zal hetzelfde zeggen als je met haar gesproken hebt.'

De andere stem is bedachtzaam nu. 'En hoe zit het dan met het crimineel gedoe? We krijgen alleen maar criminelen van de mensen, of ben je dat vergeten?'

De zwarte antwoord meteen. 'Zij is het meest crimineel wat ze nog hadden. Ze kon de heersers niet genoeg betalen dus vonden ze haar crimineel. Dat betekent dus dat we binnenkort niemand meer krijgen van de mensen.'

De andere draak klinkt nu gestrest. 'Dat betekent dat we dus zo snel mogelijk het ritueel moeten proberen. Een jonkie kan in enkele maanden opgroeien tot een volwassenen, maar als ze niks meer kunnen geven dan staat de volgende oorlog voor de deur. Je weet hoe de ouders erover denken. De mensen moeten boeten voor hun misdaden. Ik hoop alleen dat je gelijk hebt over het pure hart. Als er een oorlog start tussen ons en de mensen voordat de drakenjonkies uitgekomen zijn en opgegroeid zijn dan zijn de draken er voorgoed geweest.'

Mijn ontvoerder zegt niks meer. Ergens voel ik me wel rot voor ze. Maar ik twijfel ten zeerste of ik wil weten wat het ritueel inhoudt.'