Wanneer de krampen eindelijk weggetrokken zijn, staat Elisabeth op. Ze ligt in de slaapgrot van Cerciel. Een stukje van Elisabeth staan haar koffers. Naast de koffers staat de plant in een pot. Het vuurkruid. Ze bekijkt de plant goed. De takken zijn lang en dun. Aan elke tak hangen rode bladeren, met spikkels van oranje en geel op sommige bladeren. De bladeren zitten op de takken zoals een varen. Het vuurkruid heeft nog 9 takken, omdat er een tak is afgebroken. De tak die zij heeft opgegeten. Dan pakt ze een van haar koffers erbij. Ze pakt een jurk uit de koffer. Dan ziet ze een beeldje, dat ze in kleding had gerold. Ze pakt het even vast. Zal ze proberen om die magie weer op te roepen? Misschien kan ze de magie permanent aan het beeldje koppelen. Maar dan denkt ze terug aan de vorige avond. Cerciel had gezegd dat niet veel draken magie naar hun wil magie kunnen oproepen. En Elisabeth is niet eens een draak. Ze loopt naar de centrale kamer. Daar zijn Kahless en Cerciel in gesprek met een hoop gegrom en keelgeluiden. Ze wil net Kahless aantikken als Cerciel haar ziet. 'Het is niet erg slim om meteen actief te zijn als je net een hoop vuurkruid hebt gegeten. De beschermlaag is niet erg dik voor de komende uren.'

'Ik voel me al een stuk beter dankzij het vuurkruid. Ik dacht dat ik me even kon wassen en om kon kleden.'

'Om je te wassen moet je de tunnel hebben die rechtsvoor ligt bij binnenkomst. Daar ligt een verwarmde poel. Er staat ook een spiegel. Als je wil zal ik voor je gaan jagen.'

Natuurlijk komt Kahless ertussendoor. 'Het is niet slim om zo snel na het eten van vuurkruid een maaltijd naar binnen te werken. Daardoor kan je het beschermvlies beschadigen door de druk op de buik.'

'Kahless, voor de zoveelste keer, hou je erbuiten. Waarom bemoei jij je met elk gesprek dat ik met Elisabeth wil voeren? Zie je dan niet dat het arme ding aan het verhongeren is? Ze is graatmager geworden. Ze kan nooit een koningin worden als ze geen vlees op haar botten heeft en geen spieren om haarzelf te verdedigen. En je hebt het zelf gezien met de jonge draakjes: hoe beter ze eten hoe sterker hun schubben worden.'

'Ik stem er nog steeds tegen.'

'Dit is geen democratie. Elisabeth is koningin, en zij beslist zelf. En eerlijk gezegd heeft ze meer wijsheid in haar bol dan jij.'

Kahless gromt tussen zijn tanden door. Hij zegt voor de rest niets meer. Cerciel schiet hem een blik toe die zegt dat ze nog niet klaar zijn. Elisabeth ziet het, en zegt snel: 'Ik ben erg hongerig. Ik zou graag wat willen eten. Ik heb niks meer gegeten sinds gisteren middag, en toen kreeg ik geen hap door mijn keel van de schok.'

Cerciel schiet Kahless een tevreden blik toe, en loopt vervolgens de grot uit. Elisabeth hoort het klappen van Cerciel' s vleugels, en vervolgens is het stil. Kahless gaat in een hoek zitten, en pakt vervolgens zijn zwaard en een wetsteen. Met een regelmaat die bijna eng is haalt Kahless de wetsteen over het lemmet heen. 'Je moet niet zo vaak haar kant kiezen. Ik heb al genoeg problemen met zilveren draken die macht over me proberen uit te oefenen. Ik probeer je alleen maar te beschermen.'

'Ik kan er niks aan doen dat jouw ideeën van beschermen belabberd zijn. Jouw ideeën bevatten vaak elementen die me later nog dieper in de problemen brengen. Denk maar eens aan dit: je zorgt ervoor dat niet weet hoe ik een draak moet begroeten, waardoor ik voor gek sta voor een van de adviseurs van de oude koningin. Jouw idee van mij beschermen is mij bewaren in de grot van draak van de laagste rang, waardoor ik zodra ik onthuld wordt als koningin de helft van mijn volk tegen me in het harnas heb gejaagd omdat ik niet de superioriteit heb die een koningin moet hebben, de kennis van een van de basisvaardigheden van mijn ras onthouden terwijl het binnenkort overduidelijk tevoorschijn zal komen, en terwijl je weet hoeveel ik gegeten heb de afgelopen dag probeer je mij een maaltijd te onthouden. Dat is allemaal niet erg beschermend. En als je daar het feit aan toevoegt dat ik in onwetendheid wordt gehouden door jou is dat niet in het minste beschermend.'

'Wat had ik dan moeten doen? Als ik je alles vertel wat ik weet dan zitten we hier over drie jaar nog. En vergeet niet dat ik niet in hoge gratie wordt gehouden door de meeste draken. De meeste dingen zijn niet aan mij om te vertellen. Als ik alles had verteld zou ik voorgoed verbannen worden.'

'Had mij de dingen verteld die ik had moeten weten. Had me verteld voor ze aankwam hoe ik haar had moeten begroeten, zodat ik geen stom figuur zou slaan. Had me van te voren verteld hoe ik moet communiceren. Had me verteld wie mijn vijanden hier zijn. Elke keer dat jij jouw mond opentrekt laat je meer vragen achter dan je vragen beantwoord. Ik wil geen seconde langer dan nodig een stom figuur slaan. Ik ga nu mijn bad nemen.'

Daarmee loopt ze de tunnel in, en kijkt niet meer om naar Kahless. Aan het einde van de tunnel is de bad grot. Ze staat op een plateau. Voor haar ligt een grote poel, waar de stoom van af komt. Rechts van de plateau is er een soort enorme glijbaan, groot genoeg voor een draak. Als Elisabeth dichterbij komt ziet ze krasjes op de stenen. Blijkbaar is de glijbaan erin gesleten door Cerciel. Aan de linkerkant van de tunnelingang staat een grote langwerpige spiegel. Elisabeth kleed zich uit en laat zich in het water glijden. Ondanks dat het water erg heet is voelt het verbazingwekkend comfortabel. Op dat moment heeft Elisabeth spijt dat ze geen washand en handdoek heeft meegenomen. Ze gebruikt dan maar haar handen om zichzelf schoon te poetsen. Als ze klaar is pakt ze haar shirt om zich af te drogen. Dan bekijkt ze zich in de spiegel. Haar hele rechter onderarm is bedekt met schubben, en haar bovenarm heeft al een lichte gloed erover liggen. Haar vingers van haar rechterarm zijn al langer en dunner geworden. Even denkt ze dat haar transformatie alleen vanaf haar arm verspreid, maar dan ziet ze iets anders. Waar eerst haar stuitje zat, is nu een knobbel. Het begin van een staart. Ook ziet ze twee kleine, gelijkvormige bulten op haar boven rug, onder de schouderbladen. Het begin van vleugels? Ze raakt een van de bultjes aan. Het voelt zacht aan, met een harde kern. Ze zou nog uren kunnen staren naar de nieuwe lichaamsdelen, maar ze hoort Cerciel binnen komen, en kleed zich snel aan. Het is beter om een draak niet te laten wachten. Ze had al een pesthumeur, en dat kan er dan niet beter op worden. In de centrale kamer wacht Cerciel al op Elisabeth. Kahless is nergens te bekennen. Ze heeft een hertenhuid in een van haar klauwen. 'Ik heb een hert gevangen. Omdat ik nog niet weet of je de maag van een draak hebt, heb ik het hert al gevild voor ik hierheen kwam.'

'Eet een draak zijn of haar eten koud?'

'Ben je helemaal gek geworden? We zijn draken. Geen barbaren.'

Cerciel is duidelijk niet blij met die vraag. 'Het spijt me van die vraag. In veel drakenliteratuur eten draken hun prooi rauw, en ik dacht dat het hier hetzelfde zou zijn. Vergeef me alsjeblieft.'

Cerciel is nog steeds sacherijnig, maar het mindert wel met Elisabeth' s excuses. 'Ik was weer eens vergeten dat je hier niet bent opgegroeid, en de enige kennis die je over ons hebt uit onbetrouwbare literatuur hebt. Ik denk dat we vandaag een les over basisvaardigheden zullen doen. Als je even de pot met tijm uit de grot naast het bad wil halen, dan leg ik je uit hoe een draak leeft.'

Als de pot tijm is gehaald, begint Cerciel met haar uitleg. Ze vertelt over hoe de grottenstructuur eruit ziet, en hoe grotten worden toegewezen aan draken als ze oud genoeg zijn om op zichzelf te wonen. Ze vertelt over de verdeling van jachtgronden, de manier waarop veel draken hun eten bereiden, en hoe je een jacht afsluit. Dan vertelt ze over schatten. 'Veel draken hebben weinig of geen schatten. Als een draak iets doet voor een draak van bijvoorbeeld adel of een andere draak die schatten heeft, dan kan er een betaling gegeven worden. Het is niet verplicht, maar het word als een eer gezien. De draken met schatten, maakt niet uit van welke stand ze zijn, worden hoog ingeschat. Zo is het wel eens gebeurd dat een gekleurde draak met veel schatten hoger werd ingeschat dan een zilveren draak. Een draak met veel schatten is over het algemeen ook sterker, maar dat leg ik je later uit. De enige draak die niet word beoordeeld aan de hand van haar schatten is de koningin. Een koningin heeft altijd een hoog aanzien, en wordt ook als mystiek gezien. Er wordt over een koningin gezegd dat ze met haar wijsheid geen schatten nodig heeft. Toch heeft de koningin altijd de meeste schatten. Zodra jij de troon bestijgt, worden de schatten van jou. Als een soort erfenis. Daarom word er ook fel gevochten tussen verschillende partijen om de troon. Daar liggen jouw vijanden. Er zijn twee partijen die vinden dat het tijd is voor de zilveren draken om de troon te bestijgen. Een van de twee partijen heeft al gezworen om jouw bloed te drinken. Dat is de hoofdreden waarom ik jou bij mij in de grot wilde houden. Bij mij word je beschermd door een echte draak. Kahless vind dit een aanval op zijn eer, en is van mening dat hij net zo goed jou kan beschermen. Ik ben het daar niet mee eens. Een van de draken van die partij is namelijk zo groot dat hij Kahless zijn grot met gemak kan slopen. En dan kan zelfs zijn zwaard niks beginnen. We vrezen dat die draak alleen met magie te doden is. Mijn gevechtsmagie is redelijk sterk, dus ik sta een kans.'

'Maar als ik geen eigen schatten heb wanneer ik gekroond word, accepteren de draken mij dan wel als koningin?'

'Jouw grootste schat ligt hier.' Cerciel wijst met haar klauw naar Elisabeth' s hart. 'Zolang als jij het beste voor de draken doet, zullen er weinig zijn die tegen jou op kijken. Zolang als jij het drakenvolk beschermt, ben jij een ware koningin. En geen schat ter wereld kan dat verbeteren. Maar er is een schat die wel van jou is. De ring heeft jou uitgekozen, en de ring is jouw schat. We moeten alleen wel ervoor zorgen dat bij een ontmoeting met andere draken je wat... meer aangekleed eruit ziet. Voor drakenbegrippen ben je net zo aangekleed als een jong. Komt waarschijnlijk omdat veel adel zich belaad met goud, en jij geen goud hebt.'

Tegen de tijd dat ze uitgesproken zijn, is het eten klaar. Ze eten in stilte. Na het eten gebruikt Cerciel een van de geweien om de restjes tussen haar tanden vandaan te plukken.