Het duurt een aantal dagen, maar uiteindelijk hebben de draken een gat in de aardkorst gemaakt waar ze doorheen konden komen. Riacella laat Kahless als eerste gaan, en volgt dan samen met de raad en haar wachters. Een aantal draken zijn geselecteerd om ook mee te komen. De meeste van de draken zijn aan de kleine kant, op een na. Resternarol. Resternarol is de leidster van de Relbloedclan. Haar eieren zijn nu overduidelijk zichtbaar aan haar rechter flank. Het zijn er vier. Zodra Riacella de zon op haar schubben voelt weet ze waar ze het voor doet. Ze sluit haar ogen en ruikt de lucht. Vers gras, pijn en loof bomen, en smerige uitlaatgassen. Toen ze naar de drakenwereld ging was ze er zo aan gewend dat ze het niet meer merkte. Nu gaat ze bijna over haar nek van de geur, en ze zijn niet eens in de buurt van een grote stad. De rest van de draken zijn er net zo aan toe. Alleen haar moeder ziet er onaangetast uit. Riacella heeft nu de eerste fout in haar plan ontdekt: draken hebben een veel beter reukvermogen. Waar ze maanden geleden geen last van had maakt haar nu bijna ziek. Cerciel vraagt haar wat die geur is. 'Dat is de geur van verbrande fossiele brandstoffen. Anderhalve maand geleden leefde ik hier nog in. Nu werd ik er bijna ziek van. Geen wonder dat de aarde aan het sterven is. Zeg, Kahless. Waar is de hoofdstad?'

'We zijn er ongeveer vijf kilometer van verwijderd. We moeten nu naar het noordoosten. Als we opstijgen zouden we de stad al moeten zien. Is iedereen klaar ervoor?'

De draken zeggen van wel, hoewel sommige draken er een beetje geel uit zien. Kahless neemt de leiding van de groep. Ze stijgen op. Kahless wijst verschillende gebouwen aan en vertelt waar ze voor dienen. 'Dat is de bank, waar de schatten worden bewaard. Daar is het treinstation, daar het vliegveld waar mensen vliegen in grote metalen buizen met vleugels, en daar is een sportcentrum. Ah, daar is het. Dat grote ommuurde plein moeten we landen.'

Riacella maakt een duikvlucht. Zij is de eerste die land. Een paar bewakers grijpen naar hun wapens. Met wat moeite brengt Riacella in de mensentaal uit 'Doe dat maar niet, tenzij jullie een knapperig laagje willen krijgen.'

De bewakers trekken hun handen weg. Kahless zegt wat tegen de bewakers, en een rent weg. Na een tijdje komt de bewaker terug met een man in een maatpak en zijn entourage. 'Ik dacht dat de bewaker gek was geworden, maar hij sprak de waarheid! Draken! In de tuin van het regeringsgebouw! Mijn dag kan niet beter worden. Kan ik je aanraken?'

'Niet als je gehecht bent aan je arm.'

Riacella spreekt nog in de mensentaal. Het kost haar een hoop tongbrekers om de taal goed te verwoorden, maar tot nu toe lukt het aardig. De andere draken worden sacherijnig. Daarom zegt Riacella tegen de koning 'Mijn escorte wil graag weten wat er gezegd wordt, dus ik zal nu in de drakentaal spreken, en Kahless zal alles voor je vertalen.'

'De Kahless? Wordt gezocht voor de moord op een paar politieagenten en ontvoering van Ella en Elisabeth Astella?

Rentalia neemt het woord. 'Over de moord kan ik niets zeggen, maar de ontvoering is incorrect. Ik was Ella Astella. Deze grote gouden draak was mijn dochter, Elisabeth. We zijn uit vrije wil met Kahless mee gegaan, naar de draken. Mijn dochter is de k...'

Daar wordt ze onderbroken door Cerciel. 'Voor je neus staat Riacella. Koningin van de vijf drakenrassen. Hoge koningin van de draken en de moedigste draak op en onder aarde. De gouden bemoeial is Rentalia, moeder van Riacella en troonopvolgster. Mijn naam is Cerciel. Pleegmoeder van de koningin en leidster van de draken adel.'

Kahless moet even switchen tussen de twee draken als Rentalia wordt onderbroken, maar gaat gewoon door. De koning reageert daarop. Kahless vertaalt het in de drakentaal, wat het voor Riacella wat makkelijker maakt. 'In dat geval bent u welkom hier, uwe majesteit. U en uw entourage. Mag ik vragen waar ik uw bezoek aan te danken heb?'

'Onze wereld is aan het sterven. Dat is de schuld van de mensheid. Het voormalige waterdrakenrijk wordt verzwolgen door olie en doorgedraaide haaien. De ijsdraken kunnen niet meer in hun rijk leven omdat hun rijk vergiftigd is door koolstofoxides. De boomdraken en aarddraken verliezen prooi omdat het voedsel voor onze prooi simpelweg niet meer groeit. De aarde is aan het sterven. En dat is jullie schuld. Wij draken willen dat de vervuiling volledig wordt stopgezet. Daarnaast willen wij een eigen staat hier beginnen.'

'Dat moet overlegt worden met de andere wereldleiders. Ik kan deze beslissingen niet zelf nemen.'

'Roep ze maar hier heen. Waag het mij te verraden en je zal zien waarom ik de koningin van de vijf drakensoorten ben.'

De man wordt al iets nerveuzer. Hij loopt weg, zijn hofhouding volgend.

Een paar dagen later wordt de vergadering van de wereldleiders gehouden. Riacella woont de vergadering bij door haar kop door een raam te drukken. Ondanks dat ze nog redelijk klein is voor een draak past haar kop maar net. Kahless staat onder haar kop. De leiders zitten in stoelen in een halve maan vorm, tegenover Riacella. Een van de leiders is aan het woord. 'Hoe weten we zeker wat de intenties van deze draken kloppend zijn met hun eisen? En waarom laten ze nu pas hun schubben zien?'

Riacella is er nu klaar mee. Al een paar uur lang luistert ze met irritatie naar beledigingen verhult in zoete verhalen van de wereldleiders. 'GENOEG!'

Kahless hoeft haar woorden niet te vertalen. De wereldleiders zijn meteen stil. Riacella spreekt. 'Wij draken hebben ons verborgen met een reden. In de middeleeuwen leefde de draken zij aan zij met de mensen. Vervolgens hadden jullie het lef om ons aan te vallen. Een van mijn voorgangers was zo slim om het ras der draken te laten verdwijnen. Sinds die tijd zijn de drakenkoninginnen stuk voor stuk uitgestorven. Voor de afgelopen twee honderd jaar hebben de draken geleefd zonder koningin. Ik ben de eerste koningin in twee honderd jaar, en de eerste koningin die alle rassen heeft verenigd onder een schild. Voor ik koningin werd was ik een mens zoals jullie. En toen werd ik overal buiten gesloten omdat ik "te snel boos werd", zelfs terwijl ik altijd de waarheid sprook. De draken accepteerde mij zoals ik was. Dus, wie is er geloofwaardiger: de draken die uit principe al niet liegen, of de mensen die al liegen als ze er een cent uit kunnen krijgen?'

De zaal blijft stil. Riacella gaat door. 'Wij willen maar een paar dingen. Als eerste willen we dat de wereld niet meer vergiftigd word. Onze habitatten zijn gesloopt door jullie eeuwige verbranden en verwoesten, dus wij willen een nieuw rijk stichten. Onder de zon. Als onze eisen voldaan worden zullen wij ook dingen terug geven.'

Een paar leiders lachen om haar eisen. 'Waarom zouden wij land aan de draken geven? Jullie hebben vleugels. Vlieg maar op!'

'Als je deze vergadering wil overleven dan hou je nu je mond dicht.'

De leiders worden meteen stil. Riacella gaat door. 'Door jullie vergiftigen zijn wij draken voor 400 biljard euro aan land verloren. Als jullie weigeren om ons land te geven voor een nieuw rijk, zullen wij dat bedrag claimen, in goud. Weigeren jullie om het bedrag uit te betalen, dan zullen wij draken oorlog verklaren aan jullie en het land over nemen. En elk land dat wij over nemen, zal onder ons beheer blijven. Wat er ook gebeurt. We zullen niet stoppen tot de hele planeet van ons is. Dus, welke eis vervullen jullie?'

De leiders stemmen voor welke koers ze nemen. Een paar keer stemt een leider voor niks geven. De laatste keer dat het gebeurt komt de rook uit Riacella' s neus. De leider waar Riacella mee sprak voor de vergadering stemt voor land geven. Het resultaat is dat het merendeel voor het stichten van een drakenrijk stemt. Een van de leiders neemt dan het woord. 'Welke eisen stellen de draken aan hun nieuwe rijk?'

'We willen een rijk dat groot genoeg is voor enkele duizenden draken, genoeg steen en andere natuurlijke grondstoffen om huisvesting voor deze draken te bouwen, genoeg jachtgebieden voor de draken om van te kunnen leven, een stuk bos zodat de boomdraken zich eventueel terug kunnen trekken, een groot stuk water voor de waterdraken en een verbod voor alle gemotoriseerde voertuigen. Er mag geen enkele hoeveelheid vervuiling in mijn rijk voorkomen.'

De leiders overleggen een tijdje. Uiteindelijk wijzen ze een stuk land ter grote van Duitsland toe aan de draken. Riacella is er tevreden mee. 'Uiteraard mogen mensen wel in mijn nieuwe rijk komen. Op de dag van mijn kroning maakte ik de belofte dat alle draken, maakt niet uit welk ras ze toe behoren, in alle gevallen gelijk behandeld worden. Dit offer zal ik ook uitreiken aan de mensen. Ook wil ik nog vertellen dat als dank de mensen die bij de draken willen leven of als draken willen leven vrij zijn om ons op te zoeken in mijn nieuwe rijk. Ze zullen met open armen ontvangen worden. In mijn rijk zal iedereen gelijk behandeld worden, ook bij misdaden. Moord wordt afgestraft met executie, net zoals poging tot moord. Fraude levert levenslang op. Vervuiling van mijn rijk zal bestraft worden met tewerkstelling. De rest van de straffen zal ik nog laten optekenen in een wetboek, maar uiteraard zal de fout in proportie staan met de misdaad.'

Een van de leiders stapt naar voren. 'Waarom bent u nu vrijgevend, terwijl u eerder vandaag nog met moord dreigde?'

'Jullie verdeden mijn tijd. Maar om de rest van de bevolking daarvoor af te straffen is wel iets te bruut. Maar vergeet niet: binnen vijf jaar moet de vervuiling helemaal gestopt zijn. Het maakt me niet uit hoe jullie het doen, als het maar gebeurd. Anders zullen jullie als nog in oorlog komen met mijn draken. Dit is het laatste wat ik te zeggen heb. Kahless, kom.'

Riacella trekt haar kop uit het raamkozijn. Kahless vliegt door het raam naar buiten.