'Ik had je bijna. Als ik iets sneller was en je kaken had ontweken, dan zou ik je keel vast hebben gehad.'

'Je was net niet snel genoeg. Maar wel goed gevochten. Je hebt goed gebruikt gemaakt van mijn grootte en dook de hele tijd in mijn dode hoek. Als je niet had geprobeerd om het af te maken, had je misschien gewonnen.'

'Ik heb wel een klein probleempje. Dit lijkt totaal niet op hoe draken horen te vechten. Draken horen te vechten met alle wapens die ze hebben. Niet continu wegduiken als een bange muis.'

'Voor nu gaat het vooral om jou in leven houden. Maar je hebt wel een punt. Gevechten zoals deze zijn niet erg handig. Je kan tijd rekken, in leven blijven, maar uiteindelijk heb jij de touwtjes niet in handen. Je moet leren vechten als een draak. Maar niet nu. Je hebt nog niet alle wapens die je daarvoor nodig hebt. Jouw staart is nog te kort, en je mist drie van de vier klauwen. En dan komt er nog bij dat de meeste draken in de lucht vechten, dus je moet eerst leren vliegen.'

Tijdens hun gesprek stormt Kahless woedend de grot uit. Hij was al boos toen Riacella hem op zo een hardnekkige manier had gevloerd, maar toen ze tegen Cerciel vocht en ze allebei voorzichtigheid overboord gooide werd hij pas echt woedend. Na het gevecht schreeuwde hij naar hun tot zijn stem op was. Hij heeft nu besloten om af te koelen voordat hij dingen gaat zeggen waar hij spijt van gaat krijgen. Als hij al even weg is, zegt Cerciel tegen Riacella: 'Hij is weg, en kan ons niet tegen houden. Jij wilt je vleugels strekken, en ik wil een luchtje scheppen. Wat zeg je ervan dat we een stukje gaan vliegen?'

'Graag! Maar wat gaat Kahless ervan zeggen als hij terug komt? Hij was net erg boos.'

'Hij moet nog leren dat draken niet bepaald voorzichtig geboren worden. En wees eerlijk. Je hebt je ingehouden. Als jij voluit was gegaan was het gevecht eerder afgelopen, en was jij misschien zelfs de winnaar. En dan hadden wij allebei bloedende krassen.'

'Je hebt gelijk. En zoals mijn vuur zich ontwikkeld zal ik niet bepaald voorzichtiger worden in de toekomst.'

'Dus, wat zeg je ervan? Wil je vliegen?'

'Laten we gaan!'

'Klim op mijn rug.'

Als Riacella op Cerciel' s rug zit neemt Cerciel een aanloop, en als ze de grot uitkomt springt in de lucht. Cerciel zorgt ervoor dat ze stabiel vliegen, en zegt dan tegen Riacella: 'Pak de stekel voor je goed vast, en ga dan languit liggen. Dan concentreer jij je op je vleugels, en probeer ze volledig te openen. Ik zal proberen om onze snelheid erin te houden.'

Riacella doet wat Cerciel zegt. Het openen van haar vleugels is moeilijk, omdat ze nooit eerder haar vleugels heeft bewogen. Langzaam glijden ze open. De wind onder haar vleugels is het beste gevoel dat ze ooit heeft gehad. Het gevoel voelt als vrijheid in zijn pure vorm. Stukje bij beetje komt ze los van Cerciel, tot haar armen het enige is dat haar bij Cerciel houd. Cerciel klapt een paar keer met haar vleugels. Dan verliest Riacella haar grip. Ze zweeft nog hoger. Cerciel ziet het fout gaan, en cirkelt omhoog om Riacella op te kunnen vangen. Riacella raakt in paniek als haar hand en klauw van Cerciel' s stekel af glijden, en haar vleugels klappen een stukje terug in. Cerciel duikt naar Riacella toe om haar op te vangen. Riacella focust zich weer op haar vleugels. Ze openen zich. Op dat moment verschijnt Cerciel naast haar. 'Ik geloof mijn eigen ogen niet. Riacella, je vliegt alleen! Kan je ook sturen?'

'Hoe moet ik sturen? Ik heb dat nooit geleerd!'

'Oh, sorry. Verplaats je gewicht zodanig dat je rug naar de binnenkant van de bocht wijst. Buig dan je lichaam zo dat je lichaam een maansikkel vormt. Probeer richting de grot te draaien.'

Riacella draait richting de grot. 'Goed zo. Probeer nu te landen.'

'Wat? Hoe?'

'Probeer zo veel mogelijk af te remmen, door met je vleugels te klappen. Gebruik je handen en voeten om de klap op te vangen.'

Riacella richt zich op de open plek voor de grot. Met veel moeite klapt ze een paar keer met haar vleugels. Ze komt hard neer, maar is ongedeerd. Cerciel land achter haar. 'We moeten nog werken aan het landen, maar je bent een natuurtalent. De vleugelspieren zijn een beetje aan de kleine kant en je vliegt nog een beetje houterig, maar voor een eerste keer vlieg je beter dan de meeste drakenjongen. Kom. Dan gaan we terug naar binnen. Ik weet trouwens niet of het normaal is, maar de plekken op je lichaam die niet bedekt zijn met schubben glanzen alsof ze in water zijn geweest.'

'Dat heet zweet. Als een mens hard werkt, dan komt er zweet uit de huid. Werkt om de huid af te koelen. Vaak wassen mensen het zweet van hun lichaam af, omdat het kan gaan stinken.'

'We hebben nog wel wat tijd over. Als je wil kan je het zweet van je lichaam wassen.'

'Bedankt. Doe ik meteen.'

Riacella rent naar het bad, en laat zich er in zakken. Ze weet niet hoe, maar het bad is nog steeds warm. Als ze klaar is met wassen hoort ze een hoop lawaai in de centrale kamer. Ze werpt een korte blik in de spiegel, en ziet dat er ondertussen een plaat bij haar borstkast is bij gekomen. Haar vleugels zijn opgevouwen op haar rug, en haar staart is iets langer geworden. Ze twijfelt wel of haar nek ook langer is geworden. Ze schrijft het aan haar fantasie toe. Ze rent naar de centrale grot. Kahless staat daar met getrokken zwaard, voor een Cerciel met ontblootte tanden. 'Riacella gaat met mij mee. Je bent net zo verantwoordelijk als een koekoek. En die laten hun jongen achter bij andere vogels zodat ze er zelf niet voor hoeven te zorgen. Dit was de laatste keer.'

'Even voor de duidelijkheid: jij bent de gene die onverantwoordelijk is. Al vanaf het moment dat je haar op hebt gehaald ben je alleen maar haar training aan het bellemeren. Eerst vertel je haar niks over de beleefdheden die ze moest weten. Vervolgens vertel je haar niks over hoe draken leven. Dan vergeet je te vertellen dat haar magie op meerdere plekken in haar lichaam is genesteld, waar ik zojuist achter ben gekomen dankzij een boekenrol. En je wil de kennis onthouden aan zowel haar als mij over dat ze vuur kan spuwen. En alsof dat nog niet genoeg is probeer je haar aan de grond te houden terwijl haar vleugels groot genoeg zijn en ze bij het vliegen niet eens een staart nodig heeft. En over verantwoordelijkheid gesproken: we hebben gevlogen op de manier waarop draken altijd leren om te vliegen. Ze liftte mee op mijn rug, en hield zich vast aan mijn stekel toen ze de wind voor het eerst onder haar vleugels kreeg.'

'Ze had niet eens in de lucht mogen komen. Vliegen onderbreekt de belangrijke theorielessen. Straks is vliegen het enige wat ze nog doet. En dan leert ze niet de belangrijke dingen.'

'Jij met je theorie! We hebben de afgelopen dagen bijna alleen maar theorie gedaan! Ze weet ondertussen alles over beleefdheden en hoe het koninkrijk werkte voor de dood van de koningin! Het enige wat we haar nog in deze grot kunnen leren is lezen en schrijven. Wat jij in je "voorzichtigheid" bent vergeten! Gebruik die hersens van je eens een keer. Jij wilt dat ze elke dag voor weken bezig is met hoe ze een koninkrijk moet besturen, terwijl ze nog niet eens een koninkrijk heeft! Voor ze een koninkrijk kan krijgen moeten de clans eerst aan onze kant staan! Of ben je dat ook al vergeten? En hoe moet ze zichzelf beschermen als we allebei zo terughoudend zijn in onze oefengevechten dat ze zo verslagen is? Hoe moet ze dan gerespecteerd worden, bij alle goden nog aan toe? En hoe wil je dat ze koningin wordt als ze bij elke ontmoeting met clanleiders op mijn rug moet meeliften, wat de clanleiders als zwakte zien? Je weet net zo goed als ik dat ze haar dan proberen te manipuleren, en dan zijn we verder van huis. En over clanleiders gesproken: jij moest Heriel laten wachten tot Riacella volledig draak is en haarzelf kan verdedigen op de drakenmanier. Weer iets waar je in gefaald hebt. Dus ik ben niet de onverantwoordelijke, want ik bereid haar voor en probeer mijn lessen af te stemmen op haar stadia van transformatie.'

'Het meest onverantwoordelijke wat een draak ooit heeft kunnen doen kwam toevallig wel van jouw kant. Hoe haalde je het in je hoofd om de laatste drakenkoningin in haar eerste vlucht alleen te laten vliegen? Ik zag het wel. Jullie waren aan het vliegen, Riacella met haar gouden kleur splitste zich af en jij cirkelde omhoog. En in plaats van dat je haar uit de lucht plukte ging je naast haar vliegen en haar vertellen wat ze moest doen. En Heriel is niet mijn schuld. Jij weet net zo goed als ik hoe impulsief hij kan zijn. Dus voor de laatste keer: Riacella gaat met mij mee, en je ziet haar pas weer wanneer ze wat verstand heeft. Een hoop verstand.'

Daar kwam de discussie dus vandaan. Kahless heeft hun gezien. Cerciel laat een lage grom horen. De grom heeft geen betekenis in woorden, maar Riacella weet wat het betekent. Cerciel trekt haar vingers krom, zodat haar klauwen zo ver mogelijk uit de vingers komen. Kahless tilt zijn zwaard op. 'Als jij haar niet afstaat, dan neem ik haar mee zonder jou toestemming. Als het nodig is over jouw lijk. Riacella, kom mee.'

'Ik weiger het. Al sinds het moment dat ik hier ben word ik door jou behandeld als een stuk porselein. Als ik het van jou had moeten hebben zou ik over tien jaar nog niet geleerd hebben hoe ik "hallo" zeg tegen een draak. Dan zou ik nog steeds met mijn kop in boekenrollen zitten, en zouden mijn schubben vervagen tot ze geen kleur meer hebben. Cerciel behandeld me tenminste als een levend wezen. Met haar heb ik meer het gevoel dat ik haar dochter ben, dan een stuk antiek dat beschermd en bewaard moet. Door haar heb ik leren vliegen, en ik heb me nooit gelukkiger gevoeld dan in de lucht. Dus jij mag weg gaan, en wel zonder mij.'

'Dan laten jullie mij geen keus!' Hij zwaait zijn zwaard naar Cerciel. Cerciel ontwijkt, en slaat met haar staart naar Kahless. Kahless sprint naar Riacella toe, zijn zwaard flitsend als een blauwe bliksemschicht. Hij wil zijn zwaard naar Riacella richten, en in de beweging slaat Riacella met haar klauw naar het zwaard. Het zwaard komt tegen het midden van de palm, en breekt in tweeën. Het deel dat Kahless vast heeft maakt een kleine snee door Riacella' s schubben en in haar huid. Er valt een druppel bloed op de grond. Riacella duikt onder het zwaard door, en grijpt met haar hand zijn zwaardarm vast. Ze legt haar klauw op zijn keel, en zet net genoeg druk zodat hij weet dat zijn leven in haar handen ligt. 'Nog een beweging en je bent dood. Je hebt mij een keer te vaak dwars gelegen. Ik wil je nu niet in mijn buurt hebben. Verdwijn tot je hebt uitgevonden hoe je moet samenwerken. En weet dat je nog maar een kans hebt. Als je nog een keer mij dwars ligt, dan verban ik je voorgoed.'

'Die macht heb je niet. Je bent geen koningin.'

Ze horen geklap. Vervolgens komen van buiten de grot een paar bonken, van draken die landen. Uit de ingang komt een vierde stem. Deze stem is overduidelijk mannelijk. 'Niet nu, maar binnenkort wel. Cerciel, bedankt dat je contact hebt gezocht. Ik zie dat ik net op tijd ben aangekomen. Kahless, dit is al jouw derde overtreding. Ga naar buiten, en wacht daar.'