'Amandel?' hoor ik iemand vragen en ik kijk op. Maar ik zit bij ASHTON!!!

'ASHTON!' gil ik blij en wil hem omhelzen, maar hij houdt me tegen.

'Waarom ben je hier? Je had gewoon weg moeten blijven!' zegt hij met een boze stem. Ik slik moeilijk en kruip ineen. Dit had ik niet verwacht!

Oeps, ik had niet boos tegen je moeten doen. Sorry!

Nu kijk ik hem boos aan en verander naar mijn wolf. Ik loop naar een hoekje van de kamer en rol mezelf dan op. Heel even kijk ik Ashton aan, maar hij gunt me geen blik meer. Wat heb ik verkeerd gedaan? Mijn doel was hem en de andere kinderen redden, maar die doel is nu in de soep gelopen.

Je hebt niks verkeerd gedaan, maar ik en de andere kinderen kunnen niet gered worden. Tenzij er een bijzondere wolf is!

Ik zucht hardop en leg dan mijn kop op mijn voor poten. Langzaam maar zeker overvalt de slaap me, maar ik werk tegen. Heel even merk ik op dat ik sterker ben dan de slaap, maar de slaap wordt als maar sterker en sterker. Voor ik het weet, val ik in een diepe slaap.

O O O

'Amandel, wakker worden! Er is brand uitgebroken en we moeten hier weg!' hoor ik Ashtons stem roepen.

Ik voel hoe iemand me nog heen en weer schud. Vermoeid doe ik mijn ogen open en zie hoe vuurvlammen als een vuurzee om ons heen branden. Het verschroeid alles wat op zijn pad komt en ik probeer op te staan.

Met een doffe plof val ik op de grond terug en zie tot mijn verbazing dat ik weer een mens ben. Ik probeer weer op te staan, wat me dit keer beter lukt. Snel pak ik mijn t-shirt beet en hou de boven voor mijn mond, om geen rook binnen te krijgen.

Ik sleep mezelf voort, terwijl Ashton achter mij loopt. Voorzichtig kijk ik om me heen en zie dat alle cel deuren open staan. De bewakers hebben hun er ook uit gelaten. Ik begin te hoesten en begin ook harder te lopen.

Zodra ik buiten aankom kijk ik snel naar binnen. Wacht eens, waar is Ashton?! Ik bedenk me geen moment en verander vlug naar mijn wolf. Op het moment dat ik naar binnen wil rennen, springen een paar bewakers voor mijn neus die me tegen houden.

Ik grom naar hun, maar ze grommen gewoonlijk terug. Hemel, wat moet ik doen om Ashton te redden? Hij zal bedwelmt raken!

'Wacht eens, ik kan je helpen! Je bent immers een wit-blauwe wolf, dat je makkelijk in een brandend gebouw kan rondlopen. Dit komt omdat je een onzichtbare schild om je heen hebt. Het is onverwoestbaar! Zelfs een wolf kan die niet verwoesten. Beter gezegd, je bent onsterfelijk!' vertelt het stemmetje in mijn hoofd.

O, dat is goed om te weten! Ik grom nog een keer naar de bewakers, waarna ik dan met een krachtige sprong als een snel vaart over de bewakers spring en ik land veilig op mijn poten in het brandend gebouwtje.

Ik trek een sprinten en zie even verder op Ashton liggen onder een brandend houten paal. Nee, nee, nee! Waarom riep hij me niet?

Euhm... hoe ga ik hem nu mee nemen?

'Zeg je hebt dat schild ook als je mens bent. Dat was ik nog vergeten te melden! Sorry, maar dan weet je dat nu.' zegt het stemmetje in mijn hoofd.

Top! Ik verander snel naar mijn mens en met een sterke kracht til ik de brandende houten paal van Ashton af. Dan til ik Ashton over mijn schouder heen. Zo loop ik met Ashton op mijn schouder terug naar buiten.

'Wat! Hoe heb jij die jongen gered?!' vraagt Bonzo de Alfa van de roedel, die zich bij de bewakers had gemengd toen ik binnen was.

'Euhm... gewoon?' zeg ik, maar het komt er meer vragend uit. Hij staart me verbazend aan en zet dan een paar stappen achteruit, zodra ik dichterbij loop. 'Wat is er?'

'N- n- niks!' stottert hij en kijkt me nu bang aan. 'S- s- sorry! We hadden geen kinderen moeten mee nemen.'

Nu kijk ik hem verbaasd aan. Waarom doet hij zo raar? Is het omdat ik een wit-blauwe wolf ben? Of heeft het zo zijn redenen?

'Amandel! Je bent een bijzondere wolf! Denk goed na! Je bent een onsterfelijk persoon geworden, waar de meeste wolven en zelfs Alfa's en Luba's bang voor zijn.' zegt de stem en ik leg Ashton op de grond neer. Zonder nog om te kijken naar de bewakers en de Alfa begin ik Ashton te reanimeren.