Quinn kijkt naar de bewusteloze jongen die voor haar ligt. Wat moest ze in hemelsnaam doen? Als het werkelijk een van de beschermers is, kan ze hem echt niet zomaar daar laten liggen. Ze lijkt erg te twijfelen, maar na even neemt ze een besluit. Ze gaat de helderziende opzoeken. Quinn wachtte niet meer en transformeerde in haar draken vorm. Net zoals haar haarkleur, is ze als draak ook paars. Ze draait zich om en tilt Ethan met haar staart op haar rug. Zo precies dat hij op zijn buik ligt en er niet snel vanaf kan vallen. Natuurlijk weet ze dat ze voorzichtig moet doen, maar ze moet toch vaart maken.

Na even stijgt Quinn op. Ze vliegt langzaam hoger, niet in een keer, want dan zou Ethan er meteen af kunnen vallen. Ze vliegt rustig door de lucht, op weg naar het huis van de helderziende. Haar huis is niet zo klein.

Hieronder lieve lezers, is het huis van de Helderziende.

Na even land Quinn eindelijk op het eiland. Ze ziet al meteen het huis een stukje verderop. Het was nog maar 50 meter en dan stonden ze voor de deur. Ze kijkt voor de zekerheid even op haar rug. Ethan ligt er gelukkig nog gewoon, roerloos. Ze haalt Ethan weer met haar staart van haar rug en legt hem voorzichtig op de grond, waarna ze weer veranderde in een mens.

Ze kijkt naar Ethan. Zijn blonde krullen helemaal door de war van de wind. Zijn gezicht redelijk bleek van de kou. Ergens vond ze het wel een beetje zielig voor hem dat hij hier nooit meer weg zou komen, maar deze gedachte zette ze al weer snel uit haar hoofd. Het was nou eenmaal zo en ze kan er niks aan veranderen. Voorzichtig tilt ze Ethan op. Hier heeft ze totaal geen moeite mee want ze is erg sterk. Ze loopt met hem richting het huis.

Eenmaal voor het huis legt ze Ethan weer op de grond en bonkt ze met een vuist op de deur.

Na even word er opgedaan door een iets oudere vrouw. Ze heeft lange donkerbruine vlechten en ze is een beetje getint. Ze is wel een stukje kleiner dan Quinn. Het opvallendste aan haar is de kleur van haar ogen paars. Deze worden altijd feller als ze in de toekomst gaat kijken of haar krachten gebruikt.

Quinn glimlacht. 'Hey Miranda. Kijk eens wie ik hier voor je heb.' Ze draait zich om en wijst naar achter, of terwijl naar Ethan.

Miranda fronst eerst, maar na even ziet ze het al. 'Wacht, heb je er echt één gevonden?' ze loopt langzaam naar Ethan toe en hurkt bij hem neer. Ze legt voorzichtig een hand op zijn derde oog, of terwijl zijn voorhoofd. Haar ogen kleuren even fel paars en ze sluit kort haar ogen.

Ineens opent Ethan zijn ogen en schiet hij overeind, waardoor hij nog net niet keihard tegen Miranda aankomt. Miranda staat geschrokken op en zet een stap naar achteren.

'W-waar ben ik?' vraagt Ethan verbaasd als hij merkt dat hij niet meer in het weiland ligt. Dan merkt hij Quinn op 'Jij weer... waar heb je me naartoe gebracht!?' snauwt hij. Zijn blik valt even op Miranda. 'En wie ben jij?'

Miranda grinnikt zachtjes en knikt alleen maar kort. 'Dit is er een Quin... Dit is er een...' haar gezicht klaart helemaal op. 'Het is dus werkelijk waar. Ik wist het wel!' uit enthousiasme springt ze in de armen van Quinn.

Ethan kijkt de 2 vragend aan. Hij snapt er op dit moment helemaal niets meer van. Waar hadden ze het over? Wat voor een? Hij wilde gewoon weer terug naar huis. Terug naar Flowerwood. Meer niet.

Quinn staat er maar een beetje ongemakkelijk bij. 'Eh, ja uh, ho...' ze zet Miranda weer snel op de grond.

Miranda glimlacht. Ze kan echt niet meer stuk. Ze loopt naar de deur van haar huisje. Ze wenkt de 2 ook naar binnen te komen.

'Op staan.' Mompelt Quinn tegen Ethan. 'Laat me hier geen spijt van krijgen.' Ethan knikt klein en staat snel op. Hij is nu wel op zijn hoede aangezien hij weet dat ze een mes bij zich heeft. Ethan loopt achter Miranda aan het huis binnen.

Het is op zich best wel klein, maar het huis is best wel hoog vanwege de toren. Er stond ook nog een toren naast haar huis. Stiekem is Ethan wel benieuwd of dat haar werkplaats zou zijn, of dat daar iemand anders zou wonen. In de woonkamer ziet het er erg gezellig uit. Het heeft een natuurlijke sfeer. Er hangen aan de muur wat kleurrijke schilderijen, er staan drie tweepersoons banken met in het midden een houtentafel. Overall en nergens staan allerlei soorten planten en prachtige bloemen.

Ethan voelde zich al meteen wat meer op zijn gemak. Miranda zag er niet kwaadaardig uit ofzo, en de sfeer in het huis voelde ook niet vreemd aan. Hij is zelfs een beetje opgelucht dat hij nu niet meer alleen met Quinn is. Op dat moment komt Quinn achter hem aan het huis binnengelopen. ze sluit de deur achter zich.

Miranda wijst naar de bank. 'Neem toch plaats.' Zegt ze vriendelijk, waarna ze even naar de kleine keuken loopt. Ethan knikt en gaat meteen zitten. Quinn neemt plaats op de bank tegenover hem en kijkt Ethan strak aan. 'Dit is echt tijdverspilling...' sist ze zacht, maar net hard genoeg dat Ethan het zou kunnen verstaan. Ethan zucht geïrriteerd. 'Hou toch eens je mond, ik wil ook gewoon naar huis!' sist hij terug. Maar hij krijgt meteen spijt van zijn plotselinge reactie, waar kwam die moed ineens vandaan? Quinn kijkt hem verbaasd, maar toch nog geërgerd aan. Ze opent haar mond om zichzelf meteen weer te verdedigen, maar dan komt Miranda weer de woonkamer in.

Miranda houd een dienblad vast waar een theepot, 3 theekopjes en een schaaltje met koekjes op staan. Ze heeft een vriendelijke glimlach op haar gezicht. Ze zet het dienblad voorzichtig op tafel en neemt plaats naast Ethan. 'Dus, laat ik mij eerst eens voorstellen. Ik ben Miranda, een van de helderziende uit dit rijk.' Verteld ze hem.

Ethan glimlacht klein. 'Ik ben Ethan, aangenaam.' Stelt hij zich voor. 'Maar hoe bedoelt u; Uit dit rijk precies?' vraagt hij verbaasd. In zijn wereld hadden ze het letterlijk nooit over rijken, maar eerder over steden, landen of plaatsen.

Miranda negeert zijn vraag eerst, want ze weet toch dat hij het niet zal begrijpen als ze het verteld. 'Waar kom je vandaan beste Ethan?' vraagt ze terwijl ze iets naar voren leunt om zo met haar armen bij de tafel te komen. Ze schenkt alle 3 de kopjes vol met thee.

'Ik kom uit Flowerwood.' Antwoord Ethan dan. 'Kunt u mij misschien vertellen hoe ik weer thuis kan komen?' vraagt hij hoopvol.

Als Miranda weer terug gaat zitten kijkt ze hem weer aan. Dit keer valt het Ethan pas op dat ze paarse ogen heeft. Die kleur ogen heeft hij nog nooit bij iemand gezien. Oh ja oeps, bij Quinn natuurlijk! Hoe kon dat hem nou niet zijn opgevallen? Maar dat kon niet waar zijn? Droomt hij nou werkelijk?

Miranda zucht. 'Er is geen weg terug naar huis. Het spijt me.' Antwoord ze zacht.

Ethan slikt. Maar dan verschijnt er een kleine glimlach op zijn gezicht en leunt hij relaxed achterover. 'Wat maakt het ook eigenlijk uit? Ik droom toch.' Grinnikt hij.

Quinn en Miranda kijken hem beide verward aan. 'Ehm. Allerliefste Ethan. Dit is geen droom sukkel.' Mompelt ze sarcastisch.

'Hey niet zo bot.' Waarschuwt Miranda haar. 'Nee Ethan, spijtig genoeg is dit echt geen droom.' Ze pakt een theekopje van de tafel en wilt het aan hem geven.

Ethan slikt. 'Maar dat kan niet waar zijn, in welke wereld ben ik in hemelsnaam beland?' hij vroeg het, maar eigenlijk weet hij het antwoord al. Ethan neemt de kop thee aan. Hij wilt natuurlijk niet onbeleefd overkomen.

'Je bent in Fantasia. En je bent vanaf nu een nieuwe beschermer van deze wereld. Heb je vandaag al iets vreemds meegemaakt? Een speciale gave ofzo?'

Ethan schud zijn hoofd en wilt antwoord geven, maar Quinn is hem al voor. 'Toen ik hem vond in het weiland, was hij aan het zweven. Ik vroeg of hij niet met zijn eigen krachten om kon gaan, maar hij beweerde dat hij het niet zelf deed. Wat dus wel zo was!'

Ethan schud zijn hoofd hevig. 'Hoe kan ik dat nou zijn geweest? Waarschijnlijk was het een of andere buitenaardse kracht. Ik heb geen idee, maar het was dood eng!'

Miranda knikt klein. 'Ik begrijp het al. En Quinn, ik weet dat jij dit niet gedaan hebt want hij zweefde al toen je hem vond.'

Ethan rolt zijn ogen. 'Hoe kon ik het nou zijn geweest? Hoe kon zij dat nou zijn geweest? Hoe kon überhaupt iemand dat zijn geweest! Dit is te gek voor woorden!' hij neemt snel een slok van zijn thee, maar die blijkt nog veel te warm te zijn dus spuugt hij het haast terug in zijn theekopje.

'Bijna iedereen heeft hier magische krachten.' Zegt Quinn kortaf.

Miranda zucht. 'Quinn het is er echt een, maar geen makkelijke.' Quinn slikt 'Maar ik zit toch niet de hele tijd met hem opgescheept vanaf nu!?' vraagt ze geschrokken.

'Ik ben eh bang van wel. Je weet dat elk mens in deze wereld een maatje moet vinden, en dat is de eerste persoon die hij of zij tegenkomt.' Zegt Miranda zacht.

Quinn staat boos op. 'Wat!? En dat vertel je nu pas? Daar doe ik dus even mooi niet aan mee. Ik wil echt niet elke dag opgescheept zitten met hem!' snauwt ze kwaad.

Ethan fronst. 'Alsof ik wel met zo'n kreng als jij opgescheept wil worden! Dacht het even niet!' hij zet zijn kopje thee weer terug op tafel. 'Ik wil naar huis, en dat ga ik ook!'

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Wat zal er gebeuren? Zal Quinn werkelijk weglopen en het Ethan zelf maar laten uitzoeken? Of maakt ze toch een andere beslissing. En hoe zit het met de tieners op school? Zouden ze al bezig zijn met een zoekactie?

____________________________________________

Dit was alweer hoofdstuk 3! Heel erg bedankt voor het lezen en heel erg bedankt voor al jullie motiverende reacties ❤
In het volgende hoofdstukken zullen er weer nieuwe van jullie personages bijkomen aangezien we dan weer even verder gaan op Flowerwood High.