Dramatisch stak ik mijn hand in de lucht en greep symbolisch het licht vast terwijl ik op mijn rug rustte op het bed. Mijn hoofd leunde net over het bed en gaf me een ondersteboven zicht van de drie meiden in onesies aan mijn bureau terwijl mijn haren zich vies maakten aan de grond.

'Moet jij niet schrijven? Daarvoor had je ons hier verzameld toch?' Lisionas ving mijn starende blik op en legde haar gezicht in haar hand. Haar donkerblonde haren krulden lichtjes onder de blauwe capuchon van haar dinosauriëronesie en zaten zoals altijd perfect, ik snapte niet hoe ze dat deed. Met haar blauwgrijze ogen vernauwd, wachtte ze op mijn antwoord.

'Ik hoor wel te schrijven, ja.' Ik liet mijn hand vallen op mijn voorhoofd en haalde een diepe zucht. 'Ik neem héél even een pauze, oké?'

'Je neemt al een pauze sinds we begonnen zijn,' kaartte Lindsey de feiten aan. Ze gooide haar hand naar me toe en keek me met ongelovige blik aan. 'En het was jouw idee om samen te komen en te schrijven in onze onesies en snacks. En je schrijft géén eens.' Met een verontschuldigende glimlach keek ik de brunette aan, haar steile haren zaten in een losse, lage paardenstaart. Een roze konijnen onesie omhelsde haar en het draad van haar oortjes leidde naar haar laptop.

'Ik weet het, maar ik raak gewoon meer gemotiveerd om te schrijven als ik het met meerdere mensen doe.' Het was een slap excuus aangezien ik niet aan het schrijven was, maar de aanwezigheid van de meiden was comfortabel.

'Ach laat haar. En jullie schrijven geen eens.' Moraine die me als een beschermengel in haar zebra-onesie verdedigde, draaide de laptops van Lisionas en Lindsey naar me toe. Op Lindsey's scherm speelde een muziekvideo van Little Mix af en Lisionas keek een tekenserie met Engelse ondertiteling.

'Wat is dat?' vroeg ik terwijl ik mijn ogen vernauwden naar Lisionas' scherm. Met getuite lippen draaide ze haar laptop naar zichzelf toe.

'Bleach,' mompelde ze zachtjes.

'Bleek?' herhaalde ik haar vragend, maar ze negeerde me alweer. De twee meiden draaiden hun laptops weer terug en ik voelde me ietwat beter nu ik wist dat ik niet de enige was die een pauze nam.

Moraine ging weer verder met het tikken op haar toetsenbord, met haar wijsvinger tegen haar lippen aangeduwd. Zodra ze geconcentreerd was, zou ze in haar eigen bubbel vallen. In stilte zou ze haar gedachten uiten terwijl ze haar vingers wikkelden in haar blonde haren. Moraine zou waarschijnlijk de enige persoon hier zijn tegen wie ik 'Big Brother is watching you' zou kunnen zeggen zonder over te komen als een stalker.

Lindsey begon uit het niets te glimlachen, misschien had ze een complimentje of een grappig plaatje ontvangen. Ze legde haar hand voor haar mond, maar dat hield haar lachende ogen niet tegen.

Lisionas die herhaaldelijk op de tafel begon te slaan, trok onze aandacht. 'Jongens kom, Iza belt.' Ze hield haar telefoon voor haar en met haar andere hand wenkte ze ons om te komen. Kreunend rolde ik van het bed af om achter het bureau te komen staan. Lindsey legde haar oortjes op het toetsenbord van haar laptop en stond ook op om dichterbij te komen terwijl Moraine op haar stoel opzij leunde.

Zodra Lisionas het gesprek aannam, verschenen er twee meiden in ons vizier. Iza en Eliza begroetten ons met een uitbundige 'hallo' terwijl ze wild zwaaiden.

'Hoe gaat het schrijven bij jullie?' Eliza's stem kraakte uit de luidsprekers van Lisionas' oude model en haar donkerblonde haren hingen voor het zicht voor Iza die in het beeld probeerde te blijven. Drie van ons zwegen en lieten het meisje dat daadwerkelijk had gedaan waarvoor we bij elkaar waren gekomen aan het woord.

'Het gaat wel prima, bij jullie?' Moraine antwoordde hun op een zachte toon.

Iza wist zich voor Eliza te proppen en haar dunne, blonde haren hingen voor het andere meisje. 'Hmm, het gaat zijn gangetje.' Eliza stemde er met een klein knikje mee in.

Een tweede melding kwam erbij en ik leunde voorzichtig op Lisionas' schouder om een beter beeld te krijgen van haar scherm. Song belde ons ook op om toegevoegd te worden aan het gesprek. Zodra het beeld verscheen van het zeventienjarig meisje met half krullend haar, begroetten we haar als een koor.

'Hoe gaat het schrijven bij jullie?' vroeg Lindsey opgewekt terwijl ze haar plukken achter haar oor haakte.

'Het ging goed toen we op een bepaald onderwerp kwamen en nu zitten we in een discussie of water nat is.' Song krabde met een hopeloos lachje aan haar wang en draaide haar camera om, waardoor we Sylvie en Dave aan een tafel zagen met hun laptop voor hun neuzen, maar hun aandacht was naar elkaar gericht. Ik kon niet veel van het gesprek uit te maken, maar de bruinharige jongen en het donkerblonde meisje waren doodserieus.

Ik lachte zachtjes. Ondanks we niet veel op papier kregen op deze manier, was deze gezelschap iets wat ik niet zou willen missen. 

Hoi, even snel een woordje van mij! Ik wil even benadrukken dat alles wat ik heb geschreven verzonnen heb en ik hoop dat ik niemand daarbij heb beledigd of iets. Ik weet over het algemeen niet zo veel van de leden van de schrijfclub behalve wat er in hun bio staat of in mijn nieuwsfeed komt :'), het enige wat ik weet is dat iedereen vet getalenteerd is ahahah. Maar het is me niet gelukt om iedereen erin te verwerken omdat het echt veel te veel zou worden, dus ik heb gewoon iedereens naam in een naamloten gegooid en dat een paar keer gedraaid xd (behalve dave en sylvie, die twee had ik opzettelijk er op deze manier ingedaan xd) . En ja titel is niet geweldig, ik weet het AHAHAH. Dus ja, neem dit verhaal met een pinch of salt en yea, nogmaals bedankt voor het lezen :D